به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی در کلیشه رادیوگرافی یکی از مهره‌های کمر نسبت به مهره پایینی به جلو یا عقب رانده شده باشد به این پدیده سرخوردگی یا لغزندگی مهره اطلاق می‌شود.
نکته قابل توجه این است که در کلیشه رادیوگرافی بیمار، یک ترک خوردگی یا شکستگی وجود دارد که می‌تواند بر اثر وارد شدن ضربه به ستون فقرات مانند زمین خوردن، تصادفات رانندگی و آسیب‌های ورزشی ایجاد شود.
وراثت و ضعف قسمت میانی مهره‌های کمری و بروز شکستگی علت دیگر سرخوردگی مهره است. پوکی استخوان هم از علل زمینه‌ای این مشکل است. اما افرادی که سرپا ایستادن طولانی یا سابقه بیش از حد صاف کردن تنه و ستون فقرات را در فعالیت‌های خود داشته‌اند نیز در معرض خطر این آسیب هستند.
آرتروز و تخریب مفاصل پشتی ستون فقرات کمر هم از دلایل مهم دیگر سرخوردگی مهره است. در چنین مواردی بیمار با مراجعه به فیزیوتراپی و پس از ارزیابی اولیه و بررسی کلیشه‌های رادیوگرافی، ضمن تجویز کمربند‌های مناسب به منظور تأمین ثبات لازم برای ستون فقرات کمری، تمرین‌های ثبات‌دهنده و تقویت عضلات مرکزی را آموزش می‌بیند تا توازن و هماهنگی این عضلات برای ایجاد ثبات و جلوگیری از جابه‌جایی بیشتر حاصل شود.
فیزیوتراپیست به بیمار می‌گوید چه فعالیت‌هایی برای او خطرناک است و باعث لغزندگی بیشتر مهره‌های کمر روی هم می‌شوند. به عنوان مثال بیمار از حرکت‌هایی که در آن‌ها تنه بیش از حد صاف می‌شود، منع‌می‌شود و بر تقویت عضلات شکم و تمرین‌هایی که در آن خم شدن ستون فقرات وجود دارد، تأکید می‌شود. در عوض کشش عضلات فیله و باسن و آموزش تمرین‌های ویلیامز در دستور کار فیزیوتراپی این بیماران قرار دارد.
شنای قورباغه که در آن مرتبا صاف شدن تنه تکرار می‌شود، ورزش مناسبی برای بیماران با سرخوردگی مهره نیست و باعث عود علائم بیمار می‌شود. در صورتی که سرخوردگی مهره درجه ۳ باشد و ثبات لازم برای ستون فقرات با کمربند طبی مخصوص و تمرین درمانی فیزیوتراپی فراهم نشود، درمان جراحی و فیکس کردن ستون فقرات با استفاده از پیچ و پلاک مطرح می‌شود.
منبع: روزنامه جام جم
انتهای پیام/