به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره همزه صد و چهارمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.
سوره هُمَزه را به این دلیل همزه می‌نامند که در اولین آیه آن این کلمه به کار رفته است. نام دیگر این سوره لُمَزة است. این کلمه نیز در همین آیه به کار رفته است؛ همزه و لمزه به معنای کسی است که عیب‌جویی و غیبت می‌کند. درباره معنای دقیق این دو واژه اختلاف است؛ برخی گفته‌اند همزه عیب‌جویی در روبرو و لمزه عیب‌جویی در پشت سر است یا برعکس.
بر اساس روایات به نقل از امام صادق (ع)؛ هر کس سوره همزه را در نماز‌های واجب قرائت کند، فقر او از بین می‌رود و روزی به سوی می‌آید و مرگ‌های بد از او دور می‌شود یا به اندازه دنیا ثواب به او داده می‌شود. از پیامبر اسلام (ص) نیز نقل شده به تعداد کسانی که پیامبر و یارانش را مسخره کردند، ده حسنه به او داده می‌شود.
فایل صوتی تلاوت سوره همزه با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿١﴾
واى بر هر بدگوى عیب جویى (۱)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَ عَدَّدَهُ ﴿٢﴾
که مالى گرد آورد و برشمردش (۲)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾
پندارد که مالش او را جاوید کرده (۳)
کَلَّا ۖ لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
ولى نه! قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (۴)
وَ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (۵)
نَارُ اللَّـهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
آتش افروخته خدایى است (۶)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾
آتشى که به دل‌ها مى‌رسد (۷)
إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾
آنان را در میان فرامى‌گیرد (۸)
فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾
آتشى که در ستونهایى دراز است (۹)
انتهای پیام/