بیش از نیم قرن از آرمان برتری نژادی آلمانی‌ها می‌گذرد و حالا پای دیوار برلینی که دیگر وجود خارجی ندارد، بازیکنان دورگه‌ای زیادی رشد یافته‌اند که بی هیچ دردسری می‌توانند در تیم ملی آلمان بازی کنند. هر چند امیری اولین بازی ملی خودش را در جدال دوستانه مقابل آرژانتین انجام داد اما نبرد مقابل استونی اولین حضور او در یک بازی رسمی بود و به این ترتیب بازیکن افغانستانی‌الاصل به پنجاه و یکمین بازیکنی تبدیل شد که اصالتا آلمانی نیست اما برای ژرمن‌ها به میدان می‌رود.
مستعمراتی با بازیکنان درخشان
در بین تمام بازیکنانی که به عنوان یک خارجی برای تیم ملی آلمان رفته‌اند، سهم فوتبالیست‌های اتریشی از همه بیش‌تر است. مستعمره سابق آلمان 15 بازیکن در تیم ملی داشته و در رده بعدی دیگر کشور ضمیمه خاک آلمان در دوران هیتلر نام دارد؛ لهستان. از پودولسکی و کلوزه (بهترین گلزن تاریخ جام جهانی) گرفته تا ویلموفسکی، وبر و تروخفسکی، متولدان لهستان نقش مهمی در تاریخ تیم ملی آلمان داشته‌اند. 3 متولد برزیل به نام‌های کاکائو، کورانی و روبرتو رینک در مقاطعی در تیم ملی آلمان حضور داشتند و سهم کشورهایی مانند بلژیک، بوسنی، جمهوری چک، غنا، نامیبیا، روسیه، اسلوونی، سوئیس، ترکیه، اوکراین و حالا افغانستان یک بازیکن بوده است. در این بین مجارستان هم 2 بازیکن به قهرمان جام جهانی 2014 هدیه کرده است.
یک برنامه از پیش تعیین شده
اقبال آلمانی‌ها به استفاده از بازیکنان دورگه، علاوه بر تاثیرپذیری از فضای عمومی فوتبال و نسخ ملی‌گرایی افراطی به سبک سابق، حاصل سرمایه‌گذاری برای استعدادیابی حتی در سطح محلات این کشور است. آلمانی‌ها با برنامه گسترده و ایجاد کمپ‌های مدرن و مجهز در محلات، بی‌توجه به ملیت حاضران از تمام ظرفیت‌های موجود بهره‌برداری کرده و به همین دلیل صرفنظر از اتفاقات و فترت رخ داده اخیر، یکی از دلایل پوست‌اندازی منجر به قهرمانی در جام‌جهانی 2014، توجه به آکادمی‌ها و برداشتن مرزهای ملی‌گرایی تلقی می‌شود.
منبع: سایت نود
انتهای پیام/