به گزارش خبرنگار
حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، طبق آمار، حدود ۳۵ درصد از فارغ التحصیلان دانشگاهها بیکار هستند. داشتن یک شغل با درآمد مناسب، ایده آل بسیاری از جوانان است، جوانانی که از همان دوران کودکی سالها تحصیل کردند و برای آینده شان برنامه ریزی کردند، پشت
کنکور ماندند و دوباره درس خواندند تا در رشته مناسبی در دانشگاه تحصیل کنند.
دانشگاه یکی از مکانهایی است که افراد قبل از ورود به آن به آینده شغلی در رشتهای که در آن تصمیم به تحصیل دارند فکر میکنند و رویاهای خود را با آن میسازند. رشتهای که برای قبولی در کنکور ظرفیت دارد و پذیرش آن به تعداد نیاز بازارِ کار باید باشد اما این روزها که تب
نتایج کنکور داغ است و دانشگاهها هم برای برنامه ریزی سال جدید آماده میشوند. پشت کنکوریها هم با اعلام نتایج کنکور سراسری انتخاب رشته میکنند و با توجه به رشته قبولی خود وارد دانشگاه میشوند، دانشگاهی که آینده خود را به تحصیل در آن رقم میزنند.
آیندهای که برای آن برنامه ریزی میکنند و وقت میگذرانند تا در پایان فراغت از تحصیل به شغل دلخواه خود برسند و شاغل شوند اما همه دانشجویان فارغ التحصیل با وجود تعداد زیاد دانشجویان تحصیل کرده و ظرفیت بالای پذیرش دانشگاهها آیا متناسب با رشتهای که تحصیل کردهاند شاغل میشوند؟.
این موضوعی بود که باعث شد که به سراغ چند نفر از
فارغ التحصیلان برویم و با آنها گفت و گویی داشته باشیم.
حمید، یکی از فارغ التحصیلان رشته برق مخابرات در یکی از دانشگاههای غیر انتفاعی گفت: اکنون بیکار است و به هر جایی برای کار میرود او را نمیپذیرند.
وی ادامه داد: این مشکل از دانشگاه هاست که مهارتهای عملی لازم را به آنها ارائه نمیدهند که بعد از فارغ التحصیلی بتوانند متناسب با رشته تحصیلی که خواندند، کار کنند.
علی، فارغ التحصیل رشته معماری هم گفت: برایم سخت است که بعد از چند سال درس خواندن، حالا بیکارم و مجبورم شغلی را پیدا کنم که متناسب با رشته تحصیلی من نیست.
این گفت وگوها باعث شد که ما این موضوع را با دو نفر از رؤسای دانشگاهها در میان بگذاریم.
ذاکری، رئیس دانشگاه علم و صنعت درباره پذیرش دانشگاهها و خروجی آن برای بازار کار گفت: این رسالت وزارت علوم هست که کیفیت تحصیلی و آموزش دانشگاهها را باید ارزیابی کنند.
بیشتر بخوانید: تصویب ۶ برنامه درسی جدید در دستور کار دانشگاه علمی و کاربردی
وی ادامه داد: البته این موارد اشاره شده در خصوص دانشگاههای سطح یک و دانشگاههای برتر کشور وجود ندارد .
ذاکری افزود: تمام توان دانشگاههای سطح یک بر این است که در حوزه آموزش، آموزشهایی که میتواند مهارتهای جنبی را به دانشگاه منتقل کند و بعد از فراغت از تحصیل بتواند از این مهارتها استفاده کنند، در برنامه دانشگاهی قرار میگیرد.
رئیس دانشگاه علم و صنعت در خصوص بحث
مهارت آموزی در دانشگاهها گفت: دانشگاه علم و صنعت از قدیم کارگاههای اضافی و خاصی دارد که دانش آموختگان بایستی پس از گذراندن این کارگاهها، بیرون بروند.
وی ادامه داد: علاوه بر واحدهای مصوب آزمایشگاهی، کارگاههای خاصی وجود دارد. به همین دلیل فارغ التحصیلان علم و صنعت را در بین دانش آموختگان قدیمی اگر پرس و جو کنید اصطلاح آچار به دست بودن دانش آموختگان را مطرح میکنند و به این معنی است که قطعا کارگاههای خاصی از بدو شکل گیری دانشگاه علم و صنعت طراحی شده است و کماکان ادامه دارد.
رئیس دانشگاه علم و صنعت گفت: البته این که توانستیم شرایط را حفظ کنیم یا ارتقا بدهیم اینها بحثهایی است که فکر میکنم با شرایط ایدهآل فاصله داریم.
همچنین سلیمی، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی نیز اظهار کرد: دانشگاههای دولتی زیر نظر وزارت علوم فقط ۱۵ درصد صندلیهای دانشگاهها در اختیارشان قرار دارد و این مقدار حتی کمتر از نیاز بازار کار است.
