به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، محمدحسین هوشنگی، یک فعال رسانه‌ای در یادداشتی به آسیب‌شناسی فعالیت احزاب و کار تشکیلاتی پرداخت.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
متاسفانه کار تشکیلاتی و حزبی حرفه‌ای به معنای واقعی آن، در سپهر سیاسی ایران، جای نداشته است. تا آنجایی که به فرمایش امام خامنه‌ای مبنی بر کار تشکیلاتی و حضور جوانان در عرصه سیاست و امورات کلان خصوصاً تشکیل دولت جوان باعث تقویت این موضوع شد. امروزه نیز نسل جوان نشان داده که گرایش بیشتری به سمت کار تشکیلاتی واقعی دارد.
اگر بخواهیم فلسفه تشکیل حزب را از دیدگاه غربی و عمومی بررسی کنیم بهتر است کمی با وظیفه ابتدای آن آشنا شویم، حزب یعنی تشکلی از افراد با باور‌های سیاسی و گاهی اعتقادی مشترک (دموکراسی جانبداری).
حزب خود ملجأیی برای اتحاد نظرات مشابه و تدوین آن‌ها برای اهداف است. حزب با بیان برنامه‌هایی که در راستای خواست و نیاز‌های دنیوی مردم دارد، نامزد‌های خود را برای نمایندگی مردم در مسئولیت‌های مملکتی، معرفی می‌کند.
این نامزد‌ها با هر وسیله ای، تلاش در کسب هر چه بیشتر آرا خواهند کرد تا به رای جامعه، مجری برآورده کردن انتظار مردم برای اداره امور مملکت باشند. افراد جامعه با آگاهی از مواضع احزاب و تطبیق آن‌ها با تمایلات خود، پشتیبان این و یا آن حزب خواهند شد. احزاب سازوکاری برای تحقق نظامند و مسالمت آمیز اراده مردم در اداره کشورشان هستند.
با توجه به تعریف فوق و عدم دخالت ایدئولوژی الهی در بطن اهداف، متاسفانه حزب‌ها پس از مدتی حتی افراد خوب را به گونه تغییر می‌دهد که به جای فعالیت در راستای آمال و خواسته‌های مردم به منافع شخصی خود می‌اندیشند و با قدرت بیشتر و منسجم تری با بهره گیری از خلاء‌هایی قانونی در مسیر اهداف شخصی و منافع حزبشان گام برمی دارند.
چرا تاکید بر کار تشکیلاتی دینی؟
مقابله با قدرت استکبار فقط با انسجام قدرت دینی امکان پذیر است. کار تشکیلاتی اگر در راستای اهداف آرمانی و الهی باشد علاوه بر دستاورد‌های دنیوی و رسیدن به مقاصد دنیوی، دارای برکت الهی نیز است.
آبت اله جوادی آملی در این باره می‌گوید: اگر سیاستمداری بدون آشنایی به مسائل فقه سیاسی وارد میدان سیاست بشود سیاست باز در می‌آید نه سیاست مدار.
اما از دیدگاه دینی حزب عبارت است از یک تشکیلاتی که نقش راهنمایی و هدایت آحاد مردم را به سمت یک آرمان الهی ایفا می‌کند نه کسب قدرت جهت انجام ایده‌های دنیوی. حزب رضایت خداوند را ملاک قرار می‌دهد و نه صرفاً آمال و خواسته‌های مردم را.
اولین هدف حزب دینی، اطاعت از خدا، اجرای احکام خدا، ترویج ارزش‌های اسلامی میباشد. اگر حزب بر مدار ولایت و خدا حرکت نماید قطعاً نصرت خدا نصیب او خواهد شد.
در ایران نیز بار‌ها در این مورد تجریه داشته ایم که احزابی که بر اساس تعاریف غربی، حزب تشکیل داده اند در اولین لغزش که منجر به کمرنگ شدن حضور آن‌ها در قدرت، اتفاق افتاده است متاسفانه از مدار الهی خارج شده اند و نتوانستند رضایت خدا را لحاظ نمایند.
تشکیلات دینی متعهد به ولایت و روحانیت اصیل، مسیر را به گونه‌ای طی می‌کنند که اول رضایت خدا و بعد مقبولیت مردم کسب شود و اگر رضایت خداوند بر خلاف، آمال و خواسته‌های مردم باشد قطعا اولی را برمی گزینند.
انتهای پیام/