به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، میزان فروش «خاطرات سفیر» اثر نیلوفرشادمهری به ۱۴۵ هزار نسخه رسید.
روایت خانم شادمهری در این کتاب خواننده را با نگارشی صمیمی و ساده به خوابگاهی در پاریس می‌برد و او را با رویدادها، تجربه‌ها و خاطراتش شریک می‌کند.
«خاطرات سفیر» خاطرات دختر مسلمانی در کشور فرانسه است هرچند او برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری به این کشور سفر کرده است. در حقیقت سفیر برای دفاع از حقیقت اسلام است. رویارویی او با آدم های مختلف، داستان را برای خواننده اثر جذاب می کند. در کتاب خاطرات سفیر روایت هایی از قبول نشدن شخصیت اصلی داستان در بهترین دانشگاه فرانسه تنها به دلیل حجابش تا دست ندادنش با سرشناس ترین استادان مرد و برگزاری دعای عهد در خوابگاهش همراه با خواندن دعای کمیل را برای یکسلیم النفس می خوانیم.
شادمهری در این کتاب، حدود سی خاطره را بیان کرده و توضیح داده که این مجموعه در واقع بخش اندکی از تمام خاطراتش است و ابراز امیدواری کرده بتوانند فصل‌های بعدی این کتاب را نیز بنویسد.
بارزترین موضوع کتاب خاطرات سفیر موضوع حجاب است و اینکه نیلوفر شادمهری چگونه باید با مردان مواجه شود و این موضوع به تناوب تا آخر کتاب همراه با تجربیات مختلف نویسنده، خواننده را با خود همراه می‌کند. آن‌چنان‌که موضوع کناری حجاب یعنی دست دادن با مردان تذکر داده می‌شود و صد البته نوع پوشش دانشجویان فرانسوی یا غیر فرانسوی و نیز مردم فرانسه را نقد می‌کند
رهبر انقلاب چندی پیش در جریان یکی از دیدارها گفتند: «کتاب خاطرات سفیر را توصیه کنید که خانم‌هایتان بخوانند.»
برشی از کتاب را در اینجا می خوانیم :
«یه دفعه چشمم به یه اتوبوس افتاد که جلوی روی همه اومد و صاف وایساد توی ایستگاه.
راننده اتوبوس رو خاموش کرد و سوت زنان از اتوبوس پیاده شد.
رفتم جلو، سلام کردم و گفتم: "عذر می‌خوام. امروز اتوبوس نیست"
گفت: "نه، امروز اعتصابه"
دوست داشتم بدونم اعتصاب برای چیه؛ به خصوص که داشتم متضرر می‌شدم و ناخواسته در زنجیره نتایج اعتصاب دخیل شده بودم.
گفتم: "ببخشید ... می‌شه بدونم برای چی راننده‌ها اعتصاب کردند؟"
راننده اتوبوس یه نگاهی به من انداخت و گفت: "این یه موضوع ملّیه. به خارجیا ارتباطی نداره."
(آفرین ورپریده! از این حس ملی گرایی‌ات خیلی خوشم اومد بی‌تربیت) خب، دیگه چی باید می‌گفتم؟ هیچی! اما واقعا این حس دوگانه‌ای که توی پرانتز نوشتم سراغم اومد. اگرچه جواب بی‌ادبانه‌ای بود، آفرین به این شخص که علیه دولتش هم که تحصن می‌کنه وقتی مقابل یه خارجی قرار می‌گیره بهش حق نمی‌ده که بخواد حتی وارد دعواهای ملی بشه. واقعا از این کارش خیلی خوشم اومد. من اگه جای رئیس‌اش بودم حتما تشویق‌اش می‌کردم.»
انتهای پیام/