وی افزود: تورمی که در حوزه صندلیهای دانشگاهی و عدم تناسب آن با بازار کار ایجاد شده مربوط به شیوههای دیگر دانشگاهی است و البته که دانشگاههای برتر و دانشگاههای سطح بالای دولتی اصلا پدیدهای به نام تورم صندلیها در درونشان نیست.
سلیمی افزود: رقابت زیاد دانشجویان برای ورود به همین دانشگاهها است که تقریبا تعداد تربیت نیروی آنها برابر است با نیازهایی که حتی دستگاههای دولتی دارند.
رئیس دانشگاه علامه بیان کرد: اگر بتوانیم در شیوههای دیگر تجدید نظر کنیم دانشگاههای دولتی، نه ظرفیت بالا و نه مشکل اشتغال دارند.
وی افزود: مخصوصا اکنون که دورههای مهارتی در دانشگاه علامه طباطبایی اوج گرفته است، سالانه ۷۰۰۰ نفر از دانشجویان علاوه بر تحصیلات آکادمی، دوره مهارت خاصی با توجه به نیاز اشتغال در بازار میبینند.
۳۵ درصد بیکاران کشور، فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند
طبق آخرین آمارها حدود ۳۵ درصد بیکاران در کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل میدهند، دانشجویانی که سالها به امید شغلی مناسب در دانشگاههای مختلف تحصیل کردند. این موضوع که چرا برخی از دانشگاهها ساماندهی و برنامه ریزی مناسبی در پذیرش دانشجوها و گرایش در رشتهها با توجه به بازار کار ندارند، باعث شد با مشاور وزیر علوم گفت و گویی داشتیم.
وحید احمدی، مشاور وزیر علوم با اشاره به این که صندلی دانشگاهها زیاد است و از آن طرف خروجی برای بازار کار وجود ندارد،گفت: یکی از بحثهای اساسی که چند سال اخیر مطرح شده و الان هم در وزارتخانه به طور جدی مطرح است و شورای عالی فرهنگی هم به عنوان مصوبه که در ۳ سال گذشته تصویب کردند؛ بحث آمایش یا آموزش عالی است.
وی ادامه داد: آمایش و آموزش عالی یعنی این که چه رشته ها، دروس، محتوا مراکز پژوهشی و مراکز دانشگاهی ایجاد کنیم که منجر به انجام مأموریت کشوری شود.
مشاور وزیر علوم بیان کرد: مأموریتهایی به موسسات و دانشگاه های علوم پزشکی زیرمجموعه وزارت علوم داده شده تا به بررسی این مساله بپردازند که ظرفیت پذیرش چه رشتههایی باید کاهش یابد و چه مراکز دانشگاهی باید تجمیع شوند؛ البته مراکز دانشگاهی حذف نمی شوند بلکه هم افزایی خواهند داشت.
احمدی گفت: امیدواریم مصوبه یا قانون آمایش آموزش عالی که در شورای انقلاب فرهنگی تصویب شده و وزارت علوم هم به طور جدی به دنبال اجرای آن است، عملی شود؛ چرا که بخشی از این مصوبه در ارتباط با رشتهها و میزان ظرفیت پذیرش، اشتغال و نیازهای ملی و منطقهای در کشور است.
احمدی با اشاره به باشگاه مهارت در برخی دانشگاهها اظهار کرد: یکی از برنامههای اساسی که شاید نقطه ارتباطی دانشگاه با حوزه کار است بحث مهارت افزایی است.
وی ادامه داد: البته این اشتباه را نکنیم که وزارت علوم مسئول همه مسائل است که حرفه را به دست آورد و باید فضا را آماده کنیم.
احمدی افزود: در محیط دانشگاهها این فضا سازیها در دانشگاههای بزرگ و بعضی از دانشگاههای تهران و همچنین در دانشگاههای شهرستانها در حال انجام است.
وی با تکید براینکه یکی از معضلات ما کم توجهی به آموزشهای مهارتی است، گفت: کارخانجات و مراکز تولیدی همه نیاز به مقطع دکتری و کارشناسی ارشد ندارند؛ ما به نقش مهارت در اشتغال به کار جوانان بی توجه هستیم.
این مقام مسئول ادامه داد: طبیعی است که همه کسانی که وارد مقطع دکتری میشوند در دانشگاه صاحب کرسی و پست نمیشوند، پس طبیعی است که اکثر فارغ التحصیلان دکترا، بدون شغل خواهند بود.
مشاور وزیر علوم در پایان گفت: بنابراین باید در زمینه فرهنگ جامعه کار کنیم که آن را به سویی ببریم که جوانها تنها برای آینده شغلی با تحصیلات بالا فکر نکنند . باید برای تربیت افرادی که میتوانند، وارد صنعت شوند، تلاش کنیم.
حال باید دید تا چه زمانی برنامه ریزیها برای پذیرش دانشجوها و آینده شغلی آنها به شکل مناسب صورت میگیرد یا خیر.
انتهای پیام/