بنا بر سنت روضه‌خوانی معمول، روز ششم، روز ذکر مصائب حضرت قاسم (ع) است. نوجوانی از فرزندان امام حسن مجتبی (ع) که همراه با اصحاب و اهل‌بیت امام حسین (ع) در کربلا حضور داشت و در راه اباعبدالله (ع) به شهادت رسید که شهادت‌طلبی قاسم (ع) و پافشاری او برای رسیدن به مقصود، زیباترین الگو را برای رهروان خط سرخ شهادت رقم زد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدعلی‌اکبر حسینی، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار کرد: هر کدام از شخصیت‌های نهضت عاشورا یک تبلور و تجلی ویژه داشتند و قاسم بن الحسن هم با این فرمایش «احلی من العسل» جایگاه خودش را تثبیت کرده و الگوی متعالی مدرسه ولایت و اهل‌بیت (ع) است که این‌گونه خودش را به بشریت معرفی کرده است.
او با اشاره به اینکه نهضت عاشورا در مقایسه با رخداد‌های تاریخی دیگر در یک جایگاه رفیعی قرار دارد و در اربعین با سیل عشق و اشتیاق به منصه ظهور می‌رسد و هر شک و تردیدی را برطرف می‌کند، ادامه داد: نهضت عاشورا را از زوایای مختلف می‌توان مورد بررسی قرار داد که یک منظر آن تاریخی است که می‌توان گفت در سال ۶۱ هجری در سرزمین کربلا، فرزندان رسول خدا (ص) به شهادت رسیدند.
استاد حوزه علمیه زاویه دیگر بررسی قیام عاشورا را منظر عاطفی آن دانست و افزود: در این دیدگاه به ریشه تاریخی توجهی نداریم و فرهنگ عامیانه ما توجه زیادی به این بعد عاطفی دارد که ما فرزندان رسول خدا (ص) را دوست داریم و از این حادثه بسیار متأثریم که این نگرش نیز بسیار ماندگار و اثرگذار است و ایفای نقش کرده که در مواردی مانند جنگ تحمیلی و پیروزی انقلاب اسلامی با تأسی از همین بعد عاطفی قیام کربلا و چشمه‌های جوشان عاشورا به پیروزی دست یافتیم.
عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به اینکه این بعد عاطفی آسیب‌هایی هم دارد، بیان کرد: باید با احتیاط با این زاویه عاطفی قیام عاشورا برخورد کرد؛ چرا که مردم و همه ما به این زاویه نگاه ویژه داریم؛ ممکن است نگاه تاریخی و عقلانی به قیام کربلا در جامعه گسترش پیدا نکند، اما در فضا‌های علمی آکادمیک و اهل فن مورد بررسی قرار می‌گیرد.
حجت‌الاسلام حسینی منظر و تفسیر تربیتی قیام عاشورا را مهم‌ترین بعد برای تحلیل و بررسی این قیام برشمرد و گفت: امام حسین (ع) در نامه به مردم بصره خودش را اسوه برای مردم معرفی می‌کند که این اسوه بودن یعنی الگوی تربیتی؛ بهترین شیوه تربیتی نگاه به الگوهاست و همه افرادی که کنار اباعبدالله (ع) در کربلا حضور داشتند متناسب با نقششان می‌توانند الگوی تربیتی باشند.
این مبلغ دینی بیان کرد: با توجه به روز ششم محرم و انتساب آن به حضرت قاسم، ایشان نیز یک الگوی تربیتی هستند که نوع حرف زدن و اظهارنظر کردن بلیغ و شفاف ایشان در مورد مرگ و همراهی با امام زمانش باید مورد بررسی بیشتر اهل‌فن قرار بگیرد؛ چرا گه این‌گونه صحبت کردن مبتنی بر شناخت و آگاهی است.
او با اشاره به اینکه یک الگوی تربیتی باید مبانی تربیتی‌اش مشخص باشد، ابراز کرد: حضرت قاسم جوان ۱۳ ساله‌ای است که در کودکی پدرش امام حسن (ع) به شهادت می‌رسد و پس از آن تقریباً تحت حمایت و تربیت عمویش امام حسین (ع) قرار می‌گیرد و همین که ایشان در کربلا همراه امام بود نشان از پیوند عمیق این عمو و برادرزاده است و مبانی تربیتی او با این تعاریف کاملاً مشخص می‌شود که ایشان با چه شناخت و آگاهی تربیت یافته‌اند.
عضو هیئت‌علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن ادامه داد: امام حسین (ع) در شب عاشورا گفت: هر کس بدهی دارد و می‌خواهد برود می‌تواند از تاریکی شب استفاده کند، اما یاران باوفای امام حسین (ع) اعلام وفاداری کردند و از جمله زهیر بن قین گفت: اگر صد بار بدن‌های ما را تکه‌تکه کنند دست از شما برنخواهیم داشت و امام فرمود: حال که می‌خواهید بمانید، بدانید که فردا هیچ کدام از ما زنده نخواهیم ماند و شهید می‌شویم.
او افزود: در آن شب قاسم‌بن‌حسن (ع) از عموی خویش پرسید‌ای عمو آیا من نیز فردا در رکاب شما شهید خواهم شد که امام از او سؤال کرد:ای فرزند برادرم مرگ و شهادت در نظر تو چگونه است و او با توجه به نگاه عمیقی که داشت جواب داد‌ای عمو مرگ و شهادت در نظر من شیرین‌تر از عسل است که امام حسین (ع) فرمودند: آری به خدا سوگند عم تو فدای تو باد، تو یکی از آن مردانی هستی که با من کشته شوند بعد از آن‌که شما را بلای عظیم رسد.
حسینی عنوان کرد: رسیدن به چنین شناخت و درک عمیقی از مرگ توسط حضرت قاسم به قدری زیبا و قابل‌تأمل است که امروزه باید برای جوانان و نوجوانان بازگو شده و الگوی تربیتی باشد تا درس اخلاق، ادب و بزرگی را از حضرت قاسم (ع) یاد گرفته و آن را در زندگی خود به کار بگیرند.
منبع:ایکنا
انتهای پیام/ش