به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «طور» پنجاه و دومین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.
در آیه نخست این سوره به «طور» سوگند یاد شده و به همین دلیل این سوره را طور نامیده‌اند.
گفته شده منظور از طور کوهی است که در آن به حضرت موسی (ع) وحی می‌شد.
سوره طور کافران را تهدید به عذاب می‌کند و ویژگی‌های آن عذاب را بیان می‌کند. همچنین بخشی از نعمت بهشتیان را شرح می‌دهد و منکران نبوت پیامبر (ص) را توبیخ می‌کند.
در تفسیر مجمع البیان از پیامبر (ص) روایت شده است که اگر کسی سوره طور را بخواند، بر خداوند واجب می‌شود که او را از عذاب جهنم حفظ کند و در بهشت جای دهد.
همچنین روایت شده است پیامبر (ص) سوره طور را در نماز مغرب، قرائت می‌کرد. در روایاتی دیگر از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل شده است کسی که سوره طور را می‌خواند، خداوند خیر دنیا و آخرت را به او عطا می‌کند.
فایل صوتی تلاوت سوره طور با صدای شهریار پرهیزگار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
وَ الطُّورِ ﴿١﴾
سوگند به طور (۱)
وَ کِتَابٍ مَّسْطُورٍ ﴿٢﴾
و کتابى نگاشته شده (۲)
فِی رَ‌قٍّ مَّنشُورٍ ﴿٣﴾
در طومارى گسترده (۳)
وَ الْبَیْتِ الْمَعْمُورِ ﴿٤﴾
سوگند به آن خانه آباد خدا (۴)
وَ السَّقْفِ الْمَرْ‌فُوعِ ﴿٥﴾
سوگند به بام بلند آسمان (۵)
وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿٦﴾
و آن دریاى سرشار و افروخته (۶)
إِنَّ عَذَابَ رَ‌بِّکَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾
که عذاب پروردگارت واقع‌شدنى است (۷)
مَّا لَهُ مِن دَافِعٍ ﴿٨﴾
آن را هیچ بازدارنده‌اى نیست (۸)
یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرً‌ا ﴿٩﴾
روزى که آسمان سخت در تب و تاب افتد (۹)
وَ تَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْرً‌ا ﴿١٠﴾
و کوه‌ها جمله به حرکت درآیند (۱۰)
فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿١١﴾
پس واى بر تکذیب‌کنندگان در آن روز (۱۱)
الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ﴿١٢﴾
آنان که به یاوه سرگرمند (۱۲)
یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿١٣﴾
روزى که به سوى آتش جهنم کشیده مى‌شوند چه کشیدنى (۱۳)
هَـٰذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٤﴾
و به آنان گویند:این همان آتشى است که دروغش مى‌پنداشتید (۱۴)
أَفَسِحْرٌ هَـٰذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُ‌ونَ ﴿١٥﴾
آیا این افسون است؟ یا شما درست نمى‌بینید؟ (۱۵)
اصْلَوْهَا فَاصْبِرُ‌وا أَوْ لَا تَصْبِرُ‌وا سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٦﴾
به آن درآیید؛ خواه بشکیبید یا نشکیبید به حال شما یکسان است تنها به آنچه مى‌کردید مجازات مى‌یابید (۱۶)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَعِیمٍ ﴿١٧﴾
پرهیزگاران در باغهایى و در ناز و نعمتند (۱۷)
فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَ‌بُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَ‌بُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿١٨﴾
به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آن‌ها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (۱۸)
کُلُوا وَ اشْرَ‌بُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٩﴾
به آنان گویند:به پاداش آنچه به جاى مى‌آوردید بخورید و بنوشید؛ گواراتان باد (۱۹)
مُتَّکِئِینَ عَلَىٰ سُرُ‌رٍ مَّصْفُوفَةٍ ۖ وَ زَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿٢٠﴾
بر تختهایى ردیف هم تکیه زده‌اند و حوران درشت‌چشم را همسر آنان گردانده‌ایم (۲۰)
وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّ‌یَّتُهُم بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّ‌یَّتَهُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیْءٍ ۚ کُلُّ امْرِ‌ئٍ بِمَا کَسَبَ رَ‌هِینٌ ﴿٢١﴾
و کسانى که گرویده و فرزندانشان آن‌ها را در ایمان پیروى کرده‌اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار هاشان را نمى‌کاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (۲۱)
وَ أَمْدَدْنَاهُم بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢٢﴾
با هر نوع میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد و تقویت مى‌کنیم (۲۲)
یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَ لَا تَأْثِیمٌ ﴿٢٣﴾
در آنجا جامى از دست هم مى‌ربایند و بر سرش همچشمى مى‌کنند که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (۲۳)
وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکْنُونٌ ﴿٢٤﴾
و براى خدمت آنان پسرانى است که بر گردشان همى‌گردند انگارى آن‌ها مرواریدى‌اند که در صدف نهفته است (۲۴)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٥﴾
