به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، رحیم پرنیا مدیرکل خانه سکه ایران حاضر در مراسم بزرگداشت کوروش کبیر و رونمایی از تمبرینه‌های فاخر و کلکسیونی طلا، نقره و بای متال کتیبه حقوق بشر با مروری بر سابقه فعالیت خانه‌سکه ایران گفت:اگرچه خواهران و برادرانم کوچ کرده اند اما خوشحالم که در ایران هستم و اگر کاری تولید میکنم انتظار دارم که از آن حمایت شود. به عنوان مثال زمانی که سکه یوزپلنگ زده شد بابت فروش هر سکه مقداری در صندوق یوزپلنگ می‌رفت و این روند در خصوص سکه خرس سیاه بلوچ هم ادامه داشت.
مهرداد ملک زاده باستان شناس گفت:ماجرای کوروش داستان پیچیده‌ای است و در طول تاریخ هیچ کس نتوانسته درباره کوروش بی طرف باشد، اما من به عنوان یک باستان شناس تلاش میکنم نگاه متفاوتی به کوروش داشته باشم. استوانه کوروش ۳قطعه است و آنچه که در موزه بریتیش میوزیوم است نتیجه به هم پیوستن۳قطعه است. در اینجا باید گفت منشور کوروش در عراق امروزی و عثمانی آن زمان پیدا شد و وقتی گفتند منشور کوروش به مام وطن برگشت باید می‌دانستیم که این منشور هرگز در ایران نبود البته بریتیش میوزیوم نیز آن را در قسمت بابل نگذاشته و آن را در بخش ایرانیان باستان قرار داده است. منشور کوروش در گرانیگاه تاریخ ایستاده، اما این متن حلقه‌ای از سایر متونی است که به این شیوه نوشته و تولید شد البته شاهی همچون کوروش عاملیت تاریخی دارد و روش رایج روزگار را پیش نمی‌برد.
او افزود:به نظر می‌رسد یک فرد هوشمند در زمان مناسب می‌تواند به بخشی از آسیا حکومت کند و کوروش چنین ویژگی داشت.
این باستان شناس بیان کرد:شاید امروز وظیفه محققان این باشد که در دام حیله‌هایی که در فضای مجازی مطرح می‌شود نیفتد و غلو کردن اتفاق درستی نیست. پیشنهاد من به عنوان پژوهشگری که تلاش می‌کند بی طرفانه به کوروش نگاه کند این است که در نهایت از تعصب بپرهیزیم.
ملک زاده گفت:کتیبه کوروش همچون یک تیغ دو دم است و گروهی از پژوهشگران به این باور هستند که کوروش اصلا هخامنشی نبوده و فقط شاه انشان بوده است. اما انشان کجا است؟ انشان در فارس امروزی است. اگر انشان در دشت بیضا است پس انشان همان فارس است پس آن مشکل که کوروش پارسی نیست حل شد.
موضوع در این است که استوانه کوروش به لحن فاخری نوشته شده. در لحن کتیبه کوروش نامجویی‌ها به شکل عتیق آمده است. به نظر می‌آید که وقتی استوانه بابلی کوروش تنظیم می‌شود به جای آنکه به سرزمین پارس اشاره شود از یک اسم آشنا استفاده می‌شد و انشان نام آشنای پارس بوده است.
انتهای پیام/