به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، نخستین گام‌های دانش آموزان در سال تحصیلی جدید در حالی آغاز می‌شود که اوضاع و احوال همه دانش‌آموزان یکسان نیست، گاه دانش آموزانی را می‌بینیم که سر از مدارس لاکچری کلانشهرها درمی‌آورند و گاه دانش‌آموزانی که در حسرت یک مدرسه نوساز هستند و حتی برخی از آنها آرزومند حضور در کلاس‌های درس هستند حتی اگر شلوغ‌ترین و قدیمی‌ترین مدرسه دنیا باشد.
حال و روز دانش آموزان در روز‌های اول مهر یکسان نیست گاه برخی از آنها با بی‌مهری روزگار مواجه هستند و در حسرت تحصیل با کیفیت می‌مانند و گاه آنچنان مهر روزگار بر برخی از آنها سایه انداخته است که خوشی‌ها و لاکچری بازی‌های مدارس برای آنها دیگر جذابیتی ندارد.
اولین روز‌های ۹۸ بود که سیل عظیمی بخش‌های غربی کشور از جمله خوزستان و لرستان را در بر گرفت، سیلی که حال و روز زندگی اهالی مناطق را با مشکل مواجه کرد و حالا سر و سامان دادن اوضاع آنها به یکی از معضلات کشور تبدیل شده است، دانش‌آموزانی که نگران مدرسه رفتن و دوران تحصیلشان هستند حالا با حسرت باید در انتظار بازگشت به روز‌های قبل باشند، هرچند آموزش و پرورش و در رأس آن نوسازی مدارس کشور قول داده است که هیچ دانش‌آموز سیل زده‌ای در مهر ۹۸ بدون کلاس نباشد، اما همچنان برخی مناطق محروم و دانش‌آموزان آن از دوری مدارس جایگزین و تکمیل نشدن فضای مدرسه‌شان نگرانند.
آنطور که مسئولان آموزش و پرورش می‌گویند قرار است پرونده مدارس سیل زده تا مهر ۹۹ بسته شود، اما این مهم ضمن برنامه‌ریزی به تأمین اعتبار لازم نیاز دارد که معلوم نیست تا سال آینده چه شرایطی داشته باشد.
گروه‌های جهادی و خیرین پای کار آمدند تا باری از دوش نظام تعلیم و تربیت بردارند، حال باید دید این مشارکت اجتماعی برای ساخت و ساز مدارس مناطق سیل زده به کجا می‌رسد، آن هم در شرایطی که هنوز اهالی این مناطق چادر نشین هستند و شهرهایشان غبار سیل را همچنان تجربه می‌کند.
بیشتر بخوانید: غبار مهر بر مناطق سیل‌زده «پلدختر»/ مدارس لرستان در تکاپوی شروع سال تحصیلی جدید
آبان ۹۶ بود که کرمانشاه با شوک عظیم زلزله ۷ ریشتری مواجه شد زلزله‌ای که شهر را نابود کرد و حالا بعد از دو سال با همت خیرین ساخت و ساز در این مناطق کم و بیش جریان دارد.
در شرایطی که همچنان کوچه‌های شهر‌های سر پل ذهاب و ثلاث با کانکس‌های مردم پر شده است خیرین به میدان آمدند تا مدارس این مناطق را سر و سامانی دهند و حالا اوضاع در این مناطق به حدی نامناسب است که دانش‌آموزان کرمانشاهی از حضور در مدارس خوشحال هستند و ساخت مدرسه نو را در خانه جدید ترجیح می‌دهند البته این فقط صحبت دانش‌آموزان نیست و اولیای آنها هم معتقدند همین که فرزندشان در مدرسه ایمن تحصیل کنند برای آنها کافی است، هرچند بی‌سر و سامانی ساخت و ساز خانه‌ها و کانکس نشینی اهالی کرمانشاه حتی دانش‌آموزان را تهدید می‌کند به حدی که خرداد امسال بود که آروین ۱۳ ساله در کانکسی که محل سکونتش بود دچار آتش سوزی شد و نتوانست در امتحانات پایان ترم خود شرکت کند.
