کتاب «قیام امام حسین (ع)» نوشته سید جعفر شهیدی است. این کتاب به پرسش هایی از قبیل چرا مسلمانان به جنگ فرزند پیامبرشان رفتند؟ چرا کمی بعد از دوران پیامبر شیوه مسلمانان تغییر کرد؟ چرا امام حسین حاضر به سازش با یزید نشد؟ و ده ها سوال دیگر پاسخ می‌دهد.
در بخشی از کتاب می‌خوانید:
شورش مردم مدینه در سال شصت و سوم هجرت که به جنگ معروف حره منتهی شد، بیشتر اعتراض بر رفتار شخصی یزید بود تا انکار بر قتل پسر دختر پیغمبر. وقتی نمایندگان مدینه از شام برگشتند و گفتند ما از نزد مرد فاسقی می‌آییم که شایسته خلافت نیست، مردم مدینه به فکر افتادند که باید یزید را بردارند. شگفت اینکه سپاهیان کوفه که گرد حسین را فرا گرفتند و او را کشتند، در پنج وقت به قبله اسلام نماز می‌خواندند و در هر اذان شهادت به پیغمبری محمد (ص) جد حسین می‌دادند. شگفت‌تر اینکه از نخستین برخورد حسین (ع) با طلیعه سپاهیان کوفه دو لشکر با حسین‌بن‌علی نماز خواندند، یعنی او را مسلمان و اهل قبله و لایق امامت می‌دانستند. بین این سپاهیان کسانی بودند که در جنگ‌های اسلامی شجاعت و از خودگذشتگی نشان دادند؛ اما سرانجام ظرف چند ساعت طومار همه این سوابق به هم آمد. همه چیز در پرده فراموشی پنهان شد، مسلمان و امام دیروز با گذشت یک شب کافر به حساب آمد، چرا؟
انتهای پیام/