به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، از دیر باز مردم برای دسترسی به سامانه حمل و نقل ارزان و منابع خوراکی سعی می‌کردند تا در کنار رودخانه‌ها و دریا اقامت کنند. اگر که جمعیت انسانی نزدیک منابع طبیعی آبی متمرکز نبودند، نگرانی از بروز سیل وجود نداشت. اما خاک حاصلخیز دلتا‌ها منوط به جاری شدن سیلاب‌های متعدد و وجود انواع رسوب گذاری‌های عادی همراه با آن است.
خوزستان از جمله سرزمین‌های حاصلخیز و پر از رودخانه‌ای است که مردم برای استفاده از این منابع خدادادی کنار آب‌ها گرد هم آمدند و جوامع را تشکیل دادند. امسال، بعد از بارندگی‌های گسترده و فراوان در فصل بهار، بسیاری از شهر‌ها و روستاهای ایران دچار سیلاب شدند. سیل خانه و کاشانه بسیاری از مردم را با خود برد و آنچه بر جای ماند نیز خسارات شدیدی به بار آورد. البته ذکر این نکته لازم است که باران، نعمت خداوند متعال و لطف و مرحمت اوست که هرگز نباید رخدادی بد تلقی شود، سیلاب حاصل کم کاری و بی توجهی مسئولان به مسائلی مانند لایروبی رودخانه و تخلیه نکردن سد‌ها بوده است.
محصولات کشاورزی که تنها درآمد برخی مردم است، پس از آبگرفتگی عملا کارایی خود را از دست دادند. زراعت کنندگان تولیداتشان نابود شد و حالا زمین هایی برایشان مانده که اگر از آب تخلیه نشوند تبدیل به شوره زار هایی لم یزرع می شوند. روستاهای حلاف یکی از مناطقی است که زمین های کشاورزی شان همچنان در سیلاب است. حلاف یک تقریبا ٣۴۰ خانوار با جمعیت ۱٣۴۰ نفر دارند و حلاف ٣ نزدیک به یکصد و ٢۰ خانوار و ٧۵۰ تن جمعیت دارد. حلاف یک و ٣ زمین‌های مشترک دارند. از رودخانه کرخه تا حدود نزدیک‌های تپه‌های ماسه‌ای نزدیک ٢ هزار و ٢۰۰ هکتار زمین‌های کشاورزی وجود دارد. این منطقه تا ارتفاع ٣ متری زیر آب بود، مقداری از آب به سمت رودخانه هدایت شد اما هنوز هم برخی زمین ها به دلیل شیب پایین تر از رودخانه پر از آب هستند.
عبدالرضا نیسی مدیر جهاد کشاورزی اهواز در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: آبگرفتگی گسترده‌ای در بخش الهایی روستاهای حلاف وجود داشت. نزدیک به هزار هکتار از اراضی منطقه به زیر آب رفت. اما با مساعدت مدیریت بحران، بخشداری و مدیریت جهاد کشاورزی ٨۵۰ هکتار آن توسط بیل‌های مکانیکی و پمپ تخلیه شد. زمین‌های تخلیه شده در کشت شلتوک و لوبیا هستند و در برخی مناطق نیز آماده کشت پاییزه می‌شوند. البته در یکصد و ۵۰ هکتار از اراضی همچنان آبگرفتگی وجود دارد. یکی از دلایل تخلیه نشدن آب از این زمین‌های کشاورزی، اختلاف سطح نسبت به رودخانه است و این زمین‌ها پایین‌تر از سطح عبور رود هستند.
او افزود: این آبگرفتگی‌ها در زمین‌های بافت ماسه‌ای نیز هستند که امکان تخلیه با بیل مکانیکی با توجه به اختلاف ارتفاع موجود، وجود ندارد و باید با پمپ خالی شود. برای این منظور یکصد و ٢۰ متر لوله برای پمپاژ آب به رودخانه نیاز است که در اختیار کشاورزان گذاشته ایم و قرار است تمام هزینه‌هایی که کرده اند نیز به آن‌ها بازگردانده شود.
نیسی در خصوص چگونگی پرداخت هزینه به کشاورزان بیان داشت: این کار از طریق جهاد کشاورزی انجام می گردد. دولت در حال تلاش است تا آب را از این منطقه تخلیه کند. برای این یکصد و ۵۰ هکتار مشاور در اختیار گرفته ایم و مدیریت آب و خاک عملا وارد این مسئله شده است. قرار است ٢ مسیر را برای تخلیه در پیش بگیریم ابتدا نصف این آب را به سمت جنگل‌ها روانه کنیم و نیم دیگر را با پمپاژ تخلیه نماییم.
