کدام سوره یکی از گنج های عرش الهی است؟+صوت آیات

به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره فاتحه یا حمد نخستین سوره جزء یک ملقب به ام الکتاب از سوره‌های مکی است.

این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار بنا بر روایات، در معنا بزرگ و اساس قرآن است. سوره فاتحه در نماز‌های واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن توحید و سپاس خداوند است. نام اصلی این سوره به این دلیل که اولین سوره قرآن است و قرآن با آن آغاز می‌شود فاتحه الکتاب است؛ این سوره نخستین سوره کاملی است که بر پیامبر اسلام (ص) نازل شد ارزش و اهمیت خاص این سوره باعث شده بیش از بیست نام برای آن ذکر شود که مشهورترین آنها حمد، ام القرآن، سبع المثانی، کنز، اساس، مناجات، شفاء، دعا، کافیه، وافیه، راقیه (تعویذ کننده و پناه‌دهنده)

امام علی(ع) از پیامبر اسلام(ص) نقل می‌کند که سوره حمد از گنج‌های عرش الهی است و خداوند آن را به پیامبرش اختصاص داده است و او را با هیچ پیامبر شریک نساخت جز بسم الله که فقط آن را به سلیمان داد. پیامبر (ص) سورهٔ فاتحه را بهترین سوره قرآن دانسته و فرموده است: در تورات و انجیل و زبور و قرآن، سوره‌ای مانند آن نازل نشده است.

در فضیلت این سوره آمده است، نزول آن باعث عدم نزول عذاب بر امت اسلام خواهد شد. خواندن سوره حمد، پس از نماز‌های واجب، بر بالین بیمار و هنگام گذاشتن مرده در قبر، مستحب است هر کسی با اعتقاد به دوستی و پیروی محمد و آل پاکش بخواند در مقابل هر حرف آن حسنه‌ای به او عطا می‌کند که بهتر است از دنیا و آنچه در آن هست بنا بر حدیث دیگری از پیامبر (ص) ثواب قرائت سوره فاتحه برابر با ثواب قرائت دو سوم قرآن و ثواب صدقه‌دادن به همه مومنان است. امام جعفر صادق (ع) هم درباره سوره فاتحه فرموده است که هر کس آن را قرائت کند، خداوند راه رسیدن به خیر دنیا و آخرت را برای او باز می‌کند همچنین فرموده است که اسم اعظم خدا در این سوره تقسیم شده است.

شیخ مفید در کتاب اختصاص حدیثی نقل می‌کند که در آن، پیامبر (ص) در پاسخ به پرسشی درباره پاداش قرائت سورهٔ فاتحه، ثواب آن را برابر با پاداش قرائت همه کتاب‌های آسمانی معرفی کرده است.

فایل صوتی تلاوت آیاتی از سوره حمد با صدای جعفر فردی

متن آیاتی از سوره حمد همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اَلْحَمْدُ لِلَّـهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾

ستایش خدا را که پروردگار جهانیان (٢) 

الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ ﴿٣﴾

خداوند رحمتگر مهربان (٣)

مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿٤﴾

مالک و پادشاه‏ روز جزا است‏ (٤)

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿٥﴾

تو را مى‏ پرستیم تنها و بس، بجز تو نجوییم یارى ز کس (٥)

اهْدِنَا الصِّرَ‌اطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿٦﴾

به راه راست ما را راهبر باش (٦)

صِرَ‌اطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿٧﴾

راه آنهایى که برخوردارشان کرده ‏اى همانان که نه درخور خشم ‏اند و نه گمگشتگان (٧)

انتهای پیام/