تب و تاب خرید لوازم مدرسه داغ شده و بازار هم از لوازم التحریر رنگارنگ و متنوع و کیف‌های مدل به مدل پر می‌شود ، البته تقریبا سه دهه قبل روپوش‌های مدارس هم تنوع داشت و به انتخاب و سلیقه خانواده‌ها خریداری می‌شد.
سالهاست که با تدبیر سیستم آموزشی کشور دیگر از مانتو و شلوار‌های رنگارنگ خبری نیست و روپوش دانش آموزان مدارس همسان سازی شده است.
دیدن دفتر و مداد‌های رنگی و ذوق و شوق بچه‌ها در انتخاب رنگ‌ها و طرح‌ها حس خوبی دارد، اما وقتی حسرت کودکان محروم از داشتن مداد رنگی، کیف‌های طرح دار و کارتونی و مدادتراش‌های جورواجور مقابل چشمان آدمی نقش می بندد دیگر آن حس خوب را نداریم و بغض گلو را می‌فشارد.
هرچند عملی نیست، اما ای کاش کیف و لوازم التحریر‌ها هم یک شکل و هم رنگ می‌شد تا دیگر کودکانی بجای املا حواسشان به مداد و پاک کن رنگی هم کلاسی اش نبود و موقع انشا بجای گوش دادن به کلمه به کلمه آن، نگاه پرحسرتش به جلد دفتر کارتونی دوستش دوخته نمی شد...
ولی واقعیت این است که در شرایط امروزی حتی اگر لوازم التحریر، هم رنگ، هم شکل و هم طرح هم باشد با توجه به افزایش چند برابری قیمت‌ها باز خانواده‌هایی هستند که توان خرید ندارند!
با اینکه چند روزی بیشتر تا آغاز سال تحصیلی نمانده نه تنها فرزندانی در حسرت برخورداری از حداقل‌های لوازم التحریر برای نوشتن و خواندن هستند ، بلکه برخی‌ها هنوز مُهر ثبت نام بر پرونده مدرسه شان نخورده است!
در شرایطی اقتصادی که خانواده‌هایی با درآمد‌های متوسط تحت فشارند، خانواده‌های محروم و ندار را از یاد نبریم و نگذاریم این روز‌های سخت، آینده فرزندانشان را به تباهی بکشاند.
اول مهر نزدیک است، مهربانی کنیم و همراه با کودکانمان، کیف مدرسه کودکان محروم را پر بار کنیم.
انتهای پیام/م
ماه مهر در انتظار همدلی