اولین نکته‌ای که در تنظیم قرارداد باید به آن توجه داشت کتبی یا شفاهی بودن آن است و قانون به کارگران توصیه کرده که تمام قرارداد‌ها را به صورت کتبی به امضا برسانند و البته اگر زمانی برای هر یک از کارگران مشکلی پیش بیاید آن‌ها می‌توانند مشکل خود را در اتحادیه برطرف کنند.
در قرارداد کاری باید تعهد کارگر و کارفرما ذکر شود و اگر مشکلی میان آن‌ها پیش بیاید مرجع حل اختلاف بین طرفین قرارداد ممکن است شورای اسلامی کار، انجمن‌های صنفی، هیئت تشخیص حل اختلاف کاری یا هیئت حل اختلاف کارگر و کارفرما باشد.
در ماده ۱۰ قانون کار نکات مهمی که در قرارداد‌ها باید ذکر شود مشخص شده‌اند به موجب این قانون نوع کار یا وظیفه‌ای که کارگر موظف به انجام آن است باید در قرارداد همراه با حقوق، ساعت کار، محل انجام کار، تاریخ انعقاد قرارداد، مدت قرارداد و سایر مواردی که به موجب عرف وجود دارند حتما مشخص شود.
در این قانون ذکر شده که قرارداد باید حتما در ۴ نسخه تنظیم شود که یکی نزد کارگر، یکی نزد کارفرما، یکی نزد اداره کار محل و دیگری در اختیار شورای اسلامی کار باشد.
کارفرما وظیفه دارد شرایط مناسب کار را برای کارگر خود به وجود آورد و اگر به تعهداتی که در قرارداد ذکر شده عمل نکند کارگر می‌تواند بر اساس قانون کار از کارفرمای خود شکایت کند تا کارفرما با حضور در مراجع اداری نسبت به قصور خود پاسخگو باشد و مجازات خود را طی کند.
انتهای پیام/