به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حسین آهی شاعر، پژوهشگر و گوینده رادیو در سوم آذرماه ۱۳۳۲ متولد شد. او در سال های اخیر دچار بیماری سرطان شده بود و عصر روز سه شنبه ۸ مرداد ماه بر اثر عوارض ناشی از بیماری سرطان غدد لنفاوی، دار فانی را وداع گفت. این شاعر سعی کرد در کار خود کم نظیر باشد و همین امر باعث شد طرفداران زیادی داشته باشد.
رضا اسماعیلی شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره این هنرمند گفت: پیش از بیان هر نکته دیگری درباره حسین آهی باید گفت که او از چهره‌های شاخص و بی‌نظیرمان در علم عروض بود. بزرگانی مانند استاد شفیعی کدکنی، استاد بهاءالدین خرمشاهی و مهدی اخوان ثالث زبان به تحسین او گشوده اند.
وی با بیان اینکه او علاوه بر علم عروض به عنوان یک ادیب، شاعر، محقق، پژوهشگر و مجری توانا بود، گفت: او اشراف گسترده‌ای بر ادبیات سنتی و کلاسیک داشت و با نمونه‌های فاخر و شاخص ایران زمین هم آشنایی داشت.
اسماعیلی افزود: در اشعار استاد آهی آشنایی داشتن با شاعران فاخر ایران زمین و تاثیر آثار آن‌ها دیده می‌شود، زبان آثارش زبانی باصلابت بود چرا که مضامین فاخر، ارجمند و انسانی را در آثارش می‌بینیم. او انسان وارسته و برجسته‌ای بود عزت نفس و مناعت طبع داشت.
این شاعر ادامه داد: او از حضور در مجامع ادبی پرهیز می‌کرد، دوست داشت خلوتی داشته باشد و در این خلوت به پژوهش و تحقیق بپردازد. به ندرت دعوتی را می‌پذیرفت. او در سال‌های اخیر در ماهنامه حافظ مقالاتی منتشر کرد البته در حوزه نسخه شناسی هم مقالاتی داشت.
اسماعیلی از تالیف‌های متعدد حسین آهی در علم عروض و قافیه و انتشار حاصل تحقیقاتش در مجله سروش در اوایل انقلاب گفت: او چند کتاب در علم عروض منتشر کرده است و پژوهشگران می‌توانند کتاب‌های آهی را تهیه و مطالعه کنند. البته مقالات زیادی در حوزه فرهنگ و ادبیات فارسی هم تالیف کرده است.
وی ادامه داد: امروز درگذشت این استاد جای خسران بزرگی برای زبان و ادبیات فارسی دارد اگرچه استاد آهی از شهرت پرهیز می‌کرد و دوست داشت در خلوت به کارش بپردازد، اما امروز وظیفه ما این است که در معرفی او کوتاهی نکنیم و از شخصیت علمی و فرهنگی استاد آهی رونمایی کنیم.
امید صباغ نو شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: استاد آهی همیشه از حاشیه به دور بود فقط کار خاص خودش را می‌کرد. وقتی می‌گویم کار خاص خودش یعنی کاری که مختص خودش بود و تنها او می‌توانست انجام دهد. تصحیحی که برای دیوان حافظ انجام داده بود و ضعف تالیف‌هایی که از این شعر‌ها در آمده است منتشر و چاپ نشد اگرچه کار او بسیار خوب بود.
وی افزود: اطلاع دارم استاد آهی قبل از فوتش با یکی از ناشران صحبت کرده و آثارش را به او واگذار کرده است که به زودی این آثار منتشر می‌شود، اتفاق، اتفاق بسیار بزرگی بود؛ اطلاعاتی که در زمینه شعر داشت دست چندین و چند نسل را گرفته است. همه ما در دوران نوجوانی عاشق این بودیم که استاد شعرهایمان را بخواند و تصحیح کند. بسیاری از ما را به جامعه شعری معرفی کرد غلط هایمان را می‌گرفت و با نکته سنجی و ریزبینی شعرهایمان را بررسی می‌کردند.
