به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، شاید مفاهیم خوب و بد تغییر کرده که دیگر کاور کردن فعالیت نادرستی در هنر اول نیست. بسیاری از خوانندگان و موزیسین‌های کشورمان بدون اینکه اسم صاحب اثر را بیاورند، آهنگ‌های خارجی را عیناً کپی می‌کنند و به اصطلاح صدایش را در نمی‌آورند. برای این موضوع مثال زیاد است. کاور میثم ابراهیمی در قطعه «یادته» از یک آهنگ ترکیه‌ای، تقلید قطعه دل من آرومه فریدون آسرایی از فری تیل خواننده آسیای شرقی، خیلی دوست دارمِ حمید عسگری از مصطفی ساندال، بارون می‌باره علی اصحابی از رافات ال رومان فقط چند قطعه ای است که از خوانندگان خارجی کاور شده است. تعداد این آهنگ‌ها بسیار زیاد است. خوانندگانی کارنامه کاریشان مملو از آثار کاور شده است که می‌خواهند از شهرت یک قطعه به اصطلاح هیت شده، استفاده کنند و خود را سر زبان‌ها بیندازند.
نکته قابل توجه در این میان، تقلید از آهنگ‌های ترکیه‌ای است. نزدیک بودن مبانی موسیقیایی ترک و ایران، باعث شده است که ایرانی‌ها برای کاورکردن یک قطعه مشهور، سراغ موسیقی ترک بروند.
البته کاور کردن به خودی خود موضوعی است که در تمام دنیا اتفاق می‌افتد و مشکلی هم ندارد؛ به شرط اینکه نام صاحب اثر به عنوان آهنگساز آورده شود. در برخی از کاور‌های ایرانی این موضوع رعایت می‌شود، اما بسیاری از قطعات بدون اینکه نام آهنگساز برده شود، به نام خود خواننده و آهنگساز ایرانی منتشر می‌شود.
محمد علیزاده خواننده پاپ یکی از خوانندگانی است که می‌گوید کاور نمی‌کند. وقتی از او درباره کاور کردن برخی قطعات به دست خوانندگان ایرانی سوال کردند، گفت: «من کاور نمی‌کنم؛ چون احساس می کنم خودم را گول زدم. البته اگر کسی این کار را می‌کند، نشانه کم سوادی اش نیست. موضوع سلیقه است. بعضی خوانندگان خیلی عالی کاور می‌کنند، بعضی‌ها هم خیلی تابلو. آدم باید طوری کاور کند که مخاطب متوجه این موضوع نشود.»
وی درباره تقلید از موسیقی ترکی اظهار کرد: «ما قبلاً موسیقی مان را از ترک‌ها نگرفتیم. آن‌ها موسیقی را از ما گرفتند. موسیقی مال ماست. ما صاحب موسیقی هستیم.»
نکته دیگر درباره کاور کردن این است که چرا ما از استعداد‌های داخلی در ساخت موزیک استفاده نمی‌کنیم. چرا باید خوانندگان فقط با چند آهنگساز کار کنند و سراغ موزیسین‌های مختلف نروند. این موضوع باعث شده است که تنظیم و آهنگسازی بسیاری از قطعات خوانندگان مختلف شبیه به هم شود. اشکان کمانگری خواننده موسیقی ایرانی در این خصوص به خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: «ما در کشورمان سرشار از استعداد‌ها و آهنگسازان مجرب هستیم. آهنگسازانی که به دلیل نبود کار مجبور هستند تحصیلات خود را در حد عالی ادامه دهند و به تدریس مشغول شوند؛ چرا از این آهنگسازان استفاده نمی‌شود؟»
کاور کردن موضوعی نیست که ریشه‌ای واحد داشته باشد. عوامل مختلف دست به دست هم دادند که برخی خوانندگان سراغ کاور کردن بروند؛ کاری که سطح موسیقی ایران را پایین می‌آورد. اینجا هم نباید واحد نظارتی کاری کند. خود خوانندگان و موزیسین‌ها باید دغدغه تولید و نشر یک قطعه حرفه‌ای را داشته باشند که امضای خودشان پای اثر درج شود. جالب اینجاست که برخی از قطعات ایرانی به دست خوانندگان خارجی کاور می‌شود. کاور قطعه جانم باش از آرون افشار یا تیتراژ ماه عسل ۹۷ با صدای مسیح و آرش نمونه‌هایی است که نشان می‌دهد می‌توان نگاه موزیسین‌های جهان را به سمت موسیقی ایران آورد.
انتهای پیام/