به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، خیالتان راحت باشد! قرار نیست درباره فضایل سریال جومونگ صحبت و پخش چند باره آن را توجیه کنیم. می‌خواهیم با هم مروری بر یک تاریخ نه چندان شناخته شده، داشته باشیم؛ تاریخ شبه جزیره کره و البته، داستانی پر فراز و نشیب شخصیتی تاریخی که همه ما، کم و بیش او را با نام «فرمانده جومونگ» می‌شناسیم.
واقعیت آن است که جومونگ و گوگوریو، بخشی از تاریخ باستان شبه جزیره کره را به خود اختصاص داده‌اند، اما آگاهی ما در این باره، آن‌قدر محدود است که نمی‌توان درباره‌اش با جزئیات سخن گفت. بنابراین، بگذارید همین اول، آب پاکی را روی دستتان بریزیم و بگوییم که سریال مشهور «جومونگ» که توسط بنگاه پخش «منهوا» در کره‌جنوبی، تهیه و منتشر شده و مورد استقبال ایرانی‌ها قرار گرفته است، تنها در برخی اسامی با منابع محدود تاریخی همخوانی دارد و آن‌چه در این مجموعه شاهد هستید، بیشتر مربوط به تراوش‌های ذهنی نویسنده سریال و نیز، گزیده‌هایی از گزارش‌های افسانه‌مانند باقی مانده از دوران باستان کره است.
اسنادی درباره جومونگ و گوگوریو
اطلاعات ما درباره تاریخ شبه جزیره کره، چندان دقیق نیست. در واقع ما چیز زیادی از تاریخ باستانی این سرزمین، به صورت مستقل، نمی‌دانیم؛ اما وجود خط و فرهنگ خاص در آن، نشان می‌دهد که کره، دارای تمدن مستقل و احتمالاً حکومت‌های پایدار محلی بوده است.
قدیمی‌ترین منابعی که در آن‌ها ذکری از منشأ گوگوریو و نام جومونگ آمده، سنگ مقبره «گوآنگ گائتو»، نوزدهمین امپراتور گوگوریو است که امروزه در استان «جی لین»، جایی در شمال شرقی چین و هم مرز با کره شمالی قرار دارد. در این مقبره که برخی آن را بزرگ‌ترین مقبره حکاکی شده جهان می‌دانند، اشاراتی به چگونگی پیدایش گوگوریو شده است.
با این حال، گزارش گوآنگ گائتو چندان مفصل و دقیق نیست و جزئیات زیادی را در بر نمی‌گیرد. بر اساس مندرجات این مقبره که در سال ۴۱۴ میلادی ساخته شده است، می‌توان دریافت که جومونگ، بنیان گذار امپراتوری گوگوریو، حدود سال ۳۷ قبل از میلاد، همزمان با سلطنت فرهاد چهارم اشکانی در ایران، موفق شد با شکست دادن و از دور خارج کردن رقیبان، گوگوریو، سرزمینی را که امروزه بخش اعظم آن در کره‌شمالی و شمال‌شرقی چین قرار دارد، پایه‌گذاری کند و چینی‌ها را که در قالب سلسله هان، در سال ۱۰۴ قبل از میلاد، بزرگ‌ترین پادشاهی شبه جزیره کره، یعنی پادشاهی چوسان را برانداخته بودند، از سرزمین اجدادی‌اش براند.
منبع تاریخی دیگری که البته، جزئیات بیشتری را از گوگوریو و جومونگ ارائه می‌کند، نوشته‌ای با عنوان «سامگوک ساگی» است که در سال ۱۱۴۵ میلادی به رشته تحریر درآمده و تنها منبع در دسترس برای مطالعه امپراتوری‌های سه‌گانه گوگوریو، باکجه و شیلا در شبه جزیره کره است. در این نوشته، اطلاعات دقیق‌تری درباره جومونگ وجود دارد؛ با این حال، هر دو نوشته فاصله زمانی زیادی با دوره زندگی جومونگ دارد و نمی‌توان به دقت آن‌ها اعتماد داشت.
افسانه جومونگ!
