به گزارش خبرنگار
حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، صنعت کامپیوتر و مدار‌های الکترونیکی در ابتداء مانند زمان فعلی نبودند، کامپیوتر‌هایی با سایز بزرگ و سرعت پایین وجود داشتند که با توسعه و پیشرفت علمی تکامل یافته و به شکل ترانزیستور‌هایی که با قطعه‌ای از سیلیکون پشتیبانی می‌شدند، تبدیل شدند.
استفاده از سیلیکون شروع جدیدی بود برای ساخت یک مدار تکامل یافته یکپارچه بزرگتر از ترانزیستور که در یک زمان کم می‌توانست محاسبات پیچیده ایی را انجام دهد اما این پلیمر مصنوعی که اکنون به عنوان جزء سازنده اساسی در همه وسایل الکترونیکی عملکرد بسیار خوبی داشته است، دارای محدودیت‌هایی است و حالا با تلاش محققان یک مدعی جدید برای جایگزینی آن در رایانه‌ها و تلفن‌های هوشمند وجود دارد که همان نانولوله‌های کربنی است.
دانشمندان به تازگی بزرگترین تراشه رایانه‌ای را از این ماده ساخته اند که قابلیت‌های آن در مقایسه با سیلیکون بسیار امیدوارکننده است و می‌تواند شروع انقلاب دیگری در سیستم محاسباتی باشد. ترانزیستور‌های سیلیکونی (وسایلی که دارای سیستم محاسباتی ۱ و ۰ هستند) از نظر اندازه و چگالی دارای محدودیت‌های فیزیک هستند، اما شواهد جدید نشان می‌دهد که نانولوله‌های کربنی دارای سرعت بیشتر و بازده انرژی بیشتری هستند.
بیشتر بخوانید: DNA میکروسکوپی، روشی جدید در مطالعه مولکول‌های زیستی
مکس شولاکِر، استاد گروه کامپیوتر انستیتوی فناوری ماساچوست (MIT) می‌گوید: این تقریبا پیشرفته‌ترین تراشه ساخته شده از هر فناوری نوظهور دیگری است که نویدبخش محاسباتی رسیع و دقیق و با بازده انرژی بالا است. پتانسیل محاسبه و انتقال داده در تراشه‌های سیلیکونی فقط یک بیت است در حالی که نانولوله‌های کربنی پتانسیل زیادی دارند.
نتایج این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
انتهای پیام/