شورایی که بسیاری از مصوبات فعلی در نظام تعلیم و تربیت از طریق آن به تصویب رسیده است و حالا اجرا میشود، یکی از مهمترین دستاوردهای این شورا تصویب سند تحول بنیادین و زیر نظامهای آن است.
با توجه به نقش مهم شورای عالی در آموزش و پرورش، مجلس در سال ۱۳۵۸ قانون این شورا تصویب کرد و در دهه هشتاد بود که تغییرات نهایی آن انجام شد، رئیس جمهور ریاست شورا عالی آموزش و پرورش را برعهده گرفت و حالا اعضای این شورا شامل رئیس جمهور، وزیر آموزش و پرورش، وزیر علوم، وزیر جهاد کشاورزی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزیر بهداشت، وزیر صنایع، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی، دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش، یک نفر مجتهد آشنا به مسائل تعلیم و تربیت به انتخاب شورای عالی حوزه علمیه، رئیس سازمان آموزش فنی و حرفهای کشور، ۳ نفر مطلع و صاحب نظر در هر یک از رشتههای علوم پایه، فنی و مهندسی و علوم انسانی به انتخاب شورای روسای فرهنکستانهای کشور، سه نفر از اعضای هیئت علمی گروههای تخصصی دانشگاهها در رشتههای مدیریت آموزشی، برنامه ریزی درسی و روانشناسی تربیتی، به انتخاب مشترک وزرای آموزش و پرورش و علوم، سه نفر صاحب نظر از نمایندگان معلمان یا مدیران مدارس از هر یک دورههای تحصیلی به انتخاب شورای معاونان وزارت آموزش و پرورش، رئیس پژوهشکده تعلیم وتربیت وزارت آموزش و پرورش و یکی از مدیران کل آموزش و پرورش استانها به انتخاب مدیران کل استانها در این جلسات حضور دارند.
بیشتر بخوانید: دوئلی به نام ذرهبین نظارت غیرآموزش و پرورشیها بر مدارس
از حدود ۲ دهه قبل که رئیس جمهور به عنوان رئیس جلسات شورای عالی آموزش و پرورش شناخته شده است حضور این شخص در دولتهای متعدد فارغ از جناح بندیهای سیاسی نظم چندانی نداشته است و یکی از ضعیفترین حضورها مربوط به دو دولت اخیر است که طی ۶ سال گذشته آقای روحانی حتی یکبار هم در جلسات شورا حضور نداشته است و این در حالی است که پیش از این بیشترین رفت و آمد وزرا و سرپرستان را هم در همین دوره شاهد بودیم، رفت و آمدهایی که منجر به تغییر ۴ وزیر و ۲ سرپرست شد.
حالا بعد از آمدن چهارمین وزیر، اخباری از حضور رئیس جمهور در جلسات شورای عالی آموزش و پرورش به گوش میرسد که به اذعان اعضای شورا میتواند نوید خوبی برای این وزارتخانه محسوب شود.
حضور کمرنگ رئیس جمهور در این جلسات آن هم در شرایطی که بارها از حساسیت آموزش و پرورش صحبت شده است و بزرگترین گلایه نمایندگان و حتی خود آموزش و پرورشیها در اولویت نبودن این وزارتخانه در دولتهای مختلف است، از حرکت سریع و گامهای تاثیر گذار آن میکاهد.
از جمله مصادیق بارز کارهای روی زمین مانده و همین کم توجهها بلاتکلیفی تبدیل مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان به سازمان است که حدود یکسال میشود در انتظار امضای رئیس جمهور است؛ آنطور که شنیدهها حکایت میکنند گویا در جلسه آتی شورای عالی دو طرح مهم در حضور رئیس جمهور به بحث و بررسی گذاشته میشود.
بیشتر بخوانید: پاسخ به سوالات دانشآموزی شما
از سال ۸۱ تا ۹۲، سه رئیس جمهور که بنا بر قانون مجلس رئیس شورای عالی آموزش و پرورش بودند، حضور نسبتا منظمی در این جلسات داشتند و آنطور که حجتالاسلام والمسلمین محی الدین بهرام محمدیان دبیر کل پیشین شورای عالی آموزش و پرورش به خبرنگار حوزه آموزش و پرورش میگوید: در طول فعالیتم در شورای عالی، حضور رئیس جمهور وقت را شاهد بودیم و طی حدود چهار سال ۶ بار حضور رئیس جمهور را در جلسات داشتیم همچنین نظم برگزاری جلسههای شورا بیشتر بود، حتی در دولت اصلاحات هم ۲-۳ مرتبه رئیس جمهور در جلسات حضور داشت.
او با اشاره به اینکه منظمترین جلسات در زمان وزارت آقای حاجی بابایی برگزار شد، گفت: در زمان وزرای دیگر هم نظم جلسات نسبتا سامان داشت و حتی در دولت گذشته هم تا زمان آقای فانی جلسات منظم تشکیل میشد، اما طی ۲-۳ سال اخیر چنین شرایطی را شاهد نبودیم و حتی حضور برخی اعضا بدون تمدید حکم رئیس جمهور بوده است.
رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به تصویب سند تحول بنیادین و زیر نظامهای آن بیان کرد: زیر نظام برنامه درسی یا همان برنامه درسی ملی را در شورا به تصویب رساندیم، اما باید سایر زیر نظامها هم به تصویب میرسیم تا همزمان با هم اجرایی شود که چنین شرایطی را شاهد نبودیم.
او درباره حضور رئیس جمهور بعد از ۶ سال در جلسات شورا گفت: حضور آقای رئیس جمهور دلگرمی برای آموزش و پرورش و اعضای آن است، هر چند تاکنون دولت فعلی توجه و حمایت کافی را به آموزش و پرورش نداشته است؛ اخیرا شاهد تغییر وزیر و سرپرست در آموزش و پرورش بودیم که هر کدام برنامههایی داشتند، اما حمایت کافی از آنها نشد و در نهایت برنامههای آن بی سرانجام ماند.
حجت الاسلام و المسلمین محمدیان با بیان اینکه مثلث حمایتی رئیس جمهور، معاون اول و رئیس سازمان برنامه و بودجه آموزش و پرورش را همراهی چندانی نمیکند، گفت: متاسفانه توجه کافی به معلمان و نظام تعلیم و تربیت نمیشود و حتی گاه از آنها به عنوان اهرمهای سیاسی بهره گرفته میشود.
به هر روی اوضاع و احوال آموزش و پرورش و وجود خلاها در این نظام که به سبب جامعه بالای مخاطبان آن نیازمند توجه بیشتری است که در دولتهای مختلف مغفول مانده است و حالا بعد از حضور چهارمین وزیر در دولت دوزادهم همچنان منتظر درمان دردهای مزمن است.
انتهای پیام/