به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان، فرهاد عبدالشاه معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان با تشریح آبخوانداری و تفاوت آن با آبخیزداری گفت: آبخیزداری به معنای مدیریت پایدار آبخیز است که فقط به مسئله آب ختم نمی‌شود بلکه شامل کل عرصه‌های منابع طبیعی می‌باشد.
او افزود: همچنین آبخوانداری به معنای آبخیزداری در زیر و روی زمینی است، یعنی برای نگهداری آب علاوه بر روی زمین، از زیر زمین هم کمک گرفته می‌شود.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ابراز داشت: مقداری از آبی که از آبخیز خارج می‌شود و در مخروطه‌های افکنه و دشت‌ها جاری می‌شود، به زیر زمین می‌رود که به جمع آوری و مدیریت آن در زیر زمین "آبخوانداری" می‌گویند.
فرهاد عبدالشاه بیان کرد: آبخیز واحدی هیدرولوژیک است که به عنوان واحد فیزیک، بیولوژیکی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برای طراحی ومدیریت منابع طبیعی (آب، خاک، پوشش گیاهی) پذیرفته شده است.
او تصریح کرد: آبخیز داری عبارت است از فرآیند تنظیم و اجرای اقدامات مناسب به منظور اداره منابع موجود در آبخیز، باکسب منافع، بدون آسیب رساندن به موجودیت این منابع
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان اظهار داشت: آبخیزداری و مدیریت منابع آبخیز با هدف تحت کنترل درآوردن عملیات کشاورزی، دامپروری، ساختمان سازی، راهسازی، قطع درختان اجرا می‌گردد و به طور کلی هرگونه عمل، ارزیابی وتوجه به وضعیت آبخیز براساس خصوصیات زمین شناسی، خاک شناسی، پوشش گیاهی، اقلیم شناسی، هیدرولوژی وارائه رهنمود‌ها وپیشنهاد‌ها جهت اجرا و مدیریت صحیح در مورد همه عوامل طبیعی وزیستی هر اکوسیستم در واحد‌های طبیعی خاص واعمال مدیریت بر روی عواملی که در توزیع آب وکیفیت هیدرولوژیکی تاثیر دارند تا به صورت مطلوب وعلمی، خاک حوضه آبخیز از فرسایش حفظ گردد.
عبدالشاه در ادامه گفت: آبخوان داری مجموعه‌ای از عملیات مکانیکی است که با مهار و نفوذ سیلاب بر روی عرصه‌های آبخوان موجب احیاء کمی و کیفی منابع آب و خاک، تقلیل و حتی حذف خسارت‌های مستقیم و غیرمستقیم و در نتیجه بهینه سازی محیط زیست می‌شود.
او مطرح کرد: آبخوان یا آبخواه عبارتست از مخروط افکنه‌هایی با رسوبات دانه درشت که به آسانی آب را از خود عبور داده و موجب تغذیه سفره‌های آب‌های زیرزمینی می‌گردد و آبخوان داری مدیریت این آبخوان هاست.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان تصریح کرد: آبخوان‌ها موجب مهار شن زار‌ها و تثبیت ریگ‌های روان می‌گردند و این اراضی پس از چند سال با کشت درختان مقاوم به خشکی و با اجرای عملیات قرق، به جنگل و مرتع تبدیل می‌گردد که این امر موجب تغییر میکروکلیمای منطقه شده و شرایط مناسبی را جهت بهبود محیط زیست و جلب پرندگان و وحوش فراهم می‌سازد.
عبدالشاه ابراز داشت: آب‌های زیرزمینی همیشه در شرایط بحرانی کم آبی نقش مؤثری ایفا کرده اند زیرا منابع آب‌های زیرزمینی خالص‌ترین و تمیزترین آب‌ها بوده و کمتر نیاز به تصفیه و گندزدائی دارند.
او با بیان اینکه بهره برداری از ذخایر آب‌های زیرزمینی مناطق خشک و نیمه خشک از طریق قنات، چاه‌های عمیق و نیمه عمیق
صورت می‌گیرد بیان کرد: پیشرفت تکنولوژی، روش‌های برداشت آب‌های عمیق زیرزمینی را افزایش داده و باعث افت سطح آب‌های زیرزمینی شده است.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان اظهار داشت: برای جلوگیری از افت سطح آب‌های زیرزمینی و هدر رفتن آب‌های سطحی اقداماتی صورت می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به تغذیه آب‌های زیرزمینی و اعمال تمهیدات مدیریتی همچون جلوگیری از حفر چاه‌های جدید و قانونمند کردن برداشت‌ها از چاه‌های موجود با در نظر گرفتن موارد خاص منطقه‌ای اشاره کرد.
فرهاد عبدالشاه ادامه داد: تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی یکی از راه‌های استفاده بهینه از آب است که آبخیزداران انجام می‌دهند مانند بکار بردن روش‌هایی برای نفوذ دادن آب باران و آب حاصل از ذوب برف‌ها به درون زمین که تغذیه مصنوعی نام دارد به طوری که از هدر رفتن آب به شکل سیلاب و جاری شدن آن بر سطح زمین جلوگیری به عمل آید.
او درخصوص اهمیت این کار اظهار داشت: آب می‌تواند از لایه‌های نفوذپذیر زمین عبور کند و سپس با برخورد به لایه‌های غیر قابل نفوذ، آب‌های زیرزمینی را تشکیل دهد که این آب‌ها به صورت چشمه، قنات، چاه‌های کم عمق و نمیه عمیق مورد بهره برداری قرار می‌گیرند.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان گفت : اهمیت این عملیات وقتی دو برابر می‌شود که در مناطق مورد نظر، رودخانه دائمی وجود نداشته و یا اینکه فقط رودخانه فصلی وجود داشته باشد، ساکنین این مناطق می‌توانند با ذخیره سازی این آب‌ها مهمترین منبع آب آشامیدنی و کشاورزی خود را بدست آورند.
فرهاد عبدالشاه در پایان اضافه کرد: تغذیه مصنوعی با هدف کاهش خسارات سیل از طریق ذخیره این آب‌ها در آبخوان ها، افزایش میزان آب‌های زیر زمینی، جلوگیری از پایین رفتن سطح آب‌های زیرزمینی و کاهش هزینه‌های پمپاژ، پیشگیری از نفوذ آب‌های شور به سفره‌های آب زیرزمینی صورت می‌گیرد.
انتهای پیام / م