به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر از شما بپرسند نوشیدن چه چیزی پس از انجام یک کار سخت می‌چسبد؟ به طور حتم همه شما در پاسخ می گویید چای.
چای مطلوبترین و دوست‌داشتنی‌ترین نوشیدنی برای ایرانی‌ها است. این نوشیدنی معطر پس از آب، پرمصرف‌ترین نوشیدنی جهان به حساب می‌آید. البته ما در این گزارش به دنبال تعریف کردن از چای و فواید آن نیستیم و به بهانه آشنایی بیش از پیش با یک موزه، بیشتر روی تاریخچه چای در ایران تمرکز می‌کنیم.
آقا محمدخان قاجار قوانلو قاجار ملقب به کاشف‌السلطنه در سال ۱۳۱۳ هجری قمری مصادف با سال ۱۲۷۴هجری شمسی به دستور میرزا محسن خان مشیرالدوله به عنوان ژنرال کنسولی ایران به کشور هفتاد و دو ملت (هند) رفت و پس از توقف کوتاه در بمبئی، به محل تابستانی هیئت‌های نمایندگی سیاسی رفت و همان‌جا دربارهٔ کشت چای مطالعه کرد. این در صورتی بود که در آن زمان صنعت چای انحصاری بود و آموختن آن به مردم دیگر کشور‌های شرقی مجاز نبود.
کاشف‌السلطنه نخستین کسی است که کشت چای را در ایران رواج داد و پدر چای ایران نام گرفت؛ جسد کاشف‌السلطنه را به وصیت خودش روی تپه‌های چای در لاهیجان به خاک سپردند و در همان مکان آرامگاهی بنا شد که امروزه موزه تاریخ چای ایران است.
موزه تاریخ چای ایران در خیابان کاشف شرقی نرسیده به سه راه کشاورزی قرار گرفته است. این موزه دربرگیرنده یک سالن اصلی دو طبقه، یک برج و دو فضای اداری شمالی و جنوبی است.
طبقه همکف موزه تاریخ چای ایران محل نگهداری و نمایش اسناد و مدارک مرحوم کاشف السلطنه و وسایل مربوط به چای و چای نوشی است؛طبقه دوم این موزه به ویترین‌ها و اقلام مردم‌شناسی اختصاص پیدا کرده است.
انتهای پیام/