به موجب ماده ۱۰۰، میزان اجرت نماینده به موجب قرارداد تعیین می‌شود و براساس ماده ۱۰۱ این لایحه هم نماینده تجارتی حسب این که موضوع نمایندگی انجام بازاریابی و یا مذاکرات مقدماتی، انعقاد قرارداد یا ارائه خدمات باشد به ترتیب به محض انعقاد قرارداد به وسلیه اعطا کننده نمایندگی اجرای قرارداد یا ارائه خدمت به وسلیه نماینده مستحق اجرت می‌شود. چنانچه عدم انعقاد یا اجرای قرارداد مستند به اعطا کننده نمایندگی باشد نماینده حسب مورد پس از گذشت زمان متعارفی که قرارداد باید در آن مدت منعقد می‌شد یا پس از گذشت زمانی که قرارداد باید در آن مدت اجرا می‌گردید مستحق اجرت می‌شود. اگر معامله به علل دیگری منعقد یا اجرا نشود نماینده تجارتی برای اقدامات خود مستحق اجرتی است که عرف محل اجرای نمایندگی معیین می‌کند. مشروط بر این که عدم انعقاد یا اجرای مستند به نماینده نباشد.
همچنین ماده ۱۰۲ این لایحه تصریح می‌کند؛ نماینده انحصاری از بابت کلیه اقدامات اعطا کننده نمایندگی در حدود موضوع قرارداد و یا اشخاصی که به حساب اعطا کننده نمایندگی در حوزه نمایندگی انحصاری اقدام کرده‌اند مستحق اجرت خواهد بود و براساس ماده ۱۰۳ هم اگر اعطا کننده نمایندگی ظرف مدت متعارف نماینده را از عدم انعقاد یا عدم اجرای قراردادی که نماینده حسب مورد مذاکرات مقدماتی آن را انجام داده یا آن را منعقد کرده است مطلع نکند نماینده مستحق اجرت است مگر این که طرفین به نحو دیگری توافق کرده باشند.
به موجب ماده ۱۰۴ لایحه تجارت؛ پس از خاتمه قرارداد نمایندگی، نماینده تجارتی حسب مورد بابت انعقاد یا اجرای قرارداد‌هایی که در مدت متعارفی پس از خاتمه قرارداد نمایندگی و در نتیجه فعالیت‌های نماینده در طول دوره نمایندگی منعقد یا اجرا می‌شوند مستحق اجرت است.
انتهای پیام/