به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، تمام شهر سیاه می‌شود، اما این سیاهی، روشنی دل است. رنگ‌های سیاه و خون همانند رنگ‌های یک قالی پر نقش است. این سیاهی روی در و دیوار، تکیه ها، ایستگاه‌های صلواتی و پرچم ها فراخوانی است برای یک دعوت بزرگ؛ دعوتی برای اقامه عبادت، عبادتی از جنس عزا اما با حال و هوای خوش بهشت.
زمان و مکان در این ایام به یک روز و یک مکان اختصاص دارد؛ کربلا و محرم، پیوند تاریخی که معنای عزا، گریه، مصیبت، پرچم سیاه را تغییر داده است. این واژه‌ها در همه مکان‌ها و زمان‌های دنیا معنای منفی و ناراحت کننده دارد، اما در این ایام و برای یک نفر، اوج لذت است.
به راستی چه رویدادی، سیاهی را در این ماه به رنگی دلنشین و جذاب تبدیل می‌کند؛ چگونه گریه در این ماه به یک عادت آرامش بخش تبدیل می‌شود. چگونه اقامه عزاداری برای سید الشهدا (ع) نه تنها سینه را سنگین نمی‌کند، بلکه بار سنگین سودا‌های روح را از شانه‌های خسته بر می‌دارد. چگونه گریه برای از دست دادن یک عزیز مانند پدر و مادر ناراحت کننده بوده و آرامش بخش نیست، اما اینجا گریه برای امام سوم شیعیان نه تنها آرامش بخش است، بلکه لذتی درونی ایجاد می‌کند که هر بار یاد آن گریه و اشک می‌افتی، آرزوی آن حس و حال را می‌کنی.این حس به دلیل این است که او از هر عزیزی عزیز‌تر است؛ حسین (ع) معنای عزا و گریه را برای ما تغییر داده است. اوست که تلخی‌های زندگی را شیرین می‌کند و بدی‌ها را با خوبی عوض می‌کند. کسی که خود بر پا کننده چنین شور و عشقی است و با عشق بازیش همه را عاشق خود کرده است.
اما ورود به این ماه مهم برای همه ما اتفاق خاص و ویژه ای است. آدابی را برای ورود به نخستین ماه سال جدید قمری ذکر کرده اند. یکى از اعمال مهم، دعاى اول ماه است. در اعمال شب اول محرم در کتاب اقبال سیّد بن طاووس چند نماز ذکر شده است: اول، صد رکعت که در هر رکعت سورههاى حمد و سوره توحید خوانده می‌شود. دوم، دو رکعت که در رکعت اول سورههاى حمد و انعام و در رکعت دوم سورههاى حمد و یس خوانده مى شود. سوم، دو رکعت که در هر رکعت سوره حمد و یازده سوره توحید خوانده می‌شود.
همچنین از پیامبر اکرم (ص) در کتب دعا و از جمله مفاتیح الجنان، دعایی یاد شده است که بعد از این نماز خوانده می‌شود؛ بخشی از این دعا چنین است: «اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ ...»: خدایا تویى معبود ازلى و این است سال نو، در این سال از تو درخواست می‌کنم حفظ شدنم را از شیطان و قدرت و غلبه و بر نفس فرمانده به گناه و مشغول بودن به آنچه که مرا به تو نزدیک می کند، اى صاحب بزرگى و بزرگواری....
در کتاب اقبال نقل شده است فرداى آن روز (روز اول محرم) را روزه بگیرد. در روایت آمده است: کسى که چنین عملى را انجام دهد، مانند کسى است که به مدت یک سال کارهاى خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد بود.
از شیخ طوسى نقل شده است که روزه دهه اول محرم مستحب است ولى روز عاشورا تا بعد از عصر از خوراکى و آشامیدنى خوددارى کند و سیدبن طاووس روایت کرده است که روزه تمام این ماه فضیلت دارد و روزه آن روز روزهدار را از هر گناهى حفظ می کند.
حضور در مراسم عزای سید الشهدا (ع) و انجام اعمال دینی پیوند میان عزا و عبادت را محکم کرده و تعالی انسان را محقق می‌کند. مسیر کمال در این ماه کاملا هموار است؛ فرصتی به وجود آمده که نباید آن را از دست داد.
انتهای پیام/