وی افزود: ارگانیسم‌هایی از میکروب نیز وجود دارد که ممکن است زن یا مرد به آن مبتلا شوند که ابتلا به آن‌ها لزوما به معنای داشتن رابطه غیرایمن یا پرخطر نیست. به عنوان مثال ارگانیسم «کلامدیا» یکی از این نوع بیماری‌ها است که اگر به موقع تشخیص داده نشود و فرد نسبت به درمان آن اقدام نکند می‌تواند باعث درگیری سیستم لگنی یا رحم شود که در نهایت ممکن است ناباروری را ایجاد کند. البته همین فرایند در آقایان هم می‌تواند منجر به بروز عفونت در سیستم ادراری و کلیه‌ها شده و در نهایت سبب ناباروری شود.
این عضو کلینیک سلامت جنسی مرکز درمان ناباروری ابن‌سینا، دسته دیگر ارگانیسم‌ها را ویروس‌هایی مانند HIV، هپاتیت B، هپاتیت C و... معرفی کرد و افزود: این نوع از ویروس‌ها به خودی خود باعث ناباروری نمی‌شوند، اما با توجه به اینکه یکی از راه‌های انتقال این ویروس‌ها از طریق تماس جنسی است، در صورتی که فرد مبتلا درمان نشود می‌تواند مستعد بیمار کردن شریک جنسی خود بوده و اگر تعداد این ویروس‌ها در هر دو نفر به حد زیادی برسد احتمال انتقال ویروس به جنین این زوج نیز بالا خواهد رفت.
وی با بیان اینکه HIV درمان قطعی ندارد، اما با شیوه‌های نوین پزشکی می‌توان تعداد ویروس را کنترل کرد، خاطرنشان کرد: با کنترل تعداد ویروس می‌توانیم جلوی انتقال بیماری را تا حدی بگیریم. این شرایط درمورد هپاتیت B و C نیز صادق است؛ به شکلی که دارو‌های جدید خوراکی که برای درمان این دو نوع هپاتیت تجویز می‌شود می‌تواند میزان ویروس داخل بدن را ۱۰۰ درصد به صفر برساند تا ویروس قابل انتقال به سایرین نباشد.
ثقه‌الاسلامی ادامه داد: در بروز سایر میکروب‌ها نیز ممکن است فرد در ابتدا علائم خاصی نداشته باشد، ولی در هر حال چه در زنان و چه در مردان به محض بروز کوچک‌ترین علامت بهتر است مراجعه به پزشک به تعویق نیفتد؛ البته در خانم‌ها حتی اگر علامتی هم وجود نداشته باشد باید معاینه دوره‌ای پاپ‌اسمیر توسط متخصص زنان انجام شود تا عفونت‌ها شناسایی شده و سریعا نسبت به درمان اقدام شود.
وی در ادامه به نقش ویروس‌های HPV و HSV اشاره کرد و گفت: ویروس HSV نیز از دو راه مخاط و بزاق و یا از راه جنسی منتقل می‌شود که اگر در ماه‌های اول بارداری در خانم ایجاد شود، می‌تواند منجر به زایمان زودرس، انتقال به نوزاد، سقط جنین و... شود. هنگامی که ویروس HSV وارد بدن انسان می‌شود می‌تواند به شکل مزمن داخل بدن باقی بماند، اما نمی‌تواند باعث ناباروری شود؛ مگر اینکه در گذشته ویروس HPV در بدن بیمار مزمن شده باشد و با ایجاد درگیری در دهانه رحم بیمار، منجر به ناباروری شود.
این متخصص عفونی افزود: ویروس HPV نیز انواع مختلفی دارد که همه انواع آن بدخیم نیست؛ ولی در کل چیزی که باعث انتقال ویروس به سایرین می‌شود، رابطه نزدیک مخاطی است. اخیرا نیز با مطالعات صورت گرفته مشخص شده است که امکان تلقیح این ویروس از طریق لیزر، اپیلاسیون و... در محل‌هایی که بهداشت رعایت نمی‌شود نیز وجود دارد.
وی درخصوص نقش سایر عفونت‌هایی که می‌توانند باروری افراد را تحت تاثیر قرار دهند، بیان کرد: هر عفونتی که داخل بدن باشد می‌تواند از طریق خون به قسمت‌های دیگر بدن رفته و دیگر عضو‌ها بویژه قسمت تناسلی را درگیر کند. راه دیگر انتقال عفونت، انتقال از طریق مجاورتی است؛ به عنوان مثال بروز عفونت شکمی یا ترکیدن آپاندیس می‌تواند باعث انتقال مجاورتی عفونت شود.
این عضو کلینیک سلامت جنسی مرکز درمان ناباروری ابن‌سینا، در پایان از مردم خواست که به محض بروز کوچک‌ترین علامتی حتما به پزشک مراجعه کنند و به هیچ عنوان از معاینات دوره‌ای غافل نشوند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/