این تلسکوپ دارای آینه‌ای ۴۰ متری است، اما گروهی از دانشمندان اعلام کرده اند ابعاد آینه آن می‌تواند به ۱۵۰ متر برسد. اما دانشمندان در نظر دارند در طرحی منحصربه فرد از جو زمین مانند نوعی لنزی طبیعی برای جمع آوری و تمرکز نور استفاده شود.
در این طرح یک تلسکوپ فضایی یک متری در آن سوی کره ماه قرار می‌گیرد و می‌تواند با استفاده از حلقه جوی در حاشیه کره زمین و متمرکز کردن پرتو نور سبب درخشندگی اشیای کم نور و امکان رصد اجرام آسمانی تا هزاران برابر بیشتر شود.
کارشناسان اعلام کرده اند انجام این طرح منحصربه فرد است، اما نیاز به مطالعه و پژوهش فراوان دارد. پیش تر نیز دانشمندان درنظر داشتند از خورشید مانند لنز بزرگنمایی برای رصد اجرام آسمانی استفاده کنند، اما برای این کار به وجود تلسکوپی در فاصله‌ای بسیار دور از زمین نیاز است.
دانشمندان محاسبه کرده بودند که آشکارساز باید ۵۵۰ برابر فاصله زمین تا خورشید (نزدیک به سیاره نپتون) قرار گیرد و این کار به دلیل هزینه‌های بالا و زمان بر بودن هرگز به نتیجه نرسید.
برای استفاده از زمین برای بزرگ نمایی باید تلسکوپ آشکار ساز در فاصله ۱.۵ میلیون کیلومتری از زمین قرار گیرد تا بتواند به رصد بپردازد. در مدار استراتسفر کره زمین، ابر وجود ندارد و پرتور‌های نور دریافتی تلسکوپ از ارتفاع ۱۳.۷ کیلومتری جو زمین عبور خواهند کرد.
تنها وجود یک تلسکوپ یک متری در فاصله مورد نظر کافی است تا بتواند درخشندگی اجسام را به حدود ۲۲.۵۰۰ برابر درخشندگی اولیه خود تبدیل کند.
استفاده از این روش برای رصد اجرام آسمانی، معادل استفاده از یک تلسکوپ بر روی زمین با آینه‌ای ۱۵۰ متری است.
این طرح منحصربه فرد Terrascope نام گذاری شده است.
منتقدان به این طرح اعلام کرده اند امکان دارد تصویر به دست آمده از بزرگنمایی به وسیله کره زمین، مبهم و نامشخص باشد.
منبع: sciencemag
انتهای پیام/
تبدیل کره زمین به لنزبزرگنمایی تلسکوپ فضایی