علاقه اش به هنر بازیگری از زمانی که به همراه پدر برای تماشای تئاتر‌های سنتی مثل سیاه بازی می‌رفت در وجودش شکل گرفت.
داریوش اسدزاده در خاطراتش گفته پدرم برای اینکه مرا تشویق به درس خواندن کند، می‌گفت اگر درس هایت را خوب بخوانی شب جمعه می‌برمت تئاتر تا نمایش ببینی.
با نفوذی که پدرش داشت و با تحصیلات خود در دوره دبیرستان در وزارت دارایی مشغول به کار شد و همزمان در مدرسه هنرپیشگی نیز تحصیل می‌کرد.در نهایت در سال ۱۳۲۱ وقتی ۱۹ ساله بود بازیگری و نویسندگی را در تئاتر لاله زار شروع کرد و همان سال با نمایش «لیلی و مجنون» برای اولین بار روی صحنه رفت.پدرش، اما مخالف بازیگری اش شد و او مجبور بود پنهانی کار کند.
بیشتر بخوانید: سکانسی خاطره‌انگیز از سریال «خانه سبز» با بازی داریوش اسدزاده
در سال ۱۳۳۳ وقتی ۳۱ ساله شد بعد از سال‌ها تجربه بازی در تئاتر توانست با فیلم سینمایی «همسر مزاحم» اولین بار جلوی دوربین برود.
همزمان با کار دوم خود در سال ۱۳۳۵ به نام «کلاه غیبی» از طرف اداره کل هنرهای زیبا به عنوان نماینده ایران به فستیوال تئاتر پاریس رفت؛ او به مدت ۳ ماه از طرف ایران مشغول تحقیق در تئاتر پاریس شد.
بعد از بازگشت از فستیوال پاریس به شدت درگیر تئاتر شد و نزدیک به ۲۰۰ نمایشنامه کارگردانی و بازی کرد تا جایی که آوازه اش توجه هنرمندان آمریکایی را جلب کرد.
سال ۱۳۴۶ وقتی ۴۴ ساله بود به دعوت یکی از کمپانی‌های فیلمسازی راهی آمریکا شد و در فیلم «در آمریکا اتفاق افتاد» به کارگردانی جواد قائم مقامی بازی کرد.
بعد از تجربه بازی در آمریکا به ایران بازگشت و در سال ۱۳۵۱ وقتی ۴۸ ساله بود علاوه بر فعالیت‌های سینمایی به عنوان هیئت مدیره سندیکای سینمای ایران منصوب شد.
او در زمان اقامت خود در یک مغازه خواروبار فروشی و پمپ بنزین سرمایه گذاری کرد، اما در نهایت به دلیل عدم نظارت دچار ورشکستی شد.او بعد از ۱۱ سال زندگی در آمریکا سال ۱۳۶۵ به ایران بازگشت.
فرزندانش را از ۸ سالگی به آمریکا فرستاد. یکی از آنها ۵۰ سال و دیگری ۴۰ سال سن دارند.
بعد از بازگشت از آمریکا در سال ۱۳۶۶ با فیلم «گل مریم» به عرصه بازیگری بازگشت و با سریال «سمندون» سال ۱۳۷۴ به کارگردانی ناصر هاشمی وارد قاب تلویزیون شد.شهرتش اما بیشتر به دلیل بازی در «خانه سبز» سال ۱۳۷۵ است.
او بعد از سال‌ها فعالیت در سال ۱۳۷۹ به مدت یک سال رئیس انجمن بازیگران ایران شد و به مدت پنج دوره عضو داوران خانه سینما بود.
همچنین چندین کتاب در زمینه تاریخچه تئاتر به چاپ رسانده است که از جمله آن می‌تواند به کتاب «تماشاخانه تهران» و «سیری در تاریخ تئاتر ایران» اشاره کرد.
اسدزاده در سال ۱۳۹۱ وقتی ۸۹ ساله بود نشان درجه یک هنری را از محمود احمدی نژاد دریافت کرد و سال ها تئاتر و ادبیات تئاتر را در دانشگاه تهران تدریس می‌کرد.
او در مصاحبهای دلیل کم کاری‌اش را عوارض پیری عنوان کرده بود که دیگر توان کار کردن مانند گذشته را ندارد. از طرفی به فیلمنامه‌هایی اشاره کرد که انگیزه را برای بازی در او ایجاد نمی‌کند.
او آبان ۱۳۹۷ در سن ۹۵ سالگی به بیماری سرطان مثانه مبتلا شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. بعد از عمل مشخص شد به بیماری ذات الریه نیز مبتلا بود.
داریوش اسدزاده از تابستان ۹۸ نیز به دلیل ضعف جسمانی در بیمارستان بستری شد که امروز یکشنبه سوم شهریور دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام/
خدا رحمتشون کنه