به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ خداوند در آیات ۱۶۹ و ۱۷۰ سوره مبارکه آل‌عمران به زنده بودن کسانی که جانشان را در راه خدا داده‌اند و اعطای روزی به آن‌ها سخن می‌گوید.
در گزارش قبل و در تفسیر آیه ۱۱۱ سوره مبارکه توبه به توجه ویژه خدا به کسانی که مال و جان خود را در راهش انفاق می‌کنند اشاره شد. اما در آیه ۱۹۶ سوره مبارکه آل‌عمران باز هم به کسانی که جانشان را در راه خدا نثار کرده‌اند اشاره و آن‌ها را زندگان جاوید خطاب می‌کند.
بیشتربخوانید: مهمترین آداب میزبانی و مهمانی از دیدگاه قرآن
برای درک جایگاه واقعی شهید نزد خدا بهتر است نگاهی به آیه ۲۶۱ سوره مبارکه بقره بیاندازیم که خدا در این آیه پاداش کسی که مالش را در راه خدا بدهد هفتصد برابر قرار داده و به او باز می‌گرداند. حال وقتی پاداش انفاق مال در راه خدا هفتصد برابر است پاداش انفاق جان در راه خدا چقدر است؟
به این آیات توجه کنید.
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَتاً بَلْ أَحْیَآءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (آل‌عمران ۱۶۹)
فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (آل‌عمران ۱۷۰)
ترجمه
و هرگز گمان مبر آنان که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند، بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. (آل‌عمران ۱۶۹)
در حالی که خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا کرده شادمانند و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند (وسرانجام به شرف شهادت نایل می‌شوند) شادی می‌کنند که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. (آل‌عمران ۱۷۰)
موت بطلان شعور و فعل است، یعنی کسی که بمیرد نه درکی دارد و نه عملی و لذا خداوند در توضیح کلمه احیاء نمونه‌ای از فعل یعنی روزی خوردن و نمونه‌ای از شعور و درک یعنی فرحین را می‌آورد.
فرح یعنی شادمانی و درک و شعور لذت و استبشار یعنی در طلب این باشی که با رسیدن خبری خوشحالی کنی یا بوسیله بشارت طلب سرور. پس کشتگان در راه خدا از وضع مؤمنان باقی مانده در دنیا خبر دارند و بشارت، همان ثواب اعمال مؤمنان است. این بشارت عبارت است از نداشتن خوف و حزن. یعنی اطمینان نفس بر اینکه ترسی از زایل شدن نعمت نخواهد داشت و این عین ارتزاق وبهره‌مندی از نعمت است.
سخاوتمند با انفاق مالش را جاودان می‌کند، اما شهید با نثار جانش خودش را ابدی می‌کند
ما برمبناى قرآن که شهیدان را زنده مىداند، به شهداى راه اسلام و خصوصاً شهداى کربلا سلام کرده، با آنان حرف مىزنیم و از آن‌ها توسل مىجوییم. در این زمینه شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی می‌گوید: انسان سخاوتمند یا هنرمند و یا عالم، مال، هنر و علم خود جاودانه مىکنند، اما شهید با نثار جانش در راه خدا خودش را جاودانه می‌کند و این‌گونه است که شهید در قیامت به مقام شفاعت مفتخر می‌شود.
همه زندگی حضرت علی (ع) سرشار از رشادت، ایثار و اعمال خیر و حسنه است، اما امام تنها هنگام شهادت از واژه «فُزتُ» استفاده کرد و لحظه شهادت بر رستگاری‌اش گواهی داد.
ابوسفیان در پایان جنگ اُحد با صداى بلند فریاد مىزد: این هفتاد کشته مسلمانان در احد، به عوض هفتاد کشته ما در جنگ بدر. ولى رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: کشتههاى ما در بهشت جاى دارند، ولى کشتگان شما در دوزخند.
در روایات آمده است که شهید، هفت ویژگى اعطایى از جانب خداوند دارد: اوّلین قطره خونش، موجب آمرزش گناهانش مىگردد. سر در دامن حورالعین مىنهد. به لباسهاى بهشتى آراسته مىگردد. معطّر به خوش بوترین عطر‌ها مىشود. جایگاه خود را در بهشت مشاهده مىکند. اجازه سیر و گردش در تمام بهشت به او داده مىشود. پردهها کنار رفته و به وجه خدا نظاره مىکند. (وسائل، ج ۱۱، ص ۱۰)
منظور از حیات و زندگى در اینجا همان حیات و زندگى برزخى است که ارواح در عالم پس از مرگ دارند، نه زندگى جسمانى و مادى، گرچه زندگى برزخى فقط اختصاص به شهیدان ندارد، بسیارى دیگر از مردم نیز داراى حیات برزخى هستند ولى از آنجا که حیات شهیدان یک حیات فوق‌العاده عالى و آمیخته با انواع نعمت‌هاى معنوى است، نام از آن‌ها برده شده است. آن‌ها بقدرى غرق مواهب حیات معنوى هستند که گویا زندگى سایر برزخیان در مقابل آن‌ها چیزى نیست.
خداوند در این آیه به گوشه‌اى از مزایا و برکات فراوان زندگى برزخى شهیدان اشاره کرده و مى‌فرماید: آن‌ها بخاطر نعمت‌هاى فراوانى که خداوند از فضل خود به آن‌ها بخشیده است خوشحال هستند.
منبع: فارس
انتهای پیام/