بر اساس اطلاعات «سامگوک ساگی» که بیشتر به افسانه شبیه است و نمی‌توان برای آن مستند قابل تأملی یافت، نسب جومونگ، با نام اصلی «دانگمیونگ سئونگ وانگ»، به خدایان باستانی کره می‌رسد.
روایت تولد و رشد او در دربار بویو، یک امپراتوری کوچک در جنوب شبه جزیره کره، جایی که گوموآ، امپراتور آن، از مادر جومونگ به عنوان یک زن حرمسرا نگهداری می‌کرد و سپس، فرار جومونگ از بویو و ازدواجش با «سوسانو» دختر تاجری ثروتمند به نام «گو موسئو دانگون» (در سریال جومونگ او را با نام یون‌تابال می‌شناسید)، بیشتر آمیخته با داستان‌های خیالی است و تردیدی در افسانه بودن آن‌ها وجود ندارد.
در متون تاریخی کره، جومونگ به معنای تیرانداز ماهر است و ظاهراً این صفت به دلیل توانایی‌های رزمی به وی داده شده است. از جومونگ، با نام «گو» هم، در متون تاریخی کره اسم برده شده است. طبق مندرجات نوشته، جومونگ در حدود سال ۳۴ قبل از میلاد، شهر «جولبون سئونگ» را بنیان‌گذاری کرد و بعدها، همین شهر تبدیل به پایتخت گوگوریو شد.
مطابق افسانه، وی به غیر از سوسانو، همسر دیگری داشته که در بویو زندگی می‌کرده است. جومونگ از همسر اولش، پسری داشت که بعدها ولیعهد و جانشین او شد. سوسانو، پس از پیوستن همسر قبلی جومونگ به وی، گوگوریو را به سمت جنوب، جایی که امروزه در کره جنوبی قرار گرفته است، ترک کرد تا حکومت مستقلی به وجود بیاورد.
فرجام جومونگ و گوگوریو
جومونگ در ۴۰ سالگی درگذشت؛ دلیل مرگ او به تحقیق مشخص نیست؛ اما نباید از یاد ببریم که عمر کوتاه در میان بسیاری از امپراتوران سرزمین‌های خاور دور شایع بود؛ برخی بر این باورند که شایع بودن نوشیدن شرابی که از شیر اسب تهیه می‌شد، در مرگ زودهنگام این افراد نقش داشته است. با مرگ جومونگ، امپراتوری او به مدت چند قرن دوام آورد و در نهایت، توسط دو قدرت جدید در شبه جزیره کره، نابود شد. امروزه قبر جومونگ در کره شمالی قرار دارد و یکی از جاذبه‌های گردشگری این کشور محسوب می‌شود.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
آخه چجوری یارو فقط با 500 تا پناهنده و چندتا قبیله یه کشور بسازه که چندصد سال دوام بیاره و همه رقیب های قدرتمندترش رو از بین ببره و از سر راه برداره!!!
(هرچند با این وسعت کم نمیشه کشور صداش زد)
بعد هم کره جنوبی مدعی است که گوگوریو در پیونگ یانگ (کره شمالی امروزی) واقع بوده
پس چرا این همه هزینه الکی می‌کند که تاریخ کشور دشمنش (یعنی کره شمالی) را به نمایش درآورد
ولی گوگوریو واقعی بوده است. ضمناً اولش با 500 تا پناهنده فرار کرد به ندرت تعدادشون بیشتر و بیشتر شد
دلیل هم اینکه از تاریخ کره شمالی فیلم می‌سازد چون تاریخ شان مشترک است
در این صورت کل فیلمش برای آدم بی معنی میشه
از همون قسمت اولش که با پیش بینی ماورینگ شروع شد و با پرش پروازی جومونگ تمام شد
و من از حرکات جومونگ خوشم میاد
نظر به تاریخ شاید داستانش واقعی باشد
ولی جومونگ با شجاعت و دلاوری هاش چینی های آشغال خور مهاجم وحشی انگل رو به جهنم فرستاد
بقیه شون هم تا صدها سال بعد از شنیدن اسم جومونگ وحشت داشتند
اولا که همه غذاهای چینی ها اشغال و چندش نیست. چینی ها غذاهای بهتر هم دارند. چینی ها گوشت مرغ و گاو و گوسفند و... که ما ایرانی ها میخوریم رو هم میخورند.