یکی از کشاورزان منطقه حلاف به نام عبد النبی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: دستگاه پمپ در اختیار ما قرار داده اند، اما گازوئیل ندارد و ما نیز پولی برای خرید آن نداریم. (این در حالی است که مدیر جهاد کشاورزی اهواز وعده پراخت تمامی هزینه ها را در صورت دریافت رسید داده بود)
یکی دیگر از کشاورزان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با بیان اینکه در روستا حلاف ٢۰۰ تَن به سختی آذوقه خود را تهیه می‌کنند، گفت: از خرداد ماه یک موتور پمپ در اختیار ما گذاشته اند در حالی که پولی برای خرید سوخت آن نداریم. حتی یک ریال هم نداریم تا برای گازوئیل پرداخت کنیم. سوخت خریدیم و به مدت ۴ روز آب را تخلیه می‌کردیم، اما نان برای خوردن نداشتیم. از نظر شما چه کنیم؟ پول را برای گازوئیل بدهیم یا برای خوردن نان، تا گرسنه نمانیم. البته ٢ دستگاه بیل مکانیکی آوردند و لوله نیز به ما دادند، اما زمین بزرگ است و این‌ها کافی نیست. زمین‌های ما غرق آب است که احتمالا فصل بعدی نیز نمی‌توانیم محصول بکاریم.
یکی دیگر از کشاورزان به نام علی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، بیان داشت: پس از سیلاب گسترده اوایل سال ٩٨ دولت زهکش‌ها را لایروبی کرد و لوله در اختیار ما گذاشت. اما پس از آن، یعنی تیر ماه، کسی سراغ مان نیامد و فقط یک دستگاه پمپ به ما دادند. برای گرفتن گازوئیل وقتی به جهاد کشاورزی رفتیم به شرکت نفت معرفی شدیم، اما شرکت گفته باید نامه‌های خود را به تهران بفرستید تا بتوانیم سوخت رایگان بدهیم و ما هم نامه‌ها را به دست یکی از بزرگان روستا داده ایم، اما هنوز جوابی نگرفته ایم. حالا هم قسمتی از آب خشک شده، اما نزدیک به یکصد و ۵۰ هکتار زمین همچنان زیر آب است که نیاز به امکانات برای تخلیه دارد.
یک کشاورز با دشداشه مشکی ما را به سوی مزرعه خود می‌کشاند، به سراغ کشت زار وی رفتیم. همه محصولات و اقداماتش نابود شده بود. او در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: هر هکتار زمین نیاز به ٢۰ ملیون سرمایه دارد و برای این ۵ هکتار اراضی نزدیک به صد ملیون تومان هزینه شده است. به غیر از آنکه خانواده شبانه روزی به مدت ۶ ماه کار می‌کردند. مسئولین آمدند و سر زدند، اما هنوز خبری از کمک نیست و کار و زندگی ما شده رفت و آمد به اداره جهادکشاورزی. این در حالی است که تنها یک ماه دیگر فرصت داریم تا آماده کشت پاییزه شویم.
از اهالی روستا و عضو کارگروه خسارت سیل زدگان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: از فروردین ٩٨ که آب به زمین‌های کشاوری حلاف وارد شد کشاورزان متحمل خسارات سنگین شده اند. با توجه به این زیان‌های شدید و عبور از کشت‌های تابستانه، کشاورزان هیچ درآمدی برای انجام کشت زمستانه ندارند. تشکیل پرونده از فروردین امسال شروع شد و روند نیز به خوبی پیش رفت، اما همچنان پولی پرداخت نشده و هر روز به روز دیگر موکول می‌کنند در حالی که مردم چشم انتظار هستند. با توجه به تشکیل پرونده‌ها در جهاد کشاورزی از همه مسئولان تقاضا داریم تا در تسریع پرداخت خسارت به کشاورزان کمک نمایند تا کمی سرمایه برای کشاورزی و در آوردن نان داشته باشند.
او افزود: آب این زمین‌ها قابل برگشت به رودخانه نیست، زیرا سطح شان پایین‌تر از محل عبور رود است در نتیجه تنها راه حل آن پمپاژ آب هست.
یکی از زنان روستا در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: منبع درآمد ما کشاورزی است، در حالی که ٨ هکتار از زمین هایمان زیر آب است. اگر کشاورزی نباشد حتی نان برای خوردن نداریم.
از مسئولین تقاضا داریم به ما کمک کنند تا آب را از زمین‌ها خالی کنیم. من ٣ بچه دارم و هنوز نتوانستیم زمین‌ها را زیر کشت ببریم، زیرا پر آب است و تنها درآمد ما حالا یارانه است. همه چیز را قرض گرفته بودیم از کود‌های شیمیایی گرفته تا بذر گیاهان برای کاشت.
برخی زمین‌های کشاورزی مردم روستا حلاف شوره زده اند و دیگر قابل کشت نیستند. امید است تا با همکاری و همراهی مسئولان بتوان بذر امید را در دل کشاورزان خوزستانی کاشت تا درآمد اصلی و شغل تاریخی اهالی که همان زراعت است با قدرت و قوت ادامه یابد.
گزارش از ساسان ناصری زاده
انتهای پیام/