وی با بیان چند راهکار مبنی بر مقابله با اضطراب جدایی کودک اظهار کرد: یکی از این راهکار‌ها اجتناب خانوادە از اضطراب و دلهره جدایی از کودک است و باید از انتقال این ترس و دلهره به کودک خود جلوگیری کنند؛ همچنین معلم‌ها باید به جای نشان دادن سختگیری‌های رفتاری خود سعی در نشان دادن جذابیت و رفتار‌های جذاب خود داشته باشند تا فضای امنی برای کودکان فراهم شود.
وی همچنین افزود: عوامل و کادر اجرایی مدارس باید از بیان یک سری تهدیدات آموزشی، خودداری و بیشتر مسائل انگیزشی و تشویقی را برای کودکان مطرح کنند.
این مشاور با اشاره به نقش خانوادە در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه ادامه داد: والدین باید از بازگو کردن خاطرات ناخوشایند دوران تحصیلی خود به شدت پرهیز کنند و سعی آن‌ها بیشتر بر این باشد که با خرید وسایل لوازم التحریر و ایجاد فضایی شادی‌آور برای کودکان خود، آن‌ها را برای رفتن به مدرسه تشویق کنند.
محمدی در خصوص حضور یافتن والدین در محیط مدرسه تصریح کرد: گاهی اوقات والدین برای کاهش این اضطراب‌ها همراه کودکان خود در مدرسه و حتی کلاس درس حضور می‌یابند، اما در واقع حضور والدین در مدرسه نه تنها کمکی به کاهش اضطراب کودک نخواهد کرد بلکه می‌تواند آسیب اجتماعی شدیدی برای کودک به همراه داشته باشد.
وی ادامه داد: حضور آن‌ها در مدرسه ناخودآگاە این موضوع را به کودک القا می‌کند که بدون حمایت والدین قادر به انجام هیچ کاری نیست، به همین دلیل به هیچ وجه حضور والدین در مدرسه توصیه نمی‌شود و باید والدین مصمم و قاطعانه و بدون دلهرە کودکان خود را راهی مدرسه کنند.
وی همچنین تاکید کرد: با توجه به اینکه اضطراب اجتماعی با ورود کودک به اجتماعی بزرگتر از خانواده شکل میگیرد، برای پیشگیری از بروز این اختلال گذراندن دوره‌های پیش دبستانی و مهد کودک می‌تواند راهکار مناسبی برای آمادەسازی کودکان برای رفتن به مدرسه باشد.
این روانشناس کودک افزود: اگر کودک در سن پایین‌تر وارد اجتماعی بزرگتر از خانوادە می‌شود، اما به دلیل اینکه آموزش رسمی در این دوره صورت نمی‌گیرد، حتی اگر کودک دچار اضطراب جدایی شود آسیب جدی به همراە نخواهد داشت.
وی بیان کرد: اکثر معلمان ما دچار ضعف برقراری ارتباطات اولیه با کودکان ابتدایی هستند و برای برقراری این ارتباط به طرح سوالاتی متوصل می‌شوند که مربوط به مسائل شخصی کودکان می‌باشد که گاهاً برای بچه‌ها بسیار ناخوشایند است.
وی ادامه داد: سوالاتی از قبیل شغل پدر، مادر و محل زندگی آن‌ها که حتی باعث آزار و اذیت روحی در برخی از کودکان می‌شود و گاهی اوقات این قبیل سوالات کودکان را به دروغ وا می‌دارد، پس توصیه می‌شود که معلمان از طرح این سوالات به شدت خودداری کنند.
وی همچنین در خصوص دانش آموزان مقاطع بالاتر که انگیزەای برای ادامه تحصیل ندارند خاطرنشان کرد: این مشکل ریشه در سال‌های اولیه تحصیل دانش آموزان دارد و ممکن است یکی از دلایل آن، تحقیر توسط همسالان یا تبعیض معلمان و ناتوانی دانش آموز در برقراری ارتباط با کادر اجرایی مدرسه باشد.
وی با ذکر چند توصیه به خانوادە‌ها یادآور شد: برای آماده سازی کودکان جهت رفتن به مدرسه، والدین باید کودکان خود را باور داشته باشند، همچنین برای تقویت حس اعتماد به نفس در کودکان با سپردن وظایف بسیار کوچک به کودک خود حس توانایی را به او القا و در صورت موفقیت کودکان درصدد تشویق آن‌ها برآیند، زیرا اعتماد به نفس با موفقیت‌های پی در پی به وجود می‌آید.
وی بیان کرد: به جای تأکید بر شکست‌های کودک سعی کنیم بیشتر موفقیت‌های او را در نظر بگیریم، همچنین سعی کنیم به جای آنکه به زیبایی‌های ظاهری کودکان رسیدگی کنیم بیشتر جنبه های اخلاقی و رفتاری کودکان را در نظر بگیریم.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/