به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، مرگ یک پدیده طبیعی است که ممکن است در اثر بیماری و تغییرات فیزیولوژیک، حادثه یا جنگ رخ دهد. این رویداد معمولاً بدترین مجازات برای یک جرم محسوب می‌شود، اما اگر خود مرگ جرم محسوب شود، چه اتفاقی می افتد؟ در چندین شهر در سراسر جهان، مقامات شهرداری طی وقایع و شرایطی اعلام کرده اند، هیچ یک از ساکنان حق مردن ندارند!
در ادامه این مطلب با مناطقی از دنیا آشنا می‌شوید که از ساکنان خود خواسته اند یا نمیرند و یا حداقل در محدوده شهرهای مربوطه فوت نکنند.
شهر لانگیربین در قطب شمال و با جمعیتی در حدود دوهزارنفر، شمالی‌ترین شهر جهان است. در این شهر قطبی، اجازه مردن ندارید. هر چند، شما می‌توانید بمیرید، اما در این شهر دفن نخواهید شد. در سال ۱۹۵۰، با درک اینکه اجساد موجود در گورستان محلی در این شهر هرگز تجزیه نمی‌شوند، شهردار اجازه دفن جدید در این شهر را نداد. اجساد دفن شده در زیر خاک این شهر سالم باقی مانده و به دانشمندان اجازه داده اند شیوع آنفولانزا در سال ۱۹۱۸ را مطالعه کنند، زیرا ویروس عامل آنفلوآنزا هنوز هم در اجساد قربانیان دفن شده حفظ شده است.
این مساله فقط منحصر به انسان‌ها نیست. تعداد خرس‌های قطبی این شهر بسیار زیاد است، به طوری که می‌توان تعداد آنها را با تعداد ساکنان شهر مقایسه کرد. مردم اجازه دارند برای دفاع از جان خود به این خرس‌ها تیراندازی کنند. البته این اقدام فقط برای دفاع از خود باید انجام گیرد و شکار در این شهر ممنوع است. جسد این خرس‌ها هم مانند انسان‌ها باید در خارج از این شهر دفن شود.
وجود یک قبرستان در شهر نشان می‌دهد که این قانون قبلا وجود نداشته، اما از ۷۰ سال پیش تا به حال به دلیل عدم تجزیه اجساد، دیگر کسی در این قبرستان دفن نشده است.
این شهر در جنوب ایتالیا واقع شده است. به دستور شهردار این شهر، هیچ یک از ساکنان حق ندارند بیمار شوند. اکثر ساکنان این شهر ۵۳۷ نفری، افراد بالای ۶۵ سال بودند؛ بنابراین این ممنوعیت، در عین حال که غیرقابل اجرا به نظر می‌رسید، اما به معنای واقعی تشویق مردم به سالم ماندن و مراقبت از خود قلمداد می‌شد. در این شهر هر فرد که به طور سالانه چکاپ نمی‌کند جریمه می‌شود.
بیشتر بخوانید: عجیب‌ترین و وحشتناک‌ترین مرگ‌های جهان/ از همکلاسی خوشمزه تا خلال دندان مرگ آور
در سال ۲۰۰۷، روستای کونیو واقع در جنوب فرانسه دو قبرستان داشت که تنها ۱۷ قطعه از آن، خالی باقی مانده بود. به دلیل بالا آمدن سطح آب‌ها در نزدیکی آن، تنها زمین موجود برای گسترش محل دفن شهر، در پایگاه هوایی نظامی نزدیک این روستا بود. اما وزارت دفاع تصمیم گرفت تا اجازه ندهد ساکنان این روستا مردگان خود را در آنجا دفن کند. از این رو مقامات این منطقه برای کسانی که جای دفن خود را مشخص نکرده باشند، حکم مرگ غیرقانونی صادر کرد.
در سال ۲۰۰۵، با کمبود فضا در گورستان محلی شهر بریتیبا میریم در برزیل، شهردار این شهر مرگ را ممنوع و اعلام کرد هر کسی که در آستانه مرگ قرار گرفته ملزم به ترک شهر است. این شهر منطقه کشاورزی وسیعی است که بخش عمده‌ای از میوه‌ها و سبزیجات ایالت سائوپائولو برزیل را در اختیار ساکنان آن قرار می‌دهد.
به دلیل قانونی که در سال ۲۰۰۳ برای کنترل مناطقی که سفره‌های آب زیادی در آن وجود داشت، مناطق موجود در این شهر که دارای سفره های آبی بودند با تابلو‌های حفاظت ویژه محصور شد و امکان گسترش فضای قبرستان در این مناطق وجود نداشت. در سال ۲۰۱۰ یک گورستان جدید در بیرتیبا میریم افتتاح شد، بنابراین احتمالاً اکنون مردم این شهر مجاز هستند، بمیرند.
سارپورنکس روستایی در جنوب غربی فرانسه و با ۲۶۰ نفر جمعیت است که در سال ۲۰۰۸، به دلیل نبود فضای کافی برای توسعه قبرستان و وجود ازدحام، با فرمان نبود حق مرگ برای ساکنان آن مواجه شد. شهردار این منطقه هم از مجازات شدید و تحریم مردگان سخن گفت.
در سال ۱۹۹۹، شهردار شهر لانجارون که در جنوب اسپانیا واقع شده است هم با کمبود شدید فضا و قبر خالی روبرو شد و تنها راه‌حلی که به ذهنش رسید، ممنوع کردن مرگ تا زمان یافتن محل مناسب برای احداث قبرستان جدید بود. او طی حکمی به مردم دستور داد که نهایت دقت را در مورد سلامتی خود داشته باشند و تا زمانی که شهرداری اقدامات لازم را برای به دست آوردن زمین‌های مناسب انجام دهد، نمیرند!
در سال ۲۰۱۲، در شهر ۳۷۰۰ نفری فالسیانو دل ماسیکو که در مناطق جنوبی ایتالیا واقع است، مرگ به عنوان جرمی نابخشودنی برای ساکنان آن در نظر گرفته شد. این شهر قبرستانی برای خود نداشت. شهر همسایه‌ای که در مجاورت فالسیانو دل ماسیکو قرار داشت، دارای قبرستان بود. ساکنان این شهر از سال ۲۰۱۴، برای بدست آوردن منطقه‌ای به عنوان قبرستان جدید با همسایه خود در حال جنگ هستند.
مردم ژاپن جزیره ایتسوکوشیما را مقدس می‌دانند و به شدت مراقب پاکی و تقدس این جزیره هستند. مسئولان برای اینکه تقدس این مکان از بین نرود، قوانین خاصی را وضع کرده اند که سال هاست همه مردم، آنها را رعایت می‌کنند. یکی از این قوانین آن است که هیچ مرگی نباید در این جزیره اتفاق بیفتد.
از سال ۱۸۷۸ تا کنون هیچ مرگ و تولدی در این جزیره رخ نداده است. افرادی بسیار مسن و بیماران لاعلاج باید هر چه سریع‌تر جزیره را ترک کنند، از طرفی زنان باردار هم به محض اینکه به روز‌های آخر بارداری می‌رسند، دیگر اجازه ماندن در جزیره را ندارند.
انتهای پیام/
میمانند نمیشه گفت کسی نمیمیره که هر انسانی یه عمر مشخصی داره تمام که بشه باید بره.