پایگاه هیل نوشت: آمریکایی‌ها یک روز در آوریل ۱۹۹۹ با وحشت شاهد صحنه‌ای وحشتناک بودند که در دبیرستان «کلمبین» روی داد. دانش‌آموزان وحشت‌زده در حالی که دست‌هایشان را بالا گرفته بودند فرار می‌کردند، والدین مضطرب تلاش می‌کردند به فرزندانشان ملحق شوند و بازماندگان که دچار مشکلات روحی شده بودند با خبرنگاران در مورد مسائل خشونت باری که دیده و شنیده بودند صحبت می‌کردند.
در ادامه این گزارش آمده است: پس از گذشت بیست سال ما به همه این صحنه‌های بسیار آشنا عادت کرده‌ایم. بعد از کلمبین، ما شاهد حوادث در ویرجینیا تِک، سندی هوک و پارک لند بوده‌ایم. در هفته‌های اخیر هم به فاصله ۲۴ ساعت، دو تیراندازی با کشته و زخمی‌های زیاد در اِل پاسوی ایالت تگزاس و دیتون در ایالت اوهایو روی داد.
«بنیاد دفاع از کودکان» در نظرسنجی از کودکان مدرسه‌ای متوجه شد یک سوم آن‌ها می‌گویند نگرانند در مدرسه‌شان تیراندازی شود. در سراسر آمریکا، کودکان با کوله پشتی‌های ضد گلوله به کودکستان می‌روند و در رزمایش‌هایی حضور می‌یابند که آن‌ها را برای روزی آماده می‌کنند که یک فرد مسلح به کلاس‌هایشان بیاید.
تیراندازی‌ها با کشته و زخمی‌های زیاد فقط بخشی از مشکل است. خشونت‌های مربوط به سلاح در هر روز و هر هفته موجب می‌شوند تعداد بیشتری از کودکان نسبت به مجموع افراد کشته شده در کلمبین، سندی هوک و پارک لند کشته شوند. ما چطور اجازه دادیم به این مرحله برسیم؟ ترس از هدف گلوله قرار گرفتن و کشته شدن به بخشی عادی از روند رسیدن افراد به بزرگسالی در آمریکا تبدیل شده است. آیا این کشوری است که ما می‌خواهیم شهروندان آن باشیم؟ آیا ما تمایل داریم اجازه دهیم زندگی کودکان ما با ترس تعریف شود؟ متاسفانه، این ترس بی‌جا نیست. تازه‌ترین اطلاعات نشان می‌دهد هر ۲ ساعت و ۳۴ دقیقه یک کودک یا نوجوان با اسلحه کشته می‌شود. ۳۴۱۰ کودک و نوجوان سال ۲۰۱۷ با اسلحه کشته شدند. این تعداد کودک یا نوجوان برای پر کردن ۱۷۱ کلاس درس کافی هستند.
هیل نوشت: تعداد کشته‌شدگان نسبت به هر سالی پیش از حادثه کلمبین بیشتر است. تعداد کودکان و نوجوانانی که بر اثر خشونت‌های مربوط به سلاح کشته می‌شوند، در مقایسه با مجموع افرادی که به سبب سرطان، سینه پهلو، آنفلوانزا، آسم، اچ آی وی/ ایدز جان خود را از دست می‌دهند بیشتر است. خشونت‌های سلاح، دومین عامل مهم مرگ در میان کودکان و نوجوانان و نخستین عامل مهم مرگ در میان کودکان و نوجوانان سیاه پوست است.
انتهای پیام/