به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، عکاسی معماری را می توان زیرشاخه عکاسی صنعتی دانست که برای خود دارای طبقه بندی های خاصی است. شاید جالب باشد که بدانید، هیچکس دقیقا خبر ندارد که این نوع عکاسی در چه سالی وارد عرصه عکاسی شده است و اینگونه همگان را تحت تاثیر قرار داده است، اما با توجه به اطلاعات موجود امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا گذری کوتاه بر عمر عکاسی معماری و پدر آن داشته باشد.
عکاسی معماری یکی از شاخه‌های هنر عکاسی صنعتی محسوب می شود و برای عکسبرداری از ساختمان‌ها و سازه‌های مشابه کاربرد دارد.
سوژه این شاخه از عکاسی صرفاً شامل به تصویر کشیدن جزییات دقیق ساختار فیزیکی ساختمان نمی‌شود چراکه علاوه بر آن شامل بُعد زیبایی شناختی هم میشود.
عکاسان معماری معمولا در استفاده از تکنیک‌های خاص این حرفه و دوربین‌های تخصصی آن مهارت دارند.
هدف اصلی یک عکاس معماری، ثبت اثر هنری یک معمار از طریق معرفی فضا‌های داخلی و خارجی ساختمان و تبیین روابط آن‌ها با یکدیگر است و بدون شک انجام این کار، بدون داشتن شناخت و درک صحیح از ارزش‌ها و منطق معمار ممکن نیست، زیرا این شناخت پیش نیاز اولیه ورود به این شاخه از عکاسی است.
ببینید: طراحی های ساختمانی عجیب
حرفه عکاسی معماری عمدتاً توسط چند سازمان تجاری نمایندگی میشود و این سازمان‌ها تلاش میکنند تا ضمن توسعه بهترین شیوه‌ها در میان عکاسان معماری جهان، همچنین اصول کسب و کار صحیح این حرفه را ترویج داده و هماهنگی‌های لازم را در میان عکاسان معماری، به منظور ارتقاء کیفیت این شاخه از عکاسی و حفاظت از حق کپی رایت انجام دهند.
این سازمان‌ها عبارتند از:
معماری یکی از اشکال هنریست که از آن بسیار تقدیر شده است و به زمان قبل از ساخت اهرام سه گانه مصر بر میگردد.
در گذشته، معماری اشکال زیادی را در بر داشت و حتی ساده‌ترین خطوط هندسی به عنوان معماری در نظر گرفته میشدند اما با گذشت زمان، آثار پیچیده تری به جهان معرفی شدند.
امروزه نیز هر کار معماری بیش از یک طرح را نشان میدهد و هر کار، خود، دارای هویت، ویژگی‌ها و معنای متمایز است و حتی با اینکه زندگی‌های امروزه‌ی ما توسط تکنولوژی تسخیر شده است، معماری به پیشرفت خود ادامه میدهد.
چه یک ساختمان مسکونی و چه پیشرفته‌ترین دفتر مرکزی یک شرکت؛ هر دو، کاری هنری هستند و شاهکار یک معمار است اما با اینحال، بسیاری از مردم از این کار تقدیر نمی کنند.
تنها عده اندکی از مردم وقت خود را صرف تحسین یک ساختمان یا فضای داخلی آن می کنند و برخی ممکن است عکس بگیرند و اینکار، کاریست که بیشتر ان‌ها انجام میدهند.
و می توان گفت خوب است و پس از آن عکاسان معماری هستند که میدانند که چگونه به ساختمان‌ها زندگی ببخشند.
هیچکس واقعا نمیداند که دقیقا در چه سالی عکاسی معماری وارد عرصه عکاسی شد.
اگرچه، حدس‌هایی وجود دارد که گفته میشود عکاسی معماری قبل از سال ۱۸۶۰ توجه دیگران را به خود جلب کرد.
زمانیکه معماران یکی پس از دیگری شاهکار‌هایی را خلق میکردند.
این کار‌های بی نظیر، معمولا مکان‌هایی بودند که بطور پیچیده و سخاوتمندانه طراحی میشدند.
از عکاسی برای ثبت کارشان استفاده میکردند.
در قرن بیستم، تغییرات زیادی از جمله توجه بیشتر و تحسین معماران، صورت گرفت و از این رو، نیاز برای ثبت و جاودانه کردن اثر ان‌ها بر روی تصاویر، به امری بسیار مهم تبدیل شد.