و برخى‌شان رو به برخى کنند و از هم پرسند (۲۵)
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿٢٦﴾
گویند: ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (۲۶)
فَمَنَّ اللَّـهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾
پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم مرگبار حفظ کرد (۲۷)
إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّ‌حِیمُ ﴿٢٨﴾
ما از دیرباز او را مى‌خواندیم که او همان نیکوکار مهربان است(۲۸)
فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَ‌بِّکَ بِکَاهِنٍ وَ لَا مَجْنُونٍ ﴿٢٩﴾
پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه (۲۹)
أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَ‌بَّصُ بِهِ رَ‌یْبَ الْمَنُونِ ﴿٣٠﴾
یا مى‌گویند:شاعرى است که انتظار مرگش را مى‌بریم و چشم به راه بد زمانه بر اوییم (۳۰)
قُلْ تَرَ‌بَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَ‌بِّصِینَ ﴿٣١﴾
بگو: منتظر باشید که من نیزبا شما از منتظرانم(۳۱)
أَمْ تَأْمُرُ‌هُمْ أَحْلَامُهُم بِهَـٰذَا ۚ أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٣٢﴾
آیا پندارهایشان آنان را به این موضعگیرى وا مى‌دارد یا نه آن‌ها مردمى سرکشند؟ (۳۲)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ ۚ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٣﴾
یا مى‌گویند: آن را بربافته نه بلکه باور ندارند (۳۳)
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٣٤﴾
پس اگر راست مى‌گویند، سخنى مثل آن بیاورند (۳۴)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾
آیا از هیچ خلق شده‌اند؟ یا آنکه خودشان خالق خود هستند؟ (۳۵)
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ ۚ بَل لَّا یُوقِنُونَ ﴿٣٦﴾
آیا آسمان‌ها و زمین را آنان خلق کرده‌اند؟ نه بلکه یقین ندارند (۳۶)
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَ‌بِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُ‌ونَ ﴿٣٧﴾
آیا ذخایر پروردگار تو پیش آنهاست؟ یا ایشان تسلط تام دارند؟ (۳۷)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ ۖ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿٣٨﴾
آیا نردبانى دارند که بر آن بر شوند و بشنوند؟ پس باید شنونده آنان برهانى آشکار بیاورد (۳۸)
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿٣٩﴾
آیا خدا را دختران است و شما را پسران؟ (۳۹)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرً‌ا فَهُم مِّن مَّغْرَ‌مٍ مُّثْقَلُونَ ﴿٤٠﴾
آیا از آن‌ها مزدى مطالبه مى‌کنى و آنان از تعهد اداى تاوان گرانبارند؟ (۴۰)
أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤١﴾
آیا علم غیب پیش آنهاست و آن‌ها مى‌نویسند؟ (۴۱)
أَمْ یُرِ‌یدُونَ کَیْدًا ۖ فَالَّذِینَ کَفَرُ‌وا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿٤٢﴾
یا مى‌خواهند نیرنگى بزنند؟ ولى آنان که کافر شده‌اند خود دچار نیرنگ شده‌اند (۴۲)
أَمْ لَهُمْ إِلَـٰهٌ غَیْرُ اللَّـهِ ۚ سُبْحَانَ اللَّـهِ عَمَّا یُشْرِ‌کُونَ ﴿٤٣﴾
آیا ایشان را جز خدا معبودى است؟ منزه است خدا از آنچه با او شریک مى‌گردانند (۴۳)
وَ إِن یَرَ‌وْا کِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْ‌کُومٌ ﴿٤٤﴾
و اگر پاره‌سنگى را در حال سقوط از آسمان ببینند مى‌گویند: ابرى متراکم است(۴۴)
فَذَرْ‌هُمْ حَتَّىٰ یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿٤٥﴾
پس بگذارشان تا به آن روزى که در آن بیهوش مى‌افتند برسند (۴۵)
یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَ لَا هُمْ یُنصَرُ‌ونَ ﴿٤٦﴾
روزى که نیرنگشان به هیچ‌وجه به کارشان نیاید و حمایت نیابند (۴۶)
وَ إِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَٰلِکَ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ‌هُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿٤٧﴾
و در حقیقت غیر از این مجازات عذابى دیگر براى کسانى که ظلم کرده‌اند خواهد بود ولى بیشترشان نمى‌دانند که آن عذاب چیست (۴۷)
وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَ‌بِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا ۖ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَ‌بِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿٤٨﴾
و در برابر دستور پروردگارت شکیبایى پیشه کن که تو خود در حمایت مایى و هنگامى که از خواب بر مى‌خیزى به نیایش پروردگارت تسبیح گوى (۴۸)
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿٤٩﴾
و نیز پاره‌اى از شب و در فروشدن ستارگان تسبیح‌گوى او باش (۴۹)
انتهای پیام/