وی افزود: یادمان رفته که یک هنرمند در گفتار، رفتار، پوشش و عملکرد الگوی جامعه خودش است و این مسئولیت را نباید فراموش کند. باید نسبت به جامعه خود ادای دین داشته باشد. این مهمترین رکنی است که مورد غفلت قرار گرفته است.
فارسیجانی اظهار کرد: از طرف دیگر ما قوانین محکمی در این رابطه تصویب نکرده ایم. به نظر می‌آید مدیران سینمایی، مدیران شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس شورای اسلامی تکلیفی دارند که حقوق هنرمندان را تعریف و به قانون تبدیل کنند که اگر هنرمندی نسبت به این‌ها بی توجه بود و تخطی کرد قانون چه برخوردی با آن‌ها خواهد کرد؛ ما برای فوتبالیست ها، مربیان و امثال آنان کمیته انضباطی داریم، اما متاسفانه برای هنرمندان در این زمینه چیزی معین نشده است.
وی ادامه داد: اخیرا در قوه قضاییه، شورای حل اختلافی ترتیب داده شد، اما برای بخش حقوقی کار است. باید برای بخش فرهنگی اجتماعی و هنری هنرمندان فکری کرد و شاید در این زمینه قوه قضاییه هم مسئولیتی داشته باشد که بتواند به افرادی که این موضوع را رعایت نمی‌کنند، توجه کند.
این منتقد بیان کرد: مدیران ما فراموش کرده اند در کشوری هستیم که انقلاب اسلامی یک انقلاب فرهنگی و ارزشی است؛ یادمان رفته که به عنوان یک مدیر مسلمان و انقلابی، وظیفه تذکر و امر به معروف و نهی از منکر داریم. این شایسته نیست که از وزارت ارشاد یا سازمان سینمایی و حتی حوزه هنری و امثال آن‌ها فقط رفع تکلیف شود. به نظرم باید تعریف قانونی برای این موضوع وضع شود. حداقل آئین نامه و ضوابطی را تعریف کنند که بعد از یک یا دو تذکر شفاهی و کتبی، به شکل کاملا حقوقی با این موضوع برخورد صورت بگیرد و اجازه بازی و هنرنمایی به این هنرمندان بی توجه داده نشود.
مدیرانی که ارزش های انقلاب را فدای جناح و سیاست کرده اند مقصرند
وی افزود:ما یادمان رفته که میراث دار شهدا و امامان بزرگواری هستیم که تمام افتخارشان پیاده کردن اسلام ناب محمدی است. آیا رفتار‌هایی که زشت و قبیح هستند و در شأن یک ایرانی مسلمان نیست از سوی هنرمندان ما درست است؟ چگونه مدیران می‌توانند نسبت به این رفتار‌ها بی تفاوت باشند؟ انتظار می‌رود که در این زمینه فرهنگسازی شود و هنرمند خودش را درست بشناسد، نسبت به جامعه خودش وظایفش را بداند و اگر تخطی شد نسبت به این موضوع مراحل قانونی و روال حرفه‌ای طی شود.
او گفت: احساس می‌کنم سلبریتی‌هایی که اینگونه عمل می‌کنند یا مسئولیتشان را فراموش کردند و یا خانواده خود را از یاد برده اند؛ گویا نمی‌دانند که این منش، رفتار، آرایش و پوشش‌ها چقدر می‌تواند به بنیان‌های خانواده در جامعه ضربه بزند.
این منتقد ادامه داد: آیا ما می‌خواهیم در لباس زیبنده هنرمند مروج فرهنگ غرب و مانکن‌های غربی باشیم؟ چیزی که من در جشنواره‌هایی مانند فیلم فجر، جشن حافظ و امثال آن‌ها می‌بینم این است هنرمندانی که با این پوشش‌های نازیبا و سخیف در آن مراسم‌ها حضور پیدا می‌کنند، قداست هنر و هنرمندی خود را زیر سوال می‌برند. ضمن اینکه به ارزش‌های جامعه‌ای که شهدای فراوان داشته و هنوز هم جانبازانی دارد که تماشاگر اعمال ما هستند توهین می‌کنند و شرمنده آن‌ها خواهند شد.
فارسیجانی بیان کرد: مدیرانی که به تسامح و تساهل افتاده اند و ارزش‌های انقلاب و اسلام را فدای مسائل جناحی، قبیله‌ای و سیاسی خودشان می‌کنند هم مقصر هستند. امیدوارم قانونی وضع شود که تلنگری برای این افراد باشد تا بچه‌های انقلاب را وادار به انتخاب آتش به اختیار نکنند.
