این روانشناس بیان کرد: در حوزه اجتماعی، اگر این خانه‌ها در مکان‌های پر رفت و آمد ساخته شود مشکلات اجتماعی مانند افزایش ترافیک و حجم جمعیت در یک منطقه خاص را ایجاد کرده که به تبع آن مشکلات حمل نقلی نیز ایجاد خواهد شد.
کلهر با اشاره به اینکه بعضی از افراد به دنبال خانه دوم هستند و این خانه‌ها بستری برای آسیب‌های دیگر را فراهم می‌کند، افزود: فردی که به دنبال خانه‌های ارزان قیمت برای فعالیت غیرفرهنگی و غیرارزشی است به خرید این خانه‌ها روی می‌آورد که آسیب های مختلفی مانند ازدواج سفید، اعتیاد، فحشا و ... را به دنبال دارد.
این روانشناس درباره آسیب های روانشناختی این خانه ها گفت: در رابطه با بحث روانشناختی معضلاتی ایجاد می‌شود و اگر قرار باشد یک زوج با فرزند کوچکشان در این خانه‌ها زندگی کنند بیشترین آسیب برای کودک است که در این بافت پرورش پیدا می‌کند.
او ادامه داد: کودکی که در حال رشد است به لحاظ حسی حرکتی نیاز به محیط بزرگ برای فعالیت و جنب جوش دارد و محرک‌های محیطی برای رشد کودک باید زیاد باشد تا بتواند استعداد و توانایی خود را بروز دهد زمانی که فضا محدود شود محرک‌های مورد نیاز کودک را کاهش یابد در کارکرد‌ها و فرایند‌های شناختی اثر می‌گذارد.
کلهر با بیان اینکه بین محیط و خواسته‌های فردی باید هماهنگی ایجاد شود، افزود: زمانی که بین محیط و خواسته های فرد تضاد وجود داشته باشد فرد به سمت انزوا و افسردگی می‌رود و گاهی نیز در مقایسه‌های اجتماعی، فرد احساس حقارت می‌کند و محیط برایش قابل پذیرش نیست و به تنهایی روی می‌آورد.
این روانشناس با اشاره به اینکه وقتی محیط محدود باشد و فرد نتواند محیط خود را کنترل کند این عدم کنترل باعث ایجاد خشم و پرخاشگری در فرد می‌شود، اضافه کرد: همچنین این احساس، آسیب‌های غیرمستقیمی را در فرد ایجاد کرده چرا که جنبه‌های روانشناختی در بلند مدت و غیرمستقیم رخ می‌دهد.
او بیان کرد: زمانی که خانه محدود باشد و عرصه برای ما تنگ شود خشونت، پرخاشگری، ناامیدی، بیماری‌های روانی و ... ایجاد می‌شود همچنین زمانی که فرد در محل کار خود دچار استرس و فشار‌های بیرونی باشد برای کسب آرامش به محیط خانه رجوع می‌کند.
انتهای پیام/