به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، «کتاب آه» کتابی است که «یاسین حجازی» ویراستاری آن را برعهده داشت و نشر «جام طهور» آن را منتشر کرد.این کتاب در کنار لهوف و نفس‌المهموم، خواندنی‌ترین مقاتل به زبان فارسی است.کتاب از مرگ معاویه شروع می شود و تا وقایع بعد از عاشورا ادامه پیدا می کند. روایت های کوتاه کوتاه و زبان ساده و قابل فهم این کتاب، از مزیت های بزرگ آن است که خواننده ترجیح می دهد به جای خواندن دمع السجوم و نفس المهموم، این کتاب را بخواند و با روایت های آن همراه شود.
به نظر می‌رسد هدف اصلی حجازی از کتاب آه، ارائه تصویری روشن از واقعه کربلاست. پدیدآورنده کتاب آه معتقد است « یک تصویر، پاره‌ای از یک نامه یا جملاتی که دو نفر باهم گفته‌اند و رفته‌اند و کسی آن میان شنیده، هر کدام، تکه‌ای از یک کولاژ است که از چیدن و کنار هم گذاشتنشان می‌توان اصل واقعه را فهمید و یک‌پارچه کولاژ را دید.»
به قول خود ویراستار، بازخوانده ای از کتاب «نفس المهموم» مرحوم شیخ عباس قمی است؛ کتابی کاملاً متفاوت که به زبان امروزی نزدیک شده است.
یاسین حجازی دمع السّجوم را بازخوانی کرده و بدون حذف بخش یا بخش‌هایی از آن سعی کرده است یک مقتل اصیل اما امروزی، منسجم و سرراست بنویسد. خودش می‌گوید: «من در این بازخوانی، خطِ حادثه را پر رنگ کردم و به ترتیب و توالی وقوعِ حادثه‌ها دقّت کردم و گشتم آدم‌هایی را که اسمشان در اوّلِ حادثه یک چیز بود و در اثنای حادثه یک چیز و در انتها یک چیزِ دیگر، یکی کردم و نقل‌های پراکنده در جای‌جای کتاب را بی‌آنکه از جزئیات هیچ‌کدامشان بزنم تجمیع کردم و ردِّ نقل‌هایی را که با هم نمی‌خواند، در کتاب‌های دیگر گرفتم تا نقلِ معقول‌تر و مشهورتر را بیاورم و تاریخ‌ها را تا آنجا که می‌شد همخوان کردم و جای‌ها، مرزها، منزل‌ها و شهرها را روی نقشه آوردم تا کروکی حادثه معلوم شود و رجزهایی را که ترجمه نشده بود یا ترجمه‌اش واضح نبود، دوباره ترجمه کردم و رسم‌الخط را یکدست و پاراگراف بندی و نقطه‌گذاری کردم و اِعراب گذاشتم و توضیح‌ها و حاشیه‌ها و پاورقی‌ها را کنار گذاشتم و مکرّرات و عبارات عربی را که حذف‌شان به ساختارِ متن لطمه نمی‌زد، حذف کردم.» پاراگراف‌ها را «نگاتیو»هایی فرض کردم که با حفظِ ترتیب و ضرب آهنگ و تعلیق باید به هم می‌چسباندم و همه فکر و ذکرم این بود که صفحات برای خواننده راحت و بی‌وقفه ورق بخورد و یک بار برای همیشه معلوم شود «اتفاق» چگونه افتاد.
یاسین حجازی در کتاب «آه» تلاش کرده است بی‌آنکه به متن دمع‌‌السجوم دست بزند، آن را از نو بسازد تا کتاب از شکل کتابی صرفا در زمره کتب علما و محققان بیرون بیاید.بنابر گفته های ویراستار کتاب، تصویرها، نامه‌ها و دیالوگ‌ها از متن دمع‌السّجوم جدا شده است:از جمله آن ها تصویرِ محمّد ابن‌حنفیه است وقتی سحر طشتِ آبی روبه‌روی اوست و وضو می‌گیرد، همان لحظه می‌شنود که حسین از مکه خارج شد و اشکش در طشت می‌چکد.
نامه‌ها مثلِ نامه‌ای که یزید ابن‌معاویه پنهانی به عبیداللّه ابن‌زیاد می‌نویسد و اتمامِ حجّت می‌کند که یا حسین کشته می‌شود یا زیرش می‌زند که زیاد از سرِ خانواده‌شان است و نطفه حرام شخص ابوسفیان است .دیالوگ‌ها مثلِ آنچه میان خولی و زنش ردو‌بدل می‌شود وقتی خولی پس از مدّت‌ها به خانه می‌آید و زنش در بستر از او می‌پرسد که چه خبر و او می‌گوید ثروتی هنگفت برایش آورده است.زنش می پرسد چه ثروتی؟ خولی می گوید سرِ حسین ابن‌علی را با خودش آورده و همین حالا گوشه حیاط است.
انتهای پیام/