رایزنی با رئیس جمهور، رئیس مجلس و وزیر امورخارجه ونزوئلا از دیگر برنامه‌های سفر دیپلمات ارشد کشورمان به کاراکاس بود. او سپس به منظور ملاقات با مقامات نیکاراگوئه و بولیوی عازم این دو کشور شد.
عبدالحمید شهرابی کارشناس آمریکای لاتین در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اثرات سفر ظریف به آمریکای لاتین، اظهار کرد: اثر گذار بودن سفر وزیر امور خارجه کشورمان را می توانیم به خوبی در رفتاری که مقامات آمریکایی در قبال ایران از خود نشان دادند مشاهده کنیم؛ چراکه جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در پیام توییتری اینطور گفت که «چیزی به من می‌گوید ظریف در کاراکاس به عنوان مهمان رژیم نامشروع مادرو، خودش را در خانه حس کرده است».
وی افزود: مایک پنس، معاون ترامپ هم در سخنانی کینه توزانه نسبت به گسترش روابط کشور ما با آمریکای جنوبی اظهار کرد که «سفر ظریف به ونزوئلا، نشانه گسترش فعالیت‌های بی‌ثبات کننده ایران است». در حقیقت با توجه به این اظهارات مقامات آمریکایی به وضوح می توان به ناراحتی کاخ سفید از سفر آمریکای جنوبی ظریف پی برد.
شهرابی با بیان اینکه سفر وزیر امور خارجه ما به سه کشور جبهه مقاومت آمریکای لاتین، در شرایطی که اقدامات تهاجمی آمریکا علیه ایران و این کشورها تشدید شده است، قطعا با پیام روشنی همراه است، گفت: در حقیقت ایران به دنبال گسترش روابط خود با کشورهایی است که در مقابل سلطه طلبی ایالات متحده ایستادگی می کنند و عصبانیت مقامات آمریکایی نشان می دهد که آنها این پیام را به درستی درک کرده اند.
کارشناس مسائل آمریکای لاتین خاطرنشان کرد: روابط ایران با کشورهای آمریکای لاتین را نمی توان صرفا در قالب یک سفر بررسی کرد، بلکه باید دید که این کشورها در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چه جایگاهی را به خود اختصاص داده اند.
وی افزود: باید منافع و دشمن مشترک ایران با ونزوئلا، نیکاراگوئه و بولیوی را شناخته و این واقعیت را درک کنیم که این سه کشور جزء معدود دولت هایی هستند که به دلیل مقاومت در مقابل نظام سلطه مثل ایران، تحت هجمه ایالات متحده آمریکا قرار دارند. در همین راستا اگر اهمیت حمایت مستمر کشورهای جبهه مقاومت آمریکای لاتین از مواضع به حق ایران در مجامع بین المللی را تشخیص دهیم، برایمان روشن می شود که باید روابط مان با آمریکای جنوبی از نوع استراتژیک باشد.
شهرابی تصریح کرد: درحال حاضر سطح روابط ما با کشورهای آمریکای لاتین به ویژه در حوزه همکاری های اقتصادی، به هیچ وجه مطلوب نیست، البته طبق گزارشات وزارت امور خارجه در جریان سفر اخیر ظریف، موافقت نامه هایی در زمینه همکاری های صنعتی و فن آوری به امضاء رسیده است که دستاورد مثبتی برای ما محسوب می شود، ولی قطعا طرفین ظرفیت های همکاری زیادی دارند که از آن استفاده نکردند.
کارشناس مسائل آمریکای لاتین با اشاره به فعالیت هایی که برای ارتقا روابط اقتصادی و سیاسی بین ایران و سه کشور آمریکای لاتین باید انجام داد، تأکید کرد:دو عنصر اساسی برای گسترش روابط با آمریکای لاتین نیاز است، در ابتدا تشخیص اهمیت این روابط به عنوان روابط استراتژیک و دیگری اراده سیاسی برای گسترش و تعمیق این روابط ضروری است، لذا با این دو عنصر زمینه برای انجام تمامی اقدامات لازم فراهم می شود.
وی ادامه داد: ظرفیت های فنی_مهندسی، توانمندی های ایران در حوزه های فن آوری و صنعت قابلیت عرضه در بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین از جمله ونزوئلا، بولیوی و نیکاراگوآ را دارند، ولی تاکنون بخش بسیار ناچیزی از ظرفیت‌های ما، به ویژه در دولت دهم و یازدهم مورد استفاده قرار گرفته است.
شهرابی افزود: در حقیقت دولت روحانی فعالیت هایی برای گسترش روابط و استفاده مثبت از ظرفیت های موجود درکشور انجام داده است که نمی توان آنها را نادیده گرفت، ولی با این حال بین آنچه که باید انجام شود و آنچه صورت گرفته فاصله بسیار زیادی وجود دارد.
کارشناس مسائل آمریکای لاتین خاطرنشان کرد: به نظر من بایدتعصبات سیاسی و جناحی را کنار گذاشت و قبول کرد که کارنامه ما در منطقه آمریکای لاتین، به خصوص در کشورهای جبهه مقاومت، به سختی قابل دفاع است چراکه تنها با سفرهای دیپلماتیک، امضای برخی تفاهمنامه ها و همکاری های مقطعی نمی توان انتظار تعمیق روابط را داشت بلکه باید در نگاه و عملکرد خود تغییراتی ایجاد کنیم.
وی ادامه داد: در واقع در مسیر توسعه روابط با کشورهای آمریکای لاتین موانعی مانند تحریم وجود دارد ولی این موانع در صورت اراده سیاسی لازم، بی اهمیت می شود و تا حد قابل توجه می تواند کاهش یابد، چرا که برخلاف بسیاری از دولت ها زیر سلطه واشنگتن، کشورهایی مثل ونزوئلا و بولیوی برای ارتقای روابط خود با ایران بر اساس منافع ملی شان و مستقل از امیال حکومت ایالات متحده تصمیم می گیرند.
شهرابى با اشاره به اهمیت بالاى روابط با کشورهاى آمريكاى لاتين، تاكيد كرد: اهميت اين روابط به حدى است كه علاوه بر ضرورت نقش آفرینی دولت، مشارکت سایر نهادهای حکومتی و مردمی را هم لازم دارد، البته در زمینه همکاری های بین المللی و حمایت از کشورهای جبهه مقاومت تجربیات گرانبهایی در لبنان، عراق و سوریه داشته ایم که قطعا می تواند در زمینه ارتقا روابط ما با کشورهای مورد بحث در آمریکای جنوبی بسیار سودمند باشد.
كارشناس مسائل آمريكاى لاتين در پايان تاكيد كرد:در حقيقت بر خلاف تبلیغات مغرضانه نظام سلطه ايالات متحده آمريكا، حضور ایران در منطقه غرب آسیا بیشتر از این که نظامی باشد، سیاسی بوده و شامل ساختارسازی و کمک به سازماندهی مردمی می شود.
انتهاى پيام/