سرپرست هیئت باستان شناسی افزود: پروژه مطالعات قوم‌باستان‌شناسی جوامع که دارای جوانب مطالعات انسان‌شناسی و قوم‌باستان‌شناسی است نیز با محوریت فصل اول برنامه بررسی باستان‌شناسی برای اولین بار در منطقه سفیدکوه مکران در مرکز استان سیستان و بلوچستان در حال انجام است.
او گفت: در این فصل از بررسی، شواهد ویژه باستان شناختی و مردم شناختی از جوامع کمتر شناخته شده سفیدکوه بدست آمد که از بارزترین آن‌ها می‌توان به کشف شواهد معماری مدور که تداوم آن تا امروز در منطقه سفیدکوه قابل مشاهده بوده و همینطور شواهدی از سفال‌هایی مشکوک به دوره مس و سنگ در کنار گونه سفال خاصی که به لوندو (Londo) معروف است اشاره کرد.
این باستان‌شناس گفت: برخی از محققین بر اساس یافته‌های باستان سنجی بلوچستان پاکستان این گونه سفالی را متعلق به سده دوم و سوم پیش از میلاد می‌دانند که این تاریخ می‌تواند در بلوچستان ایران متفاوت باشد.
واحدی ابراز امیدواری کرد: نتایج آزمایشات گاهنگاری مطلق بزودی دریچه جدیدی را در این زمینه به روی ما باز کند.
سرپرست هیئت باستان شناسی گفت: سفال‌های لوندو جزء سفال‌های شاخص بلوچستان بوده و می‌توان این گونه سفال را در لایه‌های آغازین تپه یحیی کرمان، محوطه کفتری فارس، تمامی غرب پاکستان از جمله محوطه (جهاوالان، بودی بوتی و لاس بلا، محوطه دامب کوه، هزارمردی بمپور) و محوطه قلعه گیو در خراسان جنوبی یافت.
به گفته این باستان شناس، سفال لوندو جز دومین گروه سفالی حاشیه خلیج فارس، دریای عمان و منطقه مکران است که شاهدی بر تجارت میان مردمان منطقه است.
او افزود: تیم بررسی منطقه سفیدکوه مکران در این فصل به دنبال شواهدی مبنی بر حضور محوطه‌های باستانی در این منطقه صعب العبور در کنار پروژه قوم باستان شناسی که بر محوریت شناسایی، بررسی و ثبت جوامع ساکن در ارتفاعات سفیدکوه استوار است، بود تا تداوم الگوی استقراری این مردمان و دهکده‌های مورد مطالعه را شناسایی و ثبت کند.
واحدی گفت: باتوجه به کشف نمونه‌های النگوی شیشه‌ای، قطعات سفالی به‌دست آمده و شواهد مردم شناختی در کنار یک نمونه گور مدور شناسایی شده که نمونه‌های آن در مناطق همجوار، چون پاکستان و عمان (محوطه‌هایی، چون هیفت، ام‌النار و جعلان) در بازه زمانی پیش از تاریخ شناسایی شده است، این احتمال می‌رود که منطقه مکران و بخصوص سفیدکوه تحت سیطره جوامع نیمه‌کوچرو بوده و یکی از مناطق مهم در تجارت بین جوامع حاشیه جنوبی خلیج فارس و جوامع دشت‌های وسیع بلوچستان و سیستان و مناطق همجوار به شمار می‌رفته است.
او تصریح کرد: در این بررسی شواهدی از گورستان‌های تاریخی و اسلامی نیز دیده شد که احتمال می‌رود به دلیل سوق‌الجیشی بودن منطقه از دیرباز مامن و سکونتگاه عشایر نیمه یکجانشین بوده به‌طوری که این جوامع هم اکنون نیز در این منطقه سکونت دارند.
واحدی گفت: به طور دقیق هنوز قادر به شناخت جوامع باستانی ساکن در ارتفاعات سفید کوه نیستیم و لازم است تا طی یک طرح بلند مدت با همکاری پژوهشکده باستان‌شناسی، پژوهشکده مردم شناسی و متخصصین میان‌رشته‌ای، در کنار مطالعه جوامع امروزی معاصر ساکن در منطقه، بررسی‌های هدفمندی در منطقه صورت گیرد.
انتهای پیام/ع