به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، زمانی که بحث نقش‌آفرینی در یک شخصیت پیر مطرح می‌شود، شما چندین راه پیش روی خود دارید؛ می‌توانید یک بازیگر همه‌فن حریف را استخدام کنید که با کمترین گریم ممکن بتواند نقش یک فرد پیر را به خوبی ایفا کند و یا نه می‌توانید فردی با نزدیک‌ترین سن به شخصیت فیلم را انتخاب کنید.
اما داستان برخی فیلم‌ها به گونه‌ای پیش می‌رود که از بازیگر می‌خواهد، در سراسر فیلم در سنین مختلف ظاهر شود و این جاست که گریم مهم و البته دشوار می‌شود.
برد پیت به کمک بیش از ۵۰ چهره‌پرداز و جلوه‌های بصری حرفه‌ای به همه مراحل مختلف روند جوان شدن بنجامین باتن، تبدیل شد و این گریم او یکی از بهترین جلوه‌های پیرشده یک بازیگر تا به امروز است.
با این وجود ۳۰ سال پیش از اینکه این فیلم ساخته شود، دیک اسمیت، اسطوره چهره‌پردازی، تعدادی از بهترین گریم‌های فیلم‌های سینمایی را در دهه ۷۰ میلادی خلق نمود. او فقط از ابزار‌های کاربردی گریم، برای خلق آثارش استفاده می‌کرد.
رسیدن به بهترین چهره‌پردازی سینمایی برای پیر کردن یک بازیگر جوان تقریباً غیرممکن است. به همین دلیل بود که جیمز کامرون در «تایتانیک» یک بازیگر سالخورده را برای ایفای نقش رز انتخاب کرد.
استیون اسپیلبرگ در فیلم «نجات سرباز رایان» نیز اقدام مشابهی را با کاراکتر مت دیمون انجام داد. فرانک دارابونت نیز، به خوبی توانست کاراکتر ۱۰۸ ساله تام هنکس را در «مسیر سبز» ۱۹۹۹ به تصویر بکشد.
بیشتر اوقات در فیلم‌ها گریم کهولت سن به یک رویکرد حداقل‌گرا ختم می‌شود. به عنوان مثال جو وان فلیت در فیلم «رودخانه وحشی» ۱۹۶۰ تنها موهایش را سفید کرد و چند لکه روی پوستش ایجاد کرد تا نقش الا گارس را بازی کند و تماشاگران هم باور کردند که یک زن ۴۵ ساله در اوایل دهه ۸۰ زندگی‌اش قرار گرفته است.
در این مطلب نگاهی می‌اندازیم به چند نمونه از بهترین گریم‌ها و افکت‌هایی که سن بازیگران را به خوبی بالا بردند. اگر برای‌تان مهم است باید بگوییم که بعضی از موارد ذکرشده ممکن است داستان فیلم را لو دهد.
دیوید بویی در فیلم «گرسنگی» - ۱۹۸۳
نام کاراکتر: جان بلیلاک
کارگردان: تونی اسکات
دیک اسمیت، چهره‌پرداز این فیلم، در اوایل دهه ۸۰ میلادی، جادوی منحصر به فردی را تنها با استفاده از ابزار‌های کاربردی گریم خلق کرد. برای «گرسنگی»، او به طور پیش‌رونده‌ای سن دیوید بویی ۳۶ ساله را بالا می‌برد.
کاراکتر بویی در این فیلم، جان بلیلاک، از طرف معشوقه خون‌آشامش خیانت دیده بود و به این خاطر او به سرعت افزایش سن پیدا کرد و البته باعث شد برای همیشه محکوم به زندگی کردن به عنوان یک خون‌آشام پیر فناناپذیر ابدی شود.
برد پیت در فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» - ۲۰۰۸
نام کاراکتر: بنجامین باتن
کارگردان: دیوید فینچر
به طور کلی «بنجامین باتن»، فیلمی درباره پیری است و در واقع به همین دلیل است که ۵۶ نفر فقط در بخش مو و گریم این فیلم فعالیت می‌کردند. گرگ کانوم و تیمش، طراحی گریم کاراکتر برد پیت را برعهده داشتند.
بسیاری گفته‌اند که گریم در برخی جا‌ها غیرطبیعی به نظر می‌رسد، اما خب شاید به دلیل موضوع غیرعادی این فیلم باشد که درباره مردی است که پیر متولد شده و هر سال جوان‌تر از قبل می‌شود.
