این روانشناس گفت: والدین در به دنیا آمدن فرزند اول تجربه کافی ندارند به همین دلیل پیش از تولد فرزند خود برای تربیت فرزندشان ایده آل فکر می‌کنند در نتیجه سطح انتظارات از کودکشان بالاست.
وی افزود: فرزندان اول قانون مند، خودخواه، خودرای هستند و با دیگران سخت ارتباط برقرار می‌کنند همچنین فرزندان اول مسئول برآورده کردن خواسته های والدین خود هستند.
حسنوند ادامه داد: والدین در تربیت فرزندان دوم سهل گیرانه تر عمل می‌کنند و سخت گیری های فرزند اول را ندارند همچنین تبعیت فرزندان دوم از والدین کمتر است.
این روانشناس اضافه کرد: فرزندان اول به دلیل اینکه تنها با دو فرد بزرگسال (والدین) بزرگ شده اند زود بزرگ شده و دوران کوتاهی کوتاه تری دارند و فرزندان دوم به دلیل اینکه با فرزندان اول بزرگ می‌شوند دوران کودکی بیشتری دارند.
وی بیان کرد: فرزندان آخر (ته تغاری ها) در فضایی بزرگ می‌شوند که تعداد فرزندان در خانه زیاد است بنابراین انواع حمایت ها از آنها صورت می‌گیرد چراکه اگر فرزند آخر را دعوا کنند همه از آنها حمایت می‌کنند.
حسنوند تصریح کرد: به دلیل حمایت های زیادی که از فرزند آخر میشود روی پای خود نمی ایستند و حمایت عاطفی از آنها بیشتر است و نظم رفتاری یک فرزند بزرگسال در آنها دیده نمی‌شود.
این روانشناس خاطرنشان کرد: علاوه بر تربیت فرزندان، ترتیب تولد، جنسیت در شکل گیری رفتارهای کودکان موثر است همچنین دختری که محیط مردانه بزرگ شود رفتاری پسرانه دارد و بلعکس پسرانی که با دختران بزرگ شود رفتاری دخترانه دارد.
انتهای پیام/
خخخ
ضمن این که الان هیشکی بیشتر از یه بچه نمیاره، ماها هم که بیشتز از یه بچه بودیم الان بزرگ شدیم و نیاز به تربیت نداریم... پس در نتیجه؟؟؟
ولی همیشه احساس کمبود محبت داشتم
و الان توی سی سالگی در پی این هستم که به همه ثابت کنم وابسته کسی نیستم و در مورد کمک خواستن از کسی مغرورم و خیلی کم با دیگران مشورت میکنم
خدایا ....ودیگر هیچ
پس بگو باباومامانم میگن تو فرزند ارشدی و فرق داری با اون دوتا
علاوه بر خرکردنم ،بزرگ جلوم میدن
در ضمن واضح هم که باشه برای بعضی ها جالب و کابردیه
بزرگ کرده ام . این چرندیات احساس شخصی است