بندهای هفتگانه این طرح عبارتند از:
۱- مذاکره با آمریکا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو)؛ ارایه طرح خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و مکانیسم اجرای این طرح و نیز چارچوب همکاری پس از این خروج از سوی افغانستان و آمریکا.
۲- مذاکرات با طالبان؛ شروع مذاکره تیم مذاکرات ۱۵ نفره از قبل تشکیل شده با طالبان پس از حصول اطمینان طالبان از خروج نیروهای خارجی. (این مذاکرات به شیوه ای فراگیر و مشورتی برگزار خواهد شد تا به همه افغان ها اطمینان دهد که هر یک از آنها نماینده ای در آن دارند. قبل از شروع این مذاکرات، مردم و دولت افغان از طالبان خواهند خواست با هدف فراهم کردن فضایی برای مذاکراتی موفق، به همراه دولت، آتش بس اعلام کند).
۳- مذاکره با پاکستان؛ پاکستان سرچشمه است و دولت افغانستان به دنبال این اطمینان خواهد بود که کابل در ازای تضمین پاکستان در رابطه با تبدیل نشدن به مکانی امن برای تروریست ها، شریک فعال تجاری، بازرگانی و انرژی برای اسلام آباد خواهد بود.
۴- اتفاق نظر و توافق با شرکای منطقه ای و بین المللی؛ مذاکره با همسایگان، منطقه و جهان اسلام باعث ارایه تضمین های متقابل در زمینه عدم تعارض بین این کشورها و افغانستان خواهد شد.
۵- گفت وگو با غرب و سازمان های بین المللی؛ هدف دولت افغانستان تعامل با اتحادیه اروپا، کشورهای اروپایی، سازمان ملل، بانک جهانی و سایر شرکای افغانستان و طراحی و اجرای برنامه های جامع توسعه است که می تواند کشور را در مسیر توسعه بلند مدت قرار دهد.
۶- تقویت نهادها و موسسات در سطح ملی. صلح پایدار که احتمالا با تلاش های ذکر شده در بالا محقق می شود، افغانستان باید به تقویت حکومت جمهوری اسلامی، قدرتمند ساختن نیروهای امنیتی و دفاعی ، بهبود حاکمیت و مبارزه با فساد ادامه دهد.
۷- حل مشکلات در همه بخش ها و مناطق کشور. هر یک از مناطق افغانستان مشکلات خاص خود را دارند که باید شناسایی و حل فصل شوند.