دوما همین چین تو این دوران که همه کشورها ایران رو تحریم کردند، ایران رو تحریم نکرده. همین که چین ایران رو تحریم نکرد. کمک بزرگی به کشور ما ایران شده.
چینی ها از شنیدن اسم جومونگ می ترسیدند؟! چه حرف خنده داری! بد نیست بدونی که کره مدت ها زیر سلطه چین بوده در واقعیت. کره ای ها تو سریال های تاریخیشون، تاریخ میسازند برای خودشون. داستان هایی که از خودشون در اوردند رو به تاریخ اضافه میکنند.
البته اگه بخوای فقط سریال های کره ای رو مدرک بدونی، خود کره ای ها در چندتا از سریال هاشون مثل دونگ یی و یانگوم(جواهری در قصر) نشون دادند که این که چه کسی در کره، جانشین پادشاه بشه رو امپراتور چین باید تایید کنه. برای همین فرستاده امپراتور چین میومد برای تایید جانشین پادشاه کره. این یعنی کره زیر سلطه چین بوده و پادشاه کره دستنشانده امپراتور چین بوده. ولی کره ای ها همش سعی میکنند این رو تو سریال هاشون بپوشونند.
ولی در 2 خط تعریف و تمجید بیخود 3 تا غلط املایی داشتی
1 - به نظرم
2 - واقعا
3 - نقطه و ویرگول های اشتباه
امپراطور هنرمند!!! نقاشی کشیدن داشته یا مجسمه سازی یا کلاس خوش خطی شاید هم تولید ظروف و فرش ؟
شخصیت جومونگ بوده ولی نه این طور که کمدین و قصه ای باشه و نمایش و تئاتر داشته باشه
خلاصه که جومونگ و مختار، یکم شبیه هم هستند از برخی لحاظ.
زمانی که جومونگ فقط با پونصد تا پناهنده فرار کرد (که نصف پناهنده ها هم بچه و پیر و زن بودند که توان جنگیدن هم نداشتند) سایر پناهنده ها هم که تسلیحات درست و حسابی نداشتند و آموزش نظامی هم ندیده بودند
اصلا جومونگ با چاخان بازی تمام 1000 نفر رو حریف باشه
بویو و هان و ساچلدو هم باهم متحد بودند و بیش از 200 هزار سرباز داشتند (حالا تو فیلم 50 نفر رو میارن مثلا اینا 20 هزار نفرند حرفی نیست)
ولی با 200 هزار سرباز (200000 نفر) نتونستن 4 تا شورشی برده رو شکست دهند؟
خنده داره
حالا خوبه اسمش رو گذاشتند افسانه جومونگ
بعد ادعا دارن مثلا اینا 10000 نفر سرباز هستند!!!
شخصیت های اصلی فیلم هم هر کدوم یک قبیله رو حریفند شاید یک خش روی صورتشون بیفته
یک شهری رو تصرف کرد به اسم زوانتو
اسم اون شهر جغله زوانتو که کلا 20 هزار نفر جمعیت داشت رو صدا زدند کشور گوگوریو حالا حرفی نیست جومونگ 2000 سال پیش مرد تمام شد رفت
بعد تو فیلمش چه مزخرفاتی ساختند
از نمک و هموسو و پرش 5 کیلومتری و زدن تیر با چشم بسته و شمشیر فولادی و بویو و جولبون و ارتباط با افسانه و.....
تمام
اشکانیان از 2 فرقه متنفر بودند
یکی رومیان و دیگری یهودیان
چون هر 2 قوم آلوده قاتل ایرانیان بودند
در ضمن امپراتوری گوگوریو در سال 668 میلادی توسط قوای متحد امپراتوری شیلا واقع در جنوب شرق شبه جزیره کره و امپراتوری تانگ در چین نابود شد.