در حالی که برخی استان‌های کشور حال و روز نامساعدی در اولین روز‌های مهر ندارند مدارس لاکچری کلانشهرها به ویژه پایتخت پذیرای دانش آموزانی هستند که اغلب آنها یا جزو قشر متمول محسوب می‌شود یا آنکه جزو خانواده‌های ژن‌های خوب هستند، گاه آنچنان در مدارس آزادی عمل دارند که این آزادی‌ها که آرزوی دیگر دانش‌آموزان است برای آنها به روزمرگی کسل‌کننده تبدیل می‌شود از اردو‌های پر زرق و برق گرفته تا کلاس‌های درسی که سبک و سیاق آن با دیگر مدارس تفاوت بسیاری دارد.
در حالی که مدارس غیردولتی اغلب با ویترین‌های رنگارنگ و وعده‌های لاکچری تعلیم و تربیت دانش‌آموزان را دنبال می‌کنند در مقابل آن دانش‌آموزان مدارس دولتی بعد از کلی کشمکش برای ثبت‌نام در مدرسه باید سال تحصیلی را در کلاس‌های شلوغی به سر ببرند که گاه معلمان آن هم نظم و ترتیب لازم را برای حضور در کلاس ندارند؛ حتی مواردی مشاهده شده است که دانش‌آموزان در هفته‌های اول مهر ماه برای تأمین معلم مشکل دارند.
این مشکلات نه تنها در شهر‌های کوچک کشور بلکه در همین پایتخت هم کاملا مشهود است، مناطقی که آنقدر سرانه فضای فیزیکی آن پایین بوده که معلم مجبور است، ۴۰ دانش‌آموز را در کلاسی حدود ۱۰- ۱۲ متر ساماندهی کند و انتظار هم می‌رود تا انواع و اقسام طرح‌های آموزشی و پرورشی در این فضا به بهترین شکل پیاده‌سازی شود؛حال بماند که امسال معضل پلمپ مدارس پایتخت و سهم خواهی بنیاد شهید هم به فقر فضای آموزشی تهران اضافه شده است.
اوضاع و احوال گروهی دیگر از دانش‌آموزان یا به بیانی دیگر کودکان و نوجوانان لازم‌التعلیم در این روز‌های اول مهر با دانش‌آموزان دیگر تفاوت بسیار دارند؛ دانش‌آموزانی که باید خرج زندگی خود و خانواده‌شان را در بیاورند و مهر نه تنها برایشان یادآور روز‌های مدرسه نیست بلکه معضلی می‌شود که از کسب و کارشان می‌افتند، کودکان و نوجوانان لازم التعلیمی که یا باید شیفت مدرسه‌شان را تغییر دهند که به کارشان برسند یا آنکه مدرسه را به طور کامل رها کرده و در حسرت یک روز نشستن پشت میز و نیمکت‌ها حتی کلاس‌های شلوغ مدارس می‌مانند.
هرچند آموزش و پرورش بار‌ها مدعی ساماندهی دانش‌آموزان لازم التعلیم شده است، اما اوضاع جامعه و شرایط زندگی این دانش‌آموزان اجازه نمی‌دهد همه آنها در کلاس‌های درس به طور منظم حضور پیدا کند و آموزش و پرورشی هم که در الفبای تأمین امکانات مدارس خود مانده است توان رفع این مشکلات را به تنهایی ندارد.
در حالی که اسناد بالادستی در عدالت آموزشی تاکید دارد و مسئولان این وزارتخانه هم بار‌ها بر تحقق این مهم تاکید کردند، اما در عمل چند طبقگی نظام آموزشی به وضوح قابل مشاهده است موضوعی که حتی محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش در نشست خبری اخیر خود به آن اشاره کرد و پیش از آن هم اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور در مراسم تودیع و معارفه وزرای آموزش و پرورش خواستار کاهش فاصله میان مدارس خشت و گلی تا مدارس هوشمند شد.
تفاوت میان مدارس و ارائه خدمات موضوعی اجتناب ناپذیر است، اما آنچه در این میان باید مورد توجه قرار گیرد حداقل امکانات لازم و رعایت قوانین و اسناد بالادستی همچون رعایت اصل ۳۰ قانون اساسی باید مورد توجه قرار گیرد که اوضاع واحوال مدارس نشان می‌دهد چنین شرایطی آنطور که باید و شاید محقق نمی‌شود.
انتهای پیام/