وی با اشاره به اینکه پارگی عروق موجود در ریشه عنبیه (قسمت رنگی چشم) علت اصلی این بیماری محسوب میشود، گفت: بعضی از ضایعات مادرزادی چشمی هم میتواند در کودکی باعث بروز هایفمای خود به خودی شوند.
یادگاری درباره علائم و نشانهها بروز این عارضه بیان کرد: تاری دید، درد چشم، مشاهده رسوب خون در داخل چشم از شایعترین علل بروز این بیماری به شمار میرود.
وی درباره راههای درمان هایفما اظهار کرد: در صورتی که هایفما به دلیل بیماری سیستمیکی که تظاهرات داخل چشمی دارد مثل دیابت ایجاد شده باشد، درمان بیماری زمینهای جز اصلی اقدامات درمانی را تشکیل میدهد.
این متخصص چشم پزشکی افزود: نکته مهم در درمان هرنوع هایفما، استراحت مطلق در بستر به حالت نیمه نشسته است که باعث رسوب خون، پیشگیری از عود خونریزی و تسریع در جذب لخته خون میشود همچنین تماشای تلویزیون و مطالعه کردن بی خطر هستند.
یادگاری با اشاره به اینکه مدت زمان استراحت حداقل پنج روز است و پس از این دوره میتوان فعالیتهای عادی روزمره را به تدریج از سر گرفت، اضافه کرد: درمان هایفما عمدتا دارویی است ولی در موارد خاصی ممکن است اقدامات جراحی نیز انجام شود؛ استفاده از آسپرین در این دوره مجاز نیست ولی برای کاهش درد میتوان از استامینوفن استفاده کرد.
این متخصص تصریح کرد: استفاده از سایر داروهای ضد انعقادی مثل وارفارین باید تحت نظر پزشک انجام شود و لازم است در دوران استراحت از بروز هر نوع ضربهای به چشم جدا پرهیز شود ؛ برای این منظور گذاشتن پوشش پلاستیکی روی چشم آسیب دیده الزامی است.
وی با اشاره به مراقبتهای ویژه چشم بیماری که یک بار دچار هایفما شده است، متذکر شد: این فرد باید در تمام طول عمر خود مانع از وقوع آسیب مجدد به چشم شود به همین دلیل ادامه فعالیتهای ورزشی که ممکن است همراه با ضربات وارده به ناحیه چشم باشند (مانند ورزشهای رزمی) توصیه نمیشود.
یادگاری بیان کرد: علاوه بر این، چشم آسیب دیده همواره حساستر از چشم سالم خواهد بود به همین دلیل حتی اگر ضربهای جزیی به چشمی که سابقه هایفما دارد وارد شد باید جدی گرفته شود و در اسرع وقت مورد معاینه قرار بگیرد.
انتهای پیام/