عکاسی معماری بطور معمول بعنوان شکلی از عکاسی توصیف میشود که از ساختمان‌ها و سایر بنا‌ها بعنوان سوژه استفاده میکند.
عکاسی معماری طبقه بندی‌های زیادی دارد، اما دونوع از رایج‌ترین انواع آن، عکاسی معماری از نمای داخلی و از نمای بیرونی است.
دو فاکتور زاویه دید و نوع لنز برای عکاسی معماری، مهم اند، زیرا معمولاً آثار معماری بزرگ هستند و عکاس هم نمی‌تواند به اندازهٔ کافی از آن‌ها فاصله بگیرد؛ به همین دلیل لازم است که زاویهٔ دید لنز زیاد باشد، یعنی فاصله کانونی کم باشد تا عکاس بتواند همهٔ ساختمان و بنا را در کادر جا دهد.
زمان عکس گرفتن از بنا‌های مدرن می‌توانید سبک انتزاعی و مدرن‌تری را به کار ببرید، برای این منظور از زاویه‌های غیرمعمول عکس بگیرید یا از لنز‌های زاویه باز استفاده کنید تا به پرسپکتیو کاملی برسید.
به علاوه، چون اکثر ساختمان‌های مدرن به یکدیگر بسیار نزدیک هستند، می‌توان بدون اینکه غیرطبیعی به نظر رسد فقط قسمتی از بنا را نشان داد.
برای عکاسی معماری ، یک دوربین با قابلیت انجام حرکات دوربین الزامی است و از این رو، لنز‌های مورد استفاده٫خصوصاً لنز‌های زاویه باز، باید دارای قدرت پوشش زیادی باشند.
چندین چراغ یا فلاش قابل حمل جهت نور پرکننده و کاهش کنتراست و عدم یکنواختی فضا‌ها و همچنین تعدادی فیلتر از جمله فیلتر پولارایزر جهت کنترل بازتاب ناخواستهٔ نور و تیره‌تر کردن درجان آسمان لازم است.
این نوع از عکاسی معماری از روشنایی روز یا منبع مناسب نور (مانند مهتاب، نور پیرامون چراغ‌های خیابان و چراغ‌های نمای بیرونی ساختمان ها) بهره می برد و یک عکاس معماری از نمای بیرونی، مناظری با چشم انداز زیبا در اطراف یک ساختمان را
برای عکاسی ترجیح میدهد.
بطور کلی می توان گفت، او میخواهد تا زیبایی‌های ساختمان را با محیط اطراف ان ترکیب کند و این کار، شباهت بسیار زیادی به عکس گرفتن از یک منظره همراه با عناصر طبیعی یا محیط پیرامون خودش دارد.
هممچنین، او دوست دارد عکس‌هایی بگیرد که خطوط یک ساختمان یا بنا را بطور کامل و واضح نشان دهد و بهترین روش برای انجام اینکار ان است تا بسوی اسمان صاف عکسبرداری کنیم.
جالب است بدانید، ایجاد رغبت و کنجکاوی در میان مخاطبان، هدف اصلی یک عکاس معماری از نمای بیرون است.
اگرچه در عکاسی معماری از نمای داخل به دنبال راهی برای استفاده از نور محیط پیرامون (برای مثال از از پنجره‌های باز و نور خیابان) هستیم، اما همچنان باید نور بیشتری را به صحنه اضافه کنیم.
با استفاده از ابزار مکمل روشنایی میتوانیم به این خواسته برسیم که در این بین، فلاش عکاسی معروف‌ترین آنهاست و این امر سبب میشود تا عکاسی معماری از نمای داخلی، عکاسی کنترل شده در نظر گرفته شود و در نهایت عکاس با تنظیم کردن نور محیط، شرایط را کنترل میکند.
این مطلب را از دست ندهید: نمایی بی‌نظیر از عکاس آلمانی
مهمترین عنصر در این نوع عکاسی معمارانه، فضاست و به همین دلیل ، آن‌هایی که از فضای داخلی عکس میگیرند، از لنز‌های زاویه باز استفاده میکنند.
آن‌ها توانایی این را بدست می آورند تا عکس‌هایی کامل، شامل عناصر زیباشناسی بگیرند و همچنین، بسیاری از آن‌ها عکس‌هایی واضح و ساده را انتخاب میکنند.
از شلوغی و بی نظمی در عکس می‌پرهیزند و در نتیجه این امر می تواند کمک شایانی در فوکوس کردن و مشخص کردن خصوصیات یا ویژگی یک فضا یا ساختمان، کند.
انتهای پیام/