این شاعر با بیان اینکه استاد آهی در زمینه شعر هیچ تعارف و رفاقتی با شاعران نداشت و موشکافانه شعر‌ها را بررسی می‌کرد، گفت: حتی یک کلمه در شعر باعث می‌شد استاد آهی ساعت‌ها با ما بحث کند و از ما درباره دلیل آوردن آن کلمه در شعر بپرسد؛ در کنار همه این‌ها یک آدم خاص، بی ادعا و دوست داشتنی بود. هیچ وقت انگ چیزی به او نخورد و نمی‌توان گفت استاد آهی به گروه خاصی گرایش داشت اهل باندی نبود و خود خودش بود بطوریکه هرکسی حتی یکبار او را می‌دید عاشقش می‌شد.
صباغ نو از تبحر زیاد حسین آهی در زمینه عروض و قافیه گفت: کتاب استاد آهی یکی از کتاب‌های مرجع در زمینه ادبیات است. آن اطلاعاتی که در زمینه صنایع ادبی داشتند، بسیار موثر بود. البته این مطالب را به شاعران زیادی یاد دادند و همه ما در زمینه عروض و قافیه به طور ظاهری و زمینه‌های دیگر شعر به طور باطنی از او یاد گرفتیم. مطالب زیادی از او درباره اختیارات شاعری آموختیم و بسیاری از مواقع با ما یکی دوساعت بحث می‌کردند تا ما را قانع کنند؛ این خصوصیتی است که در هرکسی وجود ندارد چرا که هر کسی برای آموزش به شاعران جوان وقت زیادی نمی‌گذارد تا مطالب را به او عمقی یاد بدهد.
صابر قدیمی شاعر و طنزپرداز در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: به اعتقاد من مهمترین خصوصیت جناب آهی در کنار اینکه دانشمند بزرگی در بحث ادبیات، فنون بلاغت و عروض بود، انسانیت و شریف بودنش بود که او را از دیگران متمایز می‌کرد. در سال‌های اخیر هیچ کس را ندیدم که تا این حد خاضعانه برخورد و شرافتش را حفظ کند.
وی افزود: قدرت بداهه گویی آهی در مجلس‌هایی که شرکت می‌کرد و یا در پیامک‌ها دیده می‌شود. او به هر مجلسی می‌رفت در آن مجلس بداهه‌ای می‌سرود. این اواخر که احوالشان مساعد نبود وقتی به او گفتم می‌خواهیم خدمت برسیم گفت همیشه بشارت دهنده و شادی دهنده به مردم بودم برای همه آرزوی سلامتی داشتم به همین دلیل دوست ندارم کسی مرا در این حال بیماری ببیند.
این شاعر با اشاره به اینکه مجموع انسانیت، بزرگواری و شرافت استاد آهی در کنار تسلط بی نظیرشان در بحث‌های ادبی او را از سایرین متمایز می‌کرد، اظهار کرد: در حدود ۲۰ سالگی یکی از کتاب‌های بزرگ ادبی را با عنوان «دره نادره» از عربی به فارسی ترجمه کرد و از دست یکی از مسئولان در آن سال‌ها جایزه گرفت وی علاوه بر زبان انگلیسی به عربی، آلمانی و فارسی تسلط داشت. مسئولان ما به فکر باشند افرادی مانند آهی به راحتی کوهی از دانششان را زمین گذاشتند تا جوانتر‌ها بهتر بتوانند از محضرشان استفاده کنند.
قدیمی ادامه داد: از ویژگی‌های استاد آهی می‌توان به مهربانی و بزرگواری ایشان اشاره کرد. وی به همه یکسان نگاه می‌کرد برایش تفاوتی نداشت فرد مقابلش استاد دانشگاه یا علاقه‌مند به ادبیات باشد؛ با همه صمیمی بود. هیچ وقت به کسی از بالا نگاه نکرد باوجود اینکه دانش زیادش و جایگاهش در ادبیات می‌توانست اینگونه باشد. وی شخصیت زرویی نصر آباد را به یادم می‌آورد. جای کسانی، چون استاد آهی، افشین یداللهی و استاد زرویی نصرآباد که در این سال‌ها از دست دادیم به راحتی پرنمی شود.
انتهای پیام/