وی در خصوص تاثیر پوشش بازیگران در جامعه افزود:به نظرم نوع پوشش و آرایش بازیگران و هنرمندان، همانند سلبریتی‌های حوزه‌های دیگر مثل ورزش و ... مسئولیت سنگینی است که اگر به آن بی توجهی کنند باعث تخریب فرهنگی و از بین رفتن فرهنگ و ملیت و ارزش‌های جامعه ایرانی می‌شود که این بسیار خطرناک خواهد بود. اگر ما همین الگو‌ها را ترویج بکنیم چه انتظاری از جامعه و جوان‌هایی که می‌خواهند آینده این مملکت را بسازند، داریم؟
این منتقد سینما ادامه داد: اگر الگو‌های موفقی برای جوانان عرضه نشود طبعا آدم‌هایی خواهند شد که بر خلاف آرمان‌های این کشور و انقلاب عمل می‌کنند و این مسئولیت بر عهده سلبریتی‌های است که با این نوع پوشش و این گونه رفتار‌ها باعث این اتفاق تلخ شده اند.
فارسیجانی گفت: نهادهای هنری مثل حوزه هنری، سپاه پاسداران، موسسات شهید آوینی، اوج و... باید نسبت به جذب و استفاده از بازیگرانی که به ارزش‌های انقلابی و ارزشی بی توجه هستند واکنش جدی نشان دهند. اما متاسفانه می‌بینم نه تنها واکنش منفی نشان نمی‌دهند بلکه این بازیگران را جذب هم می‌کنند که به نظرم شایسته نیست.
برای ترویج رفتار مبتذل انقلاب نکردیم!
وی افزود: انگار هرچه مبتذل تر، مقرب تر؛ ما انقلاب نکردیم که اینگونه باشد، قانون اساسی ما اجازه نمی‌دهد اینگونه رفتار کنیم. متاسفانه هم افرادی که ادعا می‌کنند قانون ملاک ماست به این موضوع بی توجهی می‌کنند و هم آن‌هایی که انقلابی هستند و فکر می‌کنند نسبت به همه رفتار‌های فردی و اجتماعی مسئولیت دارند؛ افراد نباید فراموش کنند که آرمان‌های امام و شهدا و ایثارگران این بدرفتاری‌ها را نمی‌طلبد؛ بنابراین باید جلوی شیوع این گونه رفتار‌ها را در جامعه بگیرند.
این منتقد گفت: وقتی شورای پروانه ساخت و پروانه نمایش سازمان سینمایی فیلم‌هایی را اکران می‌کنند که خودشان نمی‌توانند در کنار خانواده آن‌ها را تماشا کنند و از دیدنشان شرمنده می‌شوند، چطور انتظار دارند جامعه ما این فیلم هارا ببیند و مسئولیت آن هارا هم فراموش نکند؟ من فکر می‌کنم مسئولیت قهر دو سه میلیون خانواده ایرانی که به حرفه‌ای فیلم می‌بینند، بر دوش این دو شورایی است که یادشان رفته نسبت به کل جامعه ایرانی مسئول هستند، بنابراین باید به فیلم‌هایی دستور تولید دهند که خانواده‌ها با آرامش و بدون دغدغه بیننده آن‌ها باشند، فیلم را تحسین کنند و چیزی هم یاد بگیرند.
وی افزود: ما این جمله امام را که «سینما یک دانشگاه عمومی است» فراموش کرده ایم و فکر می‌کنیم سینما یک گیشه خوبی برای پول درآوردن است. به جای اینکه عرصه هنر متعالی و مقدس باشد به یک تجارت خانه تبدیل شده است. هنرمندی که با آن وضعیت خودش را در مراسم‌ها عرضه می‌کند فراموش کرده که هنر مقدس است و این مانکن بودن تعارض جدی با هنرمند بودن دارد.
فارسیجانی تصریح کرد: تعریف مانکن و هنرمند کیلومتر‌ها باهم فرق دارد، اما از آنجایی که ما این حد و مرز‌ها را گم کرده ایم نتیجه اش این شده که بازیگران خودشان را از این تریبون محبوب می‌کنند و الگو‌های مخرب و غلطی برای جامعه جوان و نوجوان ما هستند؛ بنابراین هم آن‌ها و هم مسئولان بی تفاوت باید بدانند در صورتی که به رفتار خود ادامه دهند اگر در این دنیا هم پاسخ گو نباشند حتما باید در آن دنیا به اعمال خود پاسخ دهند.
انتهای پیام/
یادمان رفته که یک هنرمند در گفتار، رفتار، پوشش و عملکرد الگوی جامعه خودش است و این مسئولیت را نباید فراموش کند. باید نسبت به جامعه خود ادای دین داشته باشد. این مهمترین رکنی است که مورد غفلت قرار گرفته است.