وی ادامه داد: در نمایش «اوردوز» سعی داشتم فضا و موقعیت‌ها را به شکل علمی و کارشناسی شده، اما در اتمسفری سوررئال چفت و بسط دهم و در نهایت امر علل و مسیر تدریجی فرد را تا پرتگاه اوردوز با بیانی متفاوت که امضای شخصی و من است، به تصویر بکشم.
رحیمی نصر درباره هدف خود از اجرای این نمایش بیان کرد: در نمایش «اوردوز» ما به چگونگی مرگ و زندگی، سوء مصرف مواد مخدر و اوردوز و جایگاه‌های اجتماعی و دغدغه‌های بشر به صورت فرامرزی با طراحی صحنه مینیمال و البته ادبیاتی عامه و واقعی می‌پردازیم.
این کارگردان درباره رده سنی مناسب برای تماشای این نمایش گفت: به دلیل دیالوگ‌ها و اطلاعاتی که درباره مسائل مربوط به اعتیاد و مواد مخدر گفته می‌شود و همچنین فضای تشریحی که در صحنه وجود دارد و نوع گریم‌ها، ورود افراد زیر ۱۲ سال برای تماشای این نمایش ممنوع است.
وی با اشاره به همراهی مخاطب با موضوع نمایش بیان کرد: هر قسمت از این نمایش برای مخاطبان جذابیت‌های خودش را دارد. به عنوان مثال یک روانشناس می‌تواند از لحاظ ساختار‌های روانشناختی آن را بررسی کند یا یک جامعه شناس از نوع نگاه خود به درک از این نمایش می‌رسد. به این ترتیب هر مخاطبی از زاویه نگاه خود به موضوع می‌رسد.
او افزود: نمایش «اوردوز» باید دیده شود تا بتوانیم درمورد آن و دلایل پرداختن به موضوع آن صحبت کنیم. موضوع مرگ و زندگی دغدغه همیشگی بشر است و با آن احساس بیگانگی نمی‌کند.
کارگردان نمایش اوردوز با اشاره به اینکه آنچه در هدف گذاری نمایش مورد نظرم بود به واسطه واکنش‌های مخاطبان و صاحبنظران امر، به سر منزل مقصود رسید، گفت: در این مسیر باوجود ترسیم نقشه راه درست و مهندسی شده به واسطه حوادث اخیر کشور و قعطی اینترنت با مشکلاتِ غیر قابل پیش بینی شده‌ای مواجه شدیم. اما نتیجه هر چه بود به آن افتخار می‌کنم چرا که یکی از آسیب‌های شایان ذکر جامعه را به واسطه هنر که زبان و گویش و دغدغه ذهن من است، با جامعه به اشتراک گذاشتم.
انتهای پیام/