دیدگاه جدید در مورد نور نهایتاً ما را به تغییر ذهنیت در مورد زمان و پدیده‌ای به نام انبساط زمان می‌رساند. انبساط زمان تفاوت زمان اندازه گرفته شده توسط دو ناظر در شرایط مختلف است. مثلاً فرض کنید یک ساعت در یک سفینه فضایی که با سرعتی نزدیک به نور در حال حرکت است قرار گیرد و یک ساعت دیگر روی زمین باشد. زمانی که ساعت داخل سفینه اندازه می‌گیرد با زمان ساعت زمینی متفاوت خواهد بود، در واقع زمان برای این دو ساعت متفاوت می‌گذرد و نسبی است. محققان می‌گویند زمان برای اشیاء در حال حرکت نسبی است، هرچه تفاوت سرعت حرکت بیشتر باشد، گذر زمان نیز برای آنها متفاوت خواهد بود؛ بنابراین اگر شی‌ای با سرعت نزدیک به نور در حال حرکت باشد، زمان برای او متوقف خواهد شد.
بیشتر بخوانید:انسان، حیات «فرازمینی» را تهدید می‌کند
اما از لحاظ تئوری، حرکت با چنین سرعتی برای هر جسمی به غیر از خود نور، غیرممکن است. در حال حاضر سریع‌ترین جسم ساخته بشر، کاوشگر جونو است که با سرعتی حدود ۲۶۵.۵ هزار کیلومتر در ساعت یا ۷۳ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند و با ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه هنوز فاصله خیلی زیادی دارد.
طبق گفته‌های استیون هاوکینگ، مطالعات انیشتین در مورد جاذبه، فضا و زمان که از سال ۱۹۱۵ آغاز شد، راه‌حلی به نام کرم چاله‌ها برای این مشکل ارائه کرده است. کرم چاله مثل تونل‌هایی هستند که در میان بافت فضا و زمان ایجاد شده‌اند؛ با کمک کرم چاله‌ها می‌توان از یک سمت کهکشان در مدتی بسیار کوتاه به طرف دیگر حرکت کرد و با کرم چاله‌ای دیگر به همان جا بازگشت و اگر سفر در فضا با چنین شرایطی ممکن است، می‌توان نتیجه گرفت که سفر در زمان یا حداقل توقف زمان هم ممکن خواهد بود. شرایط وقتی عجیب‌تر می‌شود که تصور کنید دهانه‌های کرم چاله ثابت نباشند و نسبت به هم با سرعت مشخصی حرکت کنند. در آن شرایط می‌توان گفت که سفر در زمان هم امکانپذیر خواهد شد؛ بنابراین می‌توان گفت که راه‌حل حداقل از نظر تئوری مشخص است. تنها مشکل ما، ساخت وسیله یا پیدا کردن راهی برای استفاده از کرم چاله‌هاست. شاید بشر در آینده بتواند فضاپیما‌هایی با چنین قابلیتی درست کند و کند کردن، توقف یا حتی سفر در زمان امکانپذیر شود.
انتهای پیام/
دیگه عجوبه ای مثل آلبرت انیشتین ظهور نخاهد کرد
کسی که صد سال پیش توسط معادلات ریاضی به وجود سیاهچاله ها کرم چاله ها و اتساع زمانی پی برد و همچنین به ما نشون داد که گرانش چطور میتونه در بافت فضا زمان انحنا و پیچ و تاب ایجاد کنه ...
دوستان برخلاف آنچه تصور میکنید زمان یک بعده فیزیکی هستش و قابل خم شدن و انحنا هستش و ماها به وسیله ی پادماده میتونیم در فضا زمان و ابعاد هستی سفر کنیم آن هم با سرعتی بیش از سرعت نور...
تمام اینها رو مدیون پروفسور آلبرت انیشتین هستیم، روحشون قرین رحمت الهی