بازیگری که گفته میشود اصالتاً اهوازی است اما خودش میگوید بهمنماه سال 63 در اصفهان بدنیا آمده اما خانوادهاش در زمان جنگ به اصفهان مهاجرت میکند و با پایان جنگ دوباره به اهواز برمیگردد. او درباره پیادهرویاش در اربعینحسینی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: همه راهپیمایی اربعین مفهوم شناخت و معرفتافزایی را به اوج خودش میرساند؛ جایی که همه همسفران در کنار هم برای رسیدن به مقصدی مشخص از کینه و تنفر و تکبر به دورند و همه به هم محبت میکنند؛ هرکسی به روش و زبان خودش با امامش صحبت میکند و حال عجیبی است که نمیتوانم آن را توصیف کنم.
وی با اشاره به زمزمه کردن نام امام حسین(ع) توسط اروپاییها و آمریکاییها، گفت: اروپاییها و آمریکاییهایی را در پیادهروی اربعین دیدم که زبان همدیگر را نمیفهمیدیم؛ برایم جالب بود نوحهای که پخش میشد و شاید معنی برخی از کلمهها را نمیدانستند اما همه بر سینه میزدند و نام امام حسین(ع) را با صدای بلند همه بر زبان میآوردند. این اتفاقات همه برای من شناخت و معرفتافزا بودند و دوست دارم دوباره این سفر را تجربه کنم.
طهماسبی با اشاره به اینکه حرکت امام حسین(ع) آنقدر عظیم و گسترده است که همه لحظات آن سفر دلم را لرزاند و سراسر معجزه میدیدم، تأکید کرد: حرکتی که امام حسین(ع) در عاشورا انجام داده آنقدر بزرگ و گسترده است که در همه لحظات به این فلسفه عظیم و معجزههای کربلا میاندیشیدم؛ همه باید به این سفر بروند و ببینند در کربلا چه خبر است؛ لحظههایی که دلم لرزید. هرکس نمیتواند در آن راه قدم بگذارد و این توفیق نصیب من شد! خدا را بابت این لطف همیشه تشکر میکنم و آرزو دارم دوباره این سعادت را داشته باشم.
وی افزود: برای رفتن به کربلا و حضور در راهپیمایی اربعین کافی است از ته دل آرزو کنیم و قلباً بخواهیم در این سفر باشیم وقتی بخواهیم، خودشان دعوت میکنند؛ من بار اولی که به کربلا رفتم معجزه بود؛ یکی از دوستان با من تماس گرفت و حلالیت بطلبد که به سفر کربلا برود؛ به من گفت یک جای خالی داریم که اگر دوست داشته باشی میتوانی با ما همسفر شوی! من به جای خواهر آن آدم، پا به این سفر گذاشتم؛ سال دومی بود که کربلا باز شده بود و هنوز به این شکل نبود که سختگیریهای گذرنامه و پاسپورت داشته باشند و واقعاً به شکل معجزهآسایی راهی کربلا شدم.
سوگل طهماسبی با اشاره به اینکه همیشه آن تصویر عشق و دلدادگی خارجیها در پیادهروی اربعین را به یاد میآورم، گفت: بار اول سال 83 رفتم که به شکل معجزهآسایی اتفاق افتاد و سال دوم هم در سال 96 قسمتم شد! هر موقع که میخواهم یاد آن روز بیفتم آن اکیپی به یادم میآید که یک خانم آلمانی، عرب و چند ایرانی بودیم. پرچم آلمان به کولههایشان زده بودند و خانم و آقایی که انگلیسی صحبت میکردند. همیشه این صحنه به یادم میآید که آنقدر دامنه عشق به اهلبیت و امام حسین(ع) گسترده و عمیق بود که همه بیگانه از همفکر و اندیشه بودن و همکلامی و همزبانی در این مسیر هم راه شده بودیم. تصویری از کشورهای مختلف که همه به یک سمت حرکت میکردند و این تصاویر در ذهن من حک شده است و به یادگار از آن روزها در صفحه مجازیام مطلب گذاشتهام.
این بازیگر سینما و تلویزیون اعتقاد دارد که فیلمها و سریالهایمان میتواند نمایی از توجه به مذهب و دینمان باشد، تصریح کرد: نکتهای که برای من جذاب است توجه سریالها و فیلمهای خارجی به دین و مذهبشان است؛ مثلاً در یک فیلم آمریکایی میبینیم که در جای جای فیلم کلیسا و نوع دعاخوانی و آداب و رسوم دینیشان را به تصویر میکشند. یک تفاوتی که ما با این دوستان هالیوودی داریم آنها سعی میکنند غیرمستقیم در قصهای که ربط به مذهب ندارد اتفاقات مذهبی را در آن میگنجانند. ما همیشه در کارهای مذهبیمان دوست داریم این اتفاق بیفتد. ما اگر در سریالهای پربیننده پخش میشود درام خانوادگیاند یک همچنین مدل و شکل نمایشی را داشته باشیم.
وی در خصوص ساخت فیلم و سریال اربعینی، گفت: ما میتوانیم درباره اربعین سریال و فیلمی خوب و تأثیرگذار بسازیم؛ اصلاً موضوعی بالاتر از نمایش قهرمانیها و رشادتهای امام حسین(ع) داریم؛ چون امام حسین(ع) عشق خالص است. البته که سریالی مثل «مختارنامه» ساخته شد و سریالهای واضح و قشنگ و شیوایی باید ساخته شوند که به بزرگی امام حسین(ع) و حرکت این امام بیشتر از پیش پی ببریم؛ من دوست دارم اگر فیلمی درباره امام حسین(ع) ساخته شد نقش حضرت امالبنین(ع) را بازی کنم؛ خیلی به حضرت ابوالفضل و مادر گرامیشان ارادت ویژه دارم.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/