بیشتر انرژی جذب شده توسط مغز به فعال کردن سلول‌های عصبی در مغز برای ارتباط با یکدیگر از طریق سیگنال‌های شیمیایی منتقل شده در ساختار‌های سلولی به نام سیناپس اختصاص دارد. انرژی زیادی به سمت شلیک سیناپس می‌رود. این امر حمل و نقل زیادی از یون‌ها را از طریق غشا‌ها انجام می‌دهد، که تصور می‌شود که یکی از گرانترین فرآیند‌های مغز است.
به علاوه، مغز هرگز واقعاً استراحت نمی‌کند. هنگامی که می‌خوابیم، برای حفظ عملکرد بدن، هنوز هم به سوخت نیاز دارد تا سیگنال‌های بین سلول‌ها را از بین ببرد. علاوه بر این، سرویس دهی به مغز ناوگان سلول‌هایی است که برای تغذیه نورون‌ها وجود دارد؛ و این سلول‌ها همچنین برای زنده ماندن و ادامه کار خود به سهم خود از گلوکز بدن نیاز دارند. منابع عظیمی که برای ساختن مغز اختصاص داده می‌شود همچنین به توضیح این مسئله کمک می‌کند که چرا در دوره‌های رشد فشرده، هنگامی که ما ۵ یا ۶ ساله هستیم، نیاز مغز‌های ما تقریباً سه برابر میزان انرژی مورد نیاز مغز بزرگسالی ماست.
هنگامی که برای یادگیری چیز‌های جدید تمرین می‌کنیم، مغز ما برای افزایش انتقال انرژی در مناطق [مغز]توسط آموزش فعال می‌شود. با گذشت زمان، هرچه در انجام یک کار خاص ماهر‌تر می‌شویم، مغز دیگر نیازی به تلاش برای انجام آن ندارد، بنابراین انجام این کار در نهایت به انرژی کمتری نیاز دارد.
ما از بیشتر فعالیت‌هایی که در مغز در حال انجام است آگاه نیستیم. به عبارت دیگر، یادگیری یک کار جدید یا انجام کار دشوار، در واقع بیشترین بخشی از انرژی کار مغز نیست. در واقع، هنگامی که ما چیز‌های جدید را یاد می‌گیریم یا می‌آموزیم که چگونه فعالیت‌های جدیدی انجام دهیم، میزان انرژی وارد شده به آن فعالیت جدید در مقایسه با بقیه مصرف کلی انرژی مغز نسبتاً کم است.
منبع:شفقنا
انتهای پیام/