به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، هیاهوی عجیبی عرش را فرا گرفته؛ زمزمه‌های حوریان بهشتی در وصف علی الاعلی (ع) فضا را عطر آگین کرده است. زمین و آسمان حمد و ستایش پروردگار عالمیان را بجا می‌آورند و بر پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) صلوات می‌فرستند. فرشته حق بر امین الله نازل شده و پیغامی را از جانب حق برای او به ارمغان آورده؛ بوی وصال مشام نبی اکرم (ص) را می‌نوازد. زمان! زمان عجیبی است، فضا! فضای عجیبی است و وصف آن بر زبان نمی‌گنجد. سرانجام در سال دهم هجری قمری زمان وصال یار رسید. عطر جنت وجود مبارک رسول خدا (ص) را عطر آگین کرده است و او برای پرواز ملکوتی اش آماده می‌شود.
قضیه غدیر، در سفر حجةالوداع پیامبر اکرم در غدیر خم اتفاق افتاد. از کاروان بزرگ مسلمانان که در این سفر با پیامبر حج گزارده بودند، بعضی جلو رفته بودند. پیامبر پیک‌هایی را فرستاد تا آن‌ها را به عقب برگردانند و ایستاد تا آن‌هایی که عقب مانده‌اند، برسند. اجتماع عظیمی در آن‌جا تشکیل شد.
بعضی گفته‌اند نود هزار، بعضی گفته‌اند صدهزار و بعضی هم گفته‌اند صدوبیست هزار نفر در آن اجتماع حضور داشتند. در آن هوای گرم، مردم ساکن جزیرةالعرب - که بسیاری از آن‌ها هم اهل بیابان‌ها و روستا‌ها بودند و به گرما عادت داشتند - طاقت نمی‌آوردند روی زمین داغ بایستند؛ لذا عباهایشان را زیر پاهایشان می گذاشتند تا طاقت بیاورند و بایستند.
در چنین شرایطی، پیامبر اکرم از جای برخاست. امیرالمؤمنین علیه‌الصلاةوالسلام را از زمین بلند کرد و جلوی چشم خلایق نگه داشت و فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه». پیامبر در این‌جا مسأله ولایت - یعنی حاکمیت اسلامی - را به طور رسمی و صریح مطرح می کند و امیرالمؤمنین را به عنوان شخص، معین و مطرح می نماید.
بنابراین، این روز، اولاً روز ولایت است؛ ثانیاً روز ولایت امیرالمؤمنین علیه‌الصلاةوالسلام است.
رهبرانقلاب ۱۳۷۹/۰۱/۰۶
انتهای پیام /
يَا اَبَا الْحَسَنِ، يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، يا عَلِىَّ بْنَ أَبيطالِبٍ، يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، إِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَهِ.
ای ابا الحسن، ای امیر المؤمنین، ای علی بن ابیطالب، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم، و به سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن.