زهرا زین الدینی روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره راهکار برای تحمل بیماری اطرافیانمان اظهار کرد: شنیدن جملاتی مثل اینکه شما سرطان پیشرفته دارید و به درمان جواب ندادید و احتمال بهبودی کمی وجود دارد، هم خود فرد و هم اطرافیان را کاملا آشفته و ناراحت می‌کند و پذیرفتن این مسئله مسلما در ابتدا بسیار سخت خواهد بود.
این روانشناس بیان کرد: کنارآمدن با این مسئله هم برای بیمار و هم اطرافیان وی بسیار سخت و استرس‌زا است، گاهی اوقات ممکن است این فشار‌های عصبی باعث بشود روابط زوجین گرم‌تر، محکم‌تر و یا سردتر و متزلزل‌تر شود. در این دوره همسران باید در رابطه با موضوعاتی مانند مدیریت مسائل مالی، تغییر مسئولیت‌ها، تغییر نقش‌ها، کنارآمدن و پذیرش احساسات جدید که باعث استرس زیادی در زوجین می‌شود با یکدیگر شفاف و واضح سخن بگویند.
او افزود: زوجین باید نسبت به نیاز‌های خود و خانواده واقع‌بین باشند، همچنین ممکن است همسر فرد بیمار احساس گناه داشته باشد به این دلیل که زمان کافی را در کنار خانواده نگذرانده است و یا دلیل بیماری همسرش را ناشی از مشکلات رابطه زناشویی بداند که بهتر است در این موارد حتما با روانشناس مشورت شود.
زین الدینی تصریح کرد: اگر فرزندان کوچک و نوجوان در خانواده هستند، حتما یک سری ملاحظات در رابطه با آن‌ها در نظر گرفته شود، بهتر است با آن‌ها در مورد بیماری، تا حد امکان، شفاف و صادق بود. ممکن است کودکان، خود را در رابطه با سرطان والدین مقصر بدانند و یا ممکن است بترسند از اینکه تنها بمانند.
این روانشناس ادامه داد: در این شرایط کودکان معمولا بسیار به فرد بیمار وابسته می‌شوند و یا ممکن است در مدرسه مشکل پیدا کنند که بهتر است برای مدیریت بهتر شرایط با معلم و یا مشاور مدرسه موضوع در میان گذاشته شود، با فرزندان صحبت شود و به آن‌ها اطمینان داده شود که پزشکان تلاش خود را خواهند کرد، و به آن‌ها تاکید شود که خیلی دوستشان دارید و آن‌ها در این بیماری هیچ تقصیری ندارند و این بیماری واگیردار نیست.
او گفت: برای سازگاری بیشتر کودکان با این شرایط، اجازه بدهید راجع به احساساتشان حرف بزنند و به آن‌ها بگویید احساساتی مثل ترس، عصبانیت، و غمگینی کاملا طبیعی است، از آن‌ها بخواهید هر سوالی که در رابطه با این موضوع دارند از شما بپرسند و همچنین به نوجوانان فضا و زمان لازم را بدهید تا با موضوع بتوانند کنار بیایند و به آن‌ها تاکید کنید فعالیت‌های روزمرهشان را ادامه بدهند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: گاهی اوقات ممکن است روابط بین بیمار و اطرافیان به علت بیماری بسیار عمیق‌تر و صمیمی‌تر شود، این مسئله کاملا مرتبط با نحوه نگاه و تعبیر و تفسیر افراد از این موقعیت است و بهتر است که افراد در این شرایط بدون احساس ترس و قضاوت شدن راجع به احساساتشان و مسائلی که باید حل شود با هم صحبت کنند و وجود احساسات متغیر را کاملا طبیعی بدانند و سعی کنند لحظات خوبی را کنار هم سپری کنند.
انتهای پیام/