"مصطفی حسن‌آبادی" تهیه‌کننده انیمیشن سینمایی «بنیامین» در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص نیاز کودکان نسبت به این گونه فیلم‌ها گفت: وضعیت فیلم سازی در سینمای کودک از سال ۱۳۸۶ به بعد بهتر شده و آینده روشنی در انتظار این صنعت است. از این زمان تاکنون، مخاطب شناسی در سینمای کودک و نوجوان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و رویکرد‌ها نسبت موضوعات فیلم‌های کودکان و نوجوانان بهتر شده است.
وی گفت: فیلم سازان باید نگاه عمیق‌تر و دقت بیشتری به انتخاب موضوع برای ساخت فیلم‌های کودکان و نوجوانان داشته باشند.
تهیه‌کننده انیمیشن سینمایی «بنیامین» افزود: آثار سینمای کودک و نوجوان نباید با موضوعاتی ساخته شود که روحیه بچه‌ها را آزرده و یا مسموم کند، آموزش‌های لازم در فیلم‌ها برای انتقال تجربیات از والدین به کودکان و نوجوان و ارتباط بین آنها نیز باید به درستی انجام شود خوشبختانه در حال حاضر داستان‌های فیلم‌های این رده سنی، متقاوت، متنوع، شیرین و شاد شده است.
وی درخصوص اکران انیمیشن "بنیامین" افزود: اکران فیلم در سینما و در معرض قضاوت مردم قرار گرفتن، آرزوی هر فیلمسازی است که برای مردم اثر خود را تولید کرده است. از زمانی که تصمیم به تولید "بنیامین" گرفتیم تا الان که فیلم مان بر روی پرده نقره‌ای سینما‌ها رفت، راه بسیار ناهمواری را طی کردیم. در این مسیر ناملایمات زیادی را تحمل کردیم و سختی‌های فراوانی را به‌جان خریدیم تا بتوانیم فیلمی مناسب کودکان تولید کنیم .
تهیه‌کننده انیمیشن سینمایی «بنیامین» افزود: خوشحالم که توانستیم این مسیر سخت را با خودباوری و اعتقاد به کار گروهی طی کنیم و اکنون نظاره‌گر ثمرات تلاش‌هایمان باشیم. ما "بنیامین" را در شهر کاشان و اتکا به توانایی هنرمندان و متخصصان بومی ساختیم تا ثابت کنیم، جوانان ایرانی توانایی انجام هرکاری را که تصمیم بگیرند، دارند.
تهیه‌کننده انیمیشن سینمایی"بنیامین"درباره کمبود‌های سینمای انیمیشن کشور اظهارداشت: سینمای نوپای انیمیشن در ایران نیازمند توجه بیشتر مسئولان فرهنگی کشور است. اگر می‌خواهیم کودکانمان را از آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی آثار خارجی مصون بداریم و صنعت اثرگذار و مهم سرگرمی را در کشور از رخوت فعلی دربیاوریم، باید از تولیدات داخلی سینمای انیمیشن و کودک بیشتر حمایت کنیم.
وی ادامه داد: مخاطبان اصلی فیلم ما کودکان ۵ تا ۱۲ سال و والدین آنها است. تمام تلاش ما بر این بود که بتوانیم انیمیشنی بامزه و مهیج برای کودکان با محتوایی سالم تولید کنیم که بتواند داستان‌های کمتر شنیده شده، اما واقعی را برای مردم روایت کند.
حسن‌آبادی خاطرنشان کرد: شرایط سینمای ایران به گونه‌ای نیست که بتوان به راحتی شرایط مساعدی را برای اکران فیلم کودک و نوجوان فراهم کرد، مخصوصا اگر فیلم اولی باشیم و بخواهیم با افراد با نفوذ سینما رقابت کنیم. فیلم ما در گروه آزاد و همزمان با ۲ فیلم کودک و نوجوان دیگر در حال اکران است. این موضوع شرایط را برای هر سه فیلم کودک بسیار سخت کرده است.
امیر داسارگر کارگردان فیلم سینمایی "منطقه پرواز ممنوع در ادامه این مصاحبه درخصوص شکل گیری این فیلم گفت: شروع این ماجرا با وقفه‌ای عجیب و غریب و بلندمدت نبود. روی زندگی یک شهید کار می‌کردم و شبی را با یکی از دوستان و پسرش گذراندم. تحت تأثیر روابط این پدر و پسر قرار گرفتم. مسیر به سمتی رفت که قصه‌ای پدر و پسری بنویسم. یکباره به سمت ژانر نوجوان رفتم.
وی گفت: دو سال برای فیلمنامه‌اش و شناخت این سینما وقت گذاشتم. یکی از نکات مهم این بود که می‌خواستیم فیلمی برای نوجوانان و درباره نوجوانان بسازیم. در گذشته هم آثاری با برچسب نوجوانان داشتیم، ولی تقریبا همه آنها درباره نوجوانان بودند نه فیلمی برای آنان. نوجوان امروز با نوجوان دهه شصت تفاوت دارد. برای نوجوان دهه هشتاد گودزیلا و تعابیری این‌چنینی بکار می‌برند. از طرفی نوجوان امروز به شدت مصرف‌کننده شده است. فیلم‌های روز دنیا را در اختیار دارد. باید کاری کرد که بتوان با آنها رقابت کرد و به چشم نوجوان بیاید، ما به شدت با این مسائل درگیر بودیم. بالاخره دل به دریا زدیم و سعی کردیم در این مسیر کم نگذاریم.
وی درخصوص ماهیت این فیلم عنوان کرد: ما یک جغرافیا را معرفی کردیم ما در کشورمان شهری به نام نطنز داریم که بسیاری از دانشمندان هسته‌ای در این شهر، خانه و زندگی دارند. در این فیلم یک قصه بیشتر نداریم و آن قصه درگیری بچه‌ها با گروهی است که وارد این شهر میشوند و با توجه به اطلاعات علمی که دارند مشغول ساخت میشوند و در پی آن اتفاقات پر فراز و نشیبی را تجربه می‌کنند اتفاقاتی که آنها را پخته و با تجربه می‌کند، اتفاقاتی که با روبه رو شدن با آن بتوانند بهترین تصمیم را برای موفقیتشان بگیرند.
وی ادامه داد: در این اثر سعی کردم خواسته و هیجانات خاصی که نوجوانان به دنبال آن هستند را ترسیم کنم، چون در سینما کمتر به این رده از سن کمتر توجه می‌شود و نوجوانان کمتر فیلمی را مناسب سنشان را پیدا می‌کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: خوشحالم که توانستم به همراه دیگر عوامل این کار را بسازم و لبخند رضایت را روی صورت نوجوانان و خانواده هایشان کهد از سالن‌های سینما خارج میشوند، ببینم با همه کم و کاستی‌هایی که این اثر دارد باز هم خوشحالم که چراغ سینمای نوجوانان را روشن کردم تا در ادامه آن شاهد تولیدات بیشتری از دیگر کارگردانان در این ژانر باشیم، ژانری که نیاز جامعه امروزمان است تا فرزندانمان با خوراک‌های فرهنگی مناسبی بتوانند راهشان را پیدا کنند و گام‌های موفقیت آمیزی بردارند.
انتهای پیام/