حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در چند سال اخیر طراحی پوستر‌های سینمایی با نقدهای تند از جانب استادان و پیشکسوتان عرصه گرافیک مواجه شده و چشم مردم عادی هم از دیدن برخی چهره‌های تکراری در بیلبورد‌های تبلیغی و سر در سینما‌ها خسته شده است. طراحان ماهر معتقدند در حال حاضر به جز چهره‌های بزک شده چیز دیگری در پوسترها نمی‌بینیم و این طراحی‌ها بیننده را فریب می‌دهد و در این موضوع اتفاق نظر دارند.
در این باره با رضا جباری طراح پوستری که جدیدترین اثر او متعلق به فیلم «متری شیش و نیم» ساخته سعید روستایی است، گفت و گو کردیم.
اولین فیلمی که با طراحی من اکران شد فیلم «شیش و بش» بود. پس از یک دوره کار برای سینمای هنر و تجربه با پوستر فیلم «جامه دران» به این بخش روی آوردم.
«پنجاه کیلو آلبالو»، «خانه دختر»، «کمدی انسانی»، «گشت ارشاد ۲»، «فصل نرگس»، «سایه روشن» و به تازگی هم «متری شیش و نیم» فیلم‌هایی هستند که در این چند سال پوستر آن‌ها را طراحی کرده ام.
من با آقای ساداتیان در چند پروژه دیگر تجربه همکاری داشتم و در مجموعه بشرا فیلم متعلق به آقای ساداتیان هم عضو هستم. در نتیجه از من خواستند که برای این فیلم طرح بزنم از این رو پوستری که از «متری شیش و نیم» در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر و نمایش خانگی پخش شد را من طراحی کردم.
این کار متغیر است، برای برخی از فیلم‌ها لوگو را هم خودم کار می‌کنم و تعدادی هم توسط فرد دیگری طراحی می‌شود.
من نقد استادان را قبول دارم. باید بگویم معمولا طراح قبل از اینکه کسی فیلم را ببیند آن را تماشا می‌کند و سپس براساس موضوع فیلم و برداشت هایش اتود اولیه می‌زند که بنا بر تایید بزرگان، آن اتود بسیار به حال و هوای فیلم نزدیک است. اما متاسفانه در بیشتر اوقات آن طرح بنا بر اعمال نظر تهیه کننده، کارگردان و مسئولان پخش تغییر می‌کند و در نهایت فقط یک سر از هنرمند در پوستر باقی می‌ماند.
در سینمای هنر و تجربه که دخالت کمتر است طراحی‌ها حرفه ای‌تر هستند، اما در این سینما، طراح صاحب ایده و صاحب نظر نیست بلکه فقط اجرا کننده نظرات کارگردان و تهیه کننده است، در نتیجه این موجی هم که پیش آمده، به مرور زمان فقط ابعاد سر‌های موجود در پوسترها بزرگ‌تر می‌شود.
طرح حرفه‌ای یا توسط وزارت ارشاد رد می‌شود یا اینکه دست خوش سلیقه سینماگران قرار می‌گیرد. در نهایت طراحانی مثل من سرخورده می‌شوند و دیگر حوصله طراحی ندارند. من در حال حاضر دیگر سفارش سینمایی نمی‌پذیرم، زیرا حوصله بگو مگو با تهیه کننده‌ها را ندارم. قبلا اتود‌هایی زده ام که به گفته اهالی فن قابل قبول است، اما به تایید اهالی سینما نمی‌رسد.
پوستر‌هایی که الان می‌بینید سلیقه طراح نیست، یا چیدمان اپراتوری است که فقط نرم افزار فتوشاپ و... بلد است و هیچ دانشی از طراحی ندارد و یا اعمال نظر مستقیم سازندگان فیلم است؛ پوستر‌های امروزی فقط جنبه تجاری دارند.
متاسفانه کسانی که اصلا سواد بصری ندارند و متخصص نیستند در طراحی دخالت می‌کنند، گاهی اوقات دفاتر پخش، طرح پوستر را تغییر می‌دهند که به مراتب بدتر از دخالت تهیه کننده و کارگردان است، زیرا سطح سواد هنری آن‌ها خیلی پایین‌تر از سینمایی هاست. البته در این میان تهیه کنندگان و کارگردانانی هم هستند که خلاقیت طراح را محترم می‌شمارند و خارج از چارچوب خود اعمال قدرت نمی‌کنند. آقای سید جمال ساداتیان نمونه‌ای از این دسته تهیه کنندگان است که اتفاقا دلیل همکاری چند دوره من با او هم روحیه خوب کاری اش بوده است.
ما برای صنعتی کار می‌کنیم که به اصطلاح خوراک فرهنگی جامعه را تامین می‌کند، اما متاسفانه منصب داران این صنعت بویی از فرهنگ و هنر نبرده اند و فقط به دلیل تمکن مالی در این جایگاه‌ها قرار دارند. من در حال حاضر پوستر خاصی در دست ندارم، زیرا از پروژه‌هایی که میلیاردی فروخته اند، طلب دارم. به دلیل این مشکلات، دیگر در این حوزه کمتر کار می‌کنم مگر اینکه خودم دوست داشته باشم و به صورت رایگان برای یک پروژه کار کنم.
گفتنی است جباری متولد ۱۳۶۱ و دانش آموخته گرافیک در هنرستان، هنر را به صورت تجربی یاد گرفته است. او طراحی حرفه‌ای را از سال ۸۲ آغاز و از سال ۹۲ هم به طراحی پوستر‌های سینمایی روی آورده است.
انتهای پیام/