گوش فرا دهید؟! این صدا از رضوان رضوی است از حریم رضا(ع)
همان قطعه از بهشتی که در غربت آل یاسین سرزمین خورشید را مجاور نام کرد!
آرمیدن سلطانی، به ارض توس ... پادشاهی در خاک خراسان که چه تماشایی حاتم بخشی میکند!
برای زائری که به جای همه‌ی راه‌های به مقصد نرسیده؛ خسته است و به جای همه درد‌های مرهم نچشیده، شکسته!رضا می‌شود قبله حاجات، می‌شود پناه....
اما امان از دلی که درست در روز شهادت حضرتش اذن دخول می‌گیرد ،از همان لحظه‌ی ورود، صدف چشم هارا می‌بندد و تنها دانه دانه مروارید‌های اشکهایش پنجره فولاد را جلا می‌دهد!
حتی با شال عزایی که به گردنش می‌آویزد برای تعزیت دردانه‌ی شاه خراسان!؛ بازهم دلش روشن است، چون این پادشاه خوب رسم مهمان نوازی می‌داند و خوب دل‌های شکسته را به عشق پیوند می‌زند!
حریم حرمش عجب ساحل امن آرامشی است برای دل‌های پراز آشوب ...
همان دم که تمام عرش نشینان به دلداری اش فرش نشین حرم سلطان میشوند تا زیارتنامه خوانی اش را همراهی کنند
دست آخر هم به تلافی دلی که از او سوخته و چشمی که به کرم این دریای کرم دوخته، گره پشت گره از کار روزگارش باز می کنند!
خوب بنده نوازی میکند خوان نعمت سرزمینی که به لطف قدومش ارج و حرمتی کبریایی به آن بخشید!
غریب است و قریب به ما! بر ما است؛ غربتش را با قربی جانانه التیام بخشیدن! چرا که او جانانه رئوف است!
در رافت سلطان توس همین بس که حتی در روز شهادتش هم احدی را با دل شکسته و کام ناروا از در خانه اش رد نمی‌کند...!
السلام علیک یا سلطان یا شاه خراسان...دلی از راه دور به تمنای دیدارتان در می زند، اذن دخول می دهید؟
آمده ام ای شاه...پناهم بده..خط امانی زگناهم بده...
انتهای پیام/ح