مارلون براندو در فیلم «پدرخوانده» - ۱۹۷۲
نام کاراکتر: ویتو کورلئونه
کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا
دیک اسمیت، مارلون براندو ۴۸ ساله را با زبردستی ظریفی برای فیلم «پدرخوانده» گریم کرد. این مورد همچنان یکی از بهترین گریم‌های پیرکننده در صنعت فیلم‌سازی باقی مانده است.
جسیکا تندی و مورگان فریمن در فیلم «رانندگی برای خانم دیزی» - ۱۹۸۹
نام کاراکترها: دیزی ورثن (با بازی جسیکا تندی) و هوک کالبرن (با بازی مورگان فریمن)
کارگردان: بروس برسفورد
چهره‌پردازان این فیلم، مانلیو روشهتی و کوین هانی هستند که یک سبک آرام و فروتنانه را روی جسیکا تندی و مورگان فریمن در «رانندگی برای خانم دیزی» اجرا کردند و نتایج باتوجه به استاندارد‌های سینمایی کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد. این دو بازیگر قدرتمند نیازی نداشتند که خودشان را با مواد آرایشی زیاد بپوشانند تا گذر زمان را نشان دهند.
گری اولدمن در فیلم «دراکولا» - ۱۹۹۲
نام کاراکتر: دراکولا
کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا
چهره‌پردازی گری اولدمن در فیلم «دراکولا» در نقش یک خون‌آشام باستانی، کاملاً باورپذیر است. گرگ کانوم، میشل برک، مسیو دبلیو و مانگل چهره‌پردازان این فیلم، جایزه اسکار بهترین چهره‌پردازی و آرایش مو را دریافت کردند.
ماکس فون سیدو در فیلم «جن‌گیر» - ۱۹۷۳
نام کاراکتر: پدر لنکستر مرین
کارگردان: ویلیام فریدکین
ماکس فون سیدو تنها زمانی که ۴۱ ساله بود نقش پدر لنکستر مرین سالخورده را در ترسناک‌ترین فیلم دهه ۱۹۷۰ ایفا کرد. رویکرد زیرکانه دیک اسمیت در بالا بردن سن بازیگر برای فیلم «جن‌گیر» بدون جلب توجه پیش رفت و این به عنوان نکته مثبت کار بیان شده است.
جو وان فلیت در فیلم «رودخانه وحشی» - ۱۹۶۰
نام کاراکتر: الا گارس
کارگردان: الیا کازان
جو وان فلیت در زمان بازی در «رودخانه وحشی» ۴۵ سال سن داشت و بازیگری که نقش پسرش را بازی می‌کرد تنها ۱۶ سال از او کوچکتر بود.
او واقعاً بازیگر مستعدی بود و چهره‌پردازی بی‌نظیر بن نای با رویکرد هرچه ساده‌تر بهتر، سن او را به نحو احسن بالا برد. با این کار او اجازه داد وان فلیت با مهارت‌های بازیگری فوق‌العاده‌اش و نه با گریم خیلی زیاد، کاراکتر را به خوبی نشان دهد.
ادی مورفی در فیلم «سفر به آمریکا» - ۱۹۸۸
نام کاراکتر: ساول
کارگردان: جان لندیس
ادی مورفی و ریک بیکر توانستند تعدادی از بامزه‌ترین کاراکتر‌های روزگار خود را به وجود آورند. در فیلم «سفر به آمریکا» بیکر، مورفی را به یک پیرمرد یهودی تبدیل کرد و البته این گریم او در آن زمان، چندان برای تماشاگران باورپذیر نبود.
برایان کرانستون در فیلم «ترامبو» - ۲۰۱۵
نام کاراکتر: دالتون ترامبو
کارگردان: جی روچ
«ترامبو» یک فیلم درام زندگی‌نامه‌ای است که در آن برایان کرانستون نقش یک نویسنده هالیوودی نام‌دار را بازی می‌کند که زرنگی کرده و در نهایت به زندان می‌افتد. چهره‌پرداز این فیلم، کنتارو یانو، ماهرانه بازیگر را به دهه ۷۰ سالگی زندگی‌اش می‌رساند.
داستین هافمن در فیلم «بزرگ‌مرد کوچک» - ۱۹۷۰
نام کاراکتر: جک کرب
کارگردان: آرتور پن
داستین هافمن در طول مدت فیلم‌برداری، این گریم سنگین را در دمای خیلی سرد و خیلی گرم تحمل می‌کرد تا به خوبی بتواند، نقش یک پیرمرد ۱۲۱ ساله را در «بزرگ‌مرد کوچک» ایفا کند. این گریم در زمان اکران فیلم، یک تحول پیش‌گام محسوب می‌شد.
اف. موری آبراهام در فیلم «آمادئوس» - ۱۹۸۴
نام کاراکتر: آنتونیو سالییری
کارگردان: میلوش فورمن
قطعاً این مورد در زمان خودش ضعیف محسوب می‌شد، ولی این گریم پیرشده آبراهام با اجرای فوق‌العاده‌اش جلوه کمتری پیدا کرد. یک اجرای حیرت‌انگیز و ماندگار که برای او یک جایزه اسکار را به ارمغان آورد. خیلی بد شد که دست‌های او از فرآیند پیرشدگی جا ماندند.
نیکول کیدمن در فیلم «همینگوی و گلهورن» - ۲۰۱۲
نام کاراکتر: مارثا گلهورن
کارگردان: فیلیپ کافمن
چهره‌پردازی نیکول کیدمن در «همینگوی و گلهورن» موثر واقع شد چراکه در عین اینکه گریم سنگینی بود، کیدمن هم اجرای باورپذیری را ارائه داد.
تیلدا سوینتن در فیلم «هتل بزرگ بوداپست» - ۲۰۱۴
نام کاراکتر: مادام دی
کارگردان: وس اندرسن
گریم اغراق‌آمیز تیلدا سوینتن در «هتل بزرگ بوداپست» تنها به دلیل عملکرد خوب کارگردان، وس اندرسن باورپذیر بود. این گریم پیرشدگی به طرز عجیبی غیرهنرمندانه بود.
جانی ناکسویل در فیلم «احمق تقدیم می‌کند: پدربزرگ بد» - ۲۰۱۳
نام کاراکتر: پدربزرگ
کارگردان: جف تریمین
ما از جعلی بودن این مورد کاملاً آگاه هستیم چراکه فیلم سراسر شوخی و خنده بود. اما جانی ناکسویل چند نفر را به خاطر همین نقش پدر بزرگ بد فریب داد. گریم چیز خیلی خوبی است.
ادی مورفی در فیلم «پروفسور دیوانه» - ۱۹۹۶
نام کاراکتر: مادربزرگ کلمپ
کارگردان: تام شادیاک
نکته مهم گریم کهولت سن ادی مورفی در فیلم «پروفسور دیوانه» این است که واقعی به نظر نمی‌رسد، اما بامزه و خنده‌آور است. مادربزرگ کلمپ یک کاراکتر متلک‌پران است که مورفی به خوبی از پس اجرای آن برمی‌آید. او به طرز فوق‌العاده‌ای توسط استاد چهره‌پردازی، ریک بیکر، پیر شده است.
جرد لتو در فیلم «آقای هیچکس» - ۲۰۰۹
نام کاراکتر: نمو
کارگردان: ژاکو فان دورمال
طراحان گریم، سباستین لوچمن و تامار آویو، در فیلم «آقای هیچکس» جرد لتو ۳۸ ساله را به نمو ۱۲۰ ساله تبدیل کردند. این «بزرگ‌مرد کوچک» مدرن می‌تواند به نوعی تجلیل شایسته‌ای از دیک اسمیت باشد و اجرای لتو هم تجلیل شایسته‌ای از هافمن است.
روبرت گوستافسون در فیلم «پیرمرد صدساله‌ای که از پنجره فرار کرد و ناپدید شد» - ۲۰۱۳
نام کاراکتر: اَلان کارلسون
کارگردان: Felix Herngren
لاو لارسون و تیمش چهره‌پردازان این فیلم بودند. نتیجه کار شاید بی‌عیب و نقص نباشد، اما آن‌ها کار بزرگی برای هرچه باورپذیرتر بودن گریم روبرت گوستافسون ۱۰۰ ساله انجام دادند.
منبع: برترین ها
انتهای پیام/
گریم محمود بصیری برای فیلم دستفروش در نقش یک پیرزن 120 ساله را به عنوان یکی از کارهای برجسته استاد عبدالله اسکندری میشه نام برد این گریم استاد عبدالله اسکندری را به یکی از 10 گریمور برتر دنیا در سال 1999 معرفی کرد .
خدا را شکر ایران و ایرانی در عرصه هنر همیشه حرف برا